عرضه یا رقص شمشیر: یکی از نمادهای فرهنگی عربستان سعودی

اگر میراث و فرهنگ عربستان سعودی را بتوان در یک اجرا خلاصه کرد، پس رقص شمشیر یا ارضه بهترین تجسم آن است. میراث و فرهنگ عربستان سعودی با اجرای این رقص در جشنواره‌ها، عروسی‌ها و جشن‌های ویژه، نماد میراث و جلوه‌ای از خوش آمدگویی سخاوت سعودی است.

تاریخچه و اهمیت رقص شمشیر یا عرضه

رقص شمشیر در پادشاهی عربستان سعودی با نام عرضه شناخته می شود و یک میراث فرهنگی منحصر به فرد در عربستان سعودی است و ریشه آن به تاریخ نظامی بازمی گردد، زیرا قبل از رویارویی با دشمنان توسط سربازان و رزمندگان اجرا می شد.

رقص شمشیر نشان دهنده مردان و سربازان بود که سلاح ها و روحیه جنگندگی خود را به نمایش گذاشتند و با این رقص اعتماد به نفس را در دل دشمنان می لرزاندند. این رقص همچنین یادآور جنگ هایی است که بنیانگذار باستانی عربستان سعودی، ملک عبدالعزیز آل سعود رهبری می کرد.

معروف ترین عرضه در عربستان سعودی نجد ارضه است و جنگجویان عرب عمدتاً در منطقه نجد در مرکز عربستان سعودی پیش از رویارویی با دشمنان خود در میدان نبرد در آن شرکت می کردند.

شهرت رقص شمشیر به فتوحات بنیانگذار کشور سعودی برمی گردد. جایی که با طبل و ریتم دوئل در جنگ برای به رخ کشیدن شمشیر جنگی در مقابل دشمن اجرا می شد و گاهی اسب ها برای تقویت رقص در آن شرکت می کردند.

امروزه این رقص فولکلور در تمامی استان های عربستان اجرا می شود و به نمادی از فرهنگ سنتی عربستان تبدیل شده است. الارضا در سال 2015 در فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت نماینده یونسکو قرار گرفت.

علت نامگذاری عرضه

عرضه که به رقص شمشیر اطلاق می شود به معنای «نمایش دادن»، «به نمایش گذاشتن» است، زیرا هدف از اجرای این رقص در گذشته، نمایش قدرت نظامی و فیزیکی مردان جنگی بوده‌است.

رقص شمشیر چگونه اجرا می شود؟

رقص شمشیر با دو ردیف شرکت کننده (اغلب اما نه همیشه مرد) مشخص می شود که نزدیک به هم ایستاده و روبه روی یکدیگر قرار دارند. مردان لباس سنتی منطقه نجد می پوشند که کت گلدوزی شده بلندی است که به «دغله» معروف است و با یقه های راست و شش دکمه مشخص می شود و زیر آن لباسی سفید و گشاد با آستین های بلند و مثلثی است که به آن مردون می گویند. آنها همچنین کمربندهای چرمی را به صورت مورب روی سینه خود می بندند و شمشیرهای خود را در دست راست نگه می دارند.

عرضه با یک بیت شعر شروع می شود که تکرار می شود در حالی که گروه دوم مردانی که طبل حمل می کنند پیش می روند تا در میان مردانی که شمشیر حمل می کنند بایستند و با ضربات طبل می رقصند. حاملان شمشیر در حالی که آواز می خوانند به جلو و عقب و پهلو به پهلو می چرخند.

آنها به جلو خم می شوند، سپس شمشیرهای خود را با ریتمی ریتمیک بالا و پایین می آورند. فضای جشن و پر جنب و جوش است. اجرای رقص شمشیر ممکن است چند ساعت و با استراحت های کوتاه ادامه یابد. تا 50 بیت شعر ممکن است خوانده شود. اگر یکی از شرکت کنندگان احساس خستگی کرد، می تواند هر از چند گاهی شمشیر خود را بر روی شانه خود بگذارد و مراحل رقص را با بقیه افراد گروه دنبال کند.