شهر زیرزمینی درینکویو در ترکیه
کاپادوکیه یا نام قدیمی و پارسی این سرزمین کاپادوسیه به معنای سرزمین اسبهای زیبا، بخش باستانی و پهناوری است که امروز در ترکیه مرکزی قرار گرفته و به دلیل ارزش های تاریخی و باستانی، توریستی ترین بخش استان نوشهیر؛ ترکیه کنونی را در بر می گیرد.
امّا شگفت آورترین بخش سرزمین کاپادوکیه یا کاپادوسیه، شهری است زیر زمینی با نام درینکویو که یکی از شگفت انگیزترین کشف تاریخ آیین زرتشت، ایران باستان و پیروان اهورا مزدا در آنجا قرار دارد.
شهر زیر زمینی درینکویو یک شهر باستانی زیرزمینی چند طبقه، بازمانده از دوران امپراطوری ماد واقع در منطقه درینکویو در استان نوشهیر ترکیه می‌باشد. این شهر زیرزمینی با عمق حدود ۸۵ متر، قابلیت جا دادن به حدود ۲۰۰۰۰ نفر همراه با دام و منابع غذایی آنها را دارد. درینکویو بزرگترین شهر زیرزمینی کشف شده در ترکیه و از جمله چندین شهر زیرزمینی کشف شده در منطقه کاپادوکیه می‌باشد.
پیروان اهورا مزدا از ترس تهاجم اقوام وحشی یا از ترس رویدادهای سخت طبیعی از جمله زمستانی سخت که در اوستا به عنوان زمستان شیطانی از آن یاد کرده؛ به ساختن این شهر زیرزمینی اقدام کرده اند. آیا از ترس موجوداتی فرا زمینی، به زیر زمین پناه برده اند. این دیدگاه در مورد قوم مایا نیز وجود دارد؛ مایاها قومی با هوش در دوران باستان بودند که نبوغ و هوش ویژه ای در ریاضیات و نجوم داشتند اما به یکباره از بین میروند و تمدن آن ها خاموش می شود. نقاشی هایی که از آن ها باقی مانده؛ موجوداتی را نشان ما دهد که شباهتی به انسان ها ندارند.
در وندیداد دوم اهورامزدا، از پیروانش می خواهد برای پیشگیری از تهاجم دشمنان و دیوان و پرهیز از صدمات یک زمستان شیطانی و هلاک کننده شهری زیرزمینی بنا کنند که در صورت لزوم در آنجا به سرببرند.
از نظر تاریخی گزنفون تارخ نگار و فیلسوف یونانی که زمانی جزو سپاهیان کوروش کوچک در لشکرکشی برعلیه برادرش اردشیر بوده، ساخت این شهر و شهرهای زیرزمینی را در قرن های چهارم و پنجم پیش از میلاد می داند.
روزگاری همه سرزمین های گسترده میان دورود هالیس و فرات را کاپادوسیه می نامیدند. از زمان مادها این سرزمین جزو بخشی از شاهنشاهی ایران بوده. در تاریخ برای نخستین باردر پایان سده ششم پیش از میلاد است که نامی از کاپادوکیه می رود؛ آن هم در سنگ نبشته های سه زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی «داریوش بزرگ» و «خشایارشاه».
به نوشتۀ ویکی پدیا، فرهنگ آزاد، از دیر باز فرهنگ و آیین ایرانی آنچنان در کاپادوسیه و ارمنستان پذیرفته و گسترش یافته بود که می توان گفت مردمان این نواحی درزمان هخامنشیان و اشکانیان، دیگر ناایرانی – انیرانی - شمرده نمی شدند. پرستش ایزدان ایران به ویژه «مهر و آناهیتا» در کاپادوسیه جریان داشت.
روایات تاریخ نگاران یونانیو نام گذاری ماههای سال با نام های ایزدان مزدیسنا در سده پنجم پیش از میلاد در کاپادوسیه؛ باستانی ترین گواهی تاریخی درباره رواج و گسترش آیین زرتشتی در باختر ایران، کاپادوسیه که ترکیه مرکزی امروز در آن قرار دارد؛ می باشد.
پرسش اساسی و مهم این است : چرا، ایرانیان باستان از پیروان اهورامزدا و زرتشت، برای یک زندگی مخفی و طولانی شهری در ژرفای 85 متری زمین ساخته اند ؟ آنها از چه دانش و علومی برای ساخت این شهر شگفت آور برخوردار بوده اند.
پژوهشگران می گویند: با تکنولوژی امروزی؛ ساختن چنین شهری زیرزمینی، برای زندگی 20 تا 30 هزار نفر، ده سال طول می کشد. آنها این شهر زیرزمینی درینکویو را هم ردیف و در مقایسه با اهرام مصر توصیف می کنند.
داستان کشف درینکویو
درینکو به معنی چاه عمیق، شهری است زیرزمینی و اعجاب آور، که براثر یک رویداد ساده کشف شد.
در سال 1963 کارگرانی که برای ایجاد ساختمانی؛ به کندن زمین مشغول بودند، ناگهان با چاه یا تونل ژرفی درون زمین روبرو شدند. پژوهش های بعدی کشف یک شهر زیرزمینی از دوران کهن را خبر داد با آثار و نشانه هایی از آیین زرتشت، کهن ترین دین جهان، با نمادهایی از اهورا مزدا، زرتشت، فروهر و اسب های پارسی.
ویژگی های شهر زیرزمینی درینکویو
شهری در ژرفای 85 متری زمین در هشت طبقه با گنجایش زندگی برای 20 تا 30 هزار مرد وزن کودک و گاو و گوسفند و اصطبل اسب و نیز محلی برای ذخیره غذا و شراب، و درست کردن شراب و روغن و وجود نیایشگاه هایی برای مراسم دینی.
دراین شهر زیرزمینی که توسط ایرانیان باستان، پیروان دین زرتشتی؛ ساخته شده، طبقۀ نخست، ویژه نگهداری حیواناتی چون گاو و گوسفند و اسب بوده؛ پله های تو در تو و پر شمار در هر طبقه، اتاق هایی با آشپزخانه و محل بزرگی برای نگاهداری شراب و نیز مواد غذایی.
نکته قابل توجه تعداد تونل ها وهواکش هاست که به بیرون راه دارند و طوری ساخته شده اند که در اعماق این شهرزیرزمینی هوا جریان دارد و هیچگاه کمبود اکسیژن احساس نمی شود.
در چهارمین طبقه این شهرزیرزمینی سنگهای سنگین و بزرگی با اندازه های سنگ آسیاب وجود دارند، که به گفته پژوهشگران، در صورت حمله و نفوذ دشمن، با این سنگ ها از پایین راه های ورودی را می بستند، تا از نفوذ دشمن جلوگیری کنند.
برخی پژوهشگران نقطه ضعف سیستم دفاعی در این شهر را در آن دانسته اند، که مهاجمین می توانستند با ریختن سم های کشنده در هواکش ها؛ ساکنان شهر را از پای در آورند.
در قسمت بیرونی «درنیکویو» شهر زیرزمینی ایرانیان باستان، خرابه های دوبرج دیده می شود که محلی برای نگهبانان بوده، که اگر مهاجمان و دشمنان نزدیک شوند به ساکنان شهر خبر دهند.
چرا این شهر زیرزمینی ساخته شده زرتشتیان برای چه آنجا را پناهگاه خود ساخته اند، تا چه زمانی در آنجا زیسته اند؛ بر سر آنها چه آمده؟ اینها پرسشهایی است که هنوز برای آنها پاسخی کافی پیدا نشده است!
دیدگاه