فتوفوبیا یا نورهراسی | همه ی آنچه که باید از فتوفوبیا بدانید!

فتوفوبیا یا نورهراسی

فتوفوبیا، نورهراسی و حساسیت به نور است. فتوفوبیا، می‌تواند باعث درد و ناراحتی چشم شود. این بیماری دراثر علائم بسیاری از بیماری ها از جمله میگرن، آسیب های چشمی و آب مروارید ایجاد می‌شود.

اگر دچار فتوفوبیا شده‌اید، لازم است که به پزشک مراجعه کنید تا علت آن بررسی و درمان شود. بررسی علت حساسیت چشم نسبت به نور مهم است و باید اقدامات لازم جهت کاهش مشکلات فتوفوبیا را جدی بگیرید.

علائم و نشانه های فوتوفوبیا

امکان بروز فوتوفوبیا در همه سنین وجود دارد. بنابراین بر اساس سن افراد نمی‌توان در مورد فوتوفوبیا نظر دارد. از طرفی نیز علائم بروز این بیماری در همه افراد یکسان نیست. نشانه‌های ناشی از این بیماری ممکن است در هر فرد به شکل متفاوتی بروز کند. اصلی‌ترین علائم این بیماری عبارتند از:

• ناسازگاری چشم با نور

• حساسیت چشم به نور

• احساس دیدن هاله‌هایی از رنگ قهوه‌ای در تاریکی و حتی زمانی که چشم‌ها بسته است.

• احساس وجود نورهایی بسیار روشن در فضا

• مشکل در خواندن متون

• مشکل در نگاه کردن به تصاویر و تشخیص آن‌ها

• احساس درد یا ناراحتی چشم هنگام نگاه کردن به نور یا اجسام نورانی

• دوبینی هر یک از چشم‌ها و یا هر دو چشم

• سردرد یا میگرن

• اشک ریزی چشم

• احساس خشکی در چشم

• خستگی چشم و تمایل به بستن چشم‌ها

• فرورفتگی چشم

دلایل ابتلا به فوتوفوبیا

بروز هرگونه اختلال در ارتباط بین سلول‌های چشمی دریافت‌کننده نور و رگ‌های عصبی که به منظور شناسایی تصاویر در مغز منجر به ایجاد فتوفوبیا می‌شود. از طرفی سردردهای میگرنی و سردردهای خوشه‌ای یکی از اصلی‌ترین دلایل ایجاد حساسیت فرد به نور است که تحت عنوان فتوفوبیا از آن یاد می‌شود.

• بروز التهاب در پوشش محافظتی مغز و نخاع که تحت عنوان مننژیت شناخته می‌شود.

• مشکل در تعادل، کنترل و حرکات چشم و مشکلات حرکتی ناشی از وجود اختلال در مغز

• وجود تومور در غده هیپوفیز

• خشکی چشم

• تورم داخل چشم

• تورم قرنیه

• تورم حلقه رنگی دور مردمک چشم

• وجود آب مروارید در چشم

• وجود خراش در قرنیه چشم

• صدمه دیدن لایه حساس به نور بخش پشتی چشم

• بسته شدن غیرارادی چشم

• افسردگی

• اختلال دو قطبی

• انزوا طلبی

• استفاده از لنزهای چشمی نامناسب

• استفاده از لنز چشم در ساعت‌های طولانی

• عفونت‌های چشمی

• استفاده از داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک، فورزماید و کینین

تشخیص فوتوفوبیا

پزشک با در نظر گرفتن سابقه بیماری، معاینه جسم و چشم و انجام برخی تست های تشخیصی تخصصی، علت فوتوفوبیا را تشخیص می‌دهد.

‌اولین سوال پزشک می‌تواند این باشد که، آیا علائم دائما هستند یا در زمان های معینی رخ می دهد. همچنین ممکن است در رابطه با سایر علائم نیز سوال کند.

معاینه فیزیکی عملکرد عصبی، از جمله قدرت، عکس العمل، هماهنگی و احساس را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

همچنین پزشک به احتمال قوی حرکات چشم، بینایی و انقباض مردمک چشم در پاسخ به نور را بررسی می کند.

پزشک با استفاده از افتالموسکوپ، شبکیه، اعصاب و رگ های خونی پشت چشم را بدون درد و به صورت غیر تهاجمی معاینه می کند. افتالموسکوپ می تواند آب مروارید، مشکلات شبکیه ،بیماری‌های عصبی و عروق خونی یا گلوکوم را تشخیص بدهد. ممکن است لازم باشد که مردمک چشمتان را با قطره های چشم دارویی گشادتر کنید تا معاینه این قسمت از چشم راحت تر شود.

بعد از معاینه فیزیکی بدن، براساس شکایات و یافته های مربوط به معاینه بدنی در صورت نیاز، آزمایشات دیگری نیز در نظر گرفته می‌شود.

آزمایشات مدنظر عبارتند از:

• تونومتری چشمی: فشار مایع درون چشم اندازه گیری می شود و اغلب برای تشخیص گلوکوم مورد استفاده قرار می گیرد . ممکن است فشار جزئی هوا را حس کنید؛ زیرا این دستگاه فشار چشم را اندازه می گیرد. با اینکه این کار دردناک یا خطرناک نیست، اما ممکن است قبل از آزمایش، با قطره چشمی بی حسی احساس راحتی بیشتری داشته باشید.

• مقطع‌نگاری همدوسی اپتیکی (OCT): از OCT برای تشخیص شرایطی مانند دژنراسیون ماکولا و رتینوپاتی دیابتی استفاده می شود. این فرآیند، یک آزمایش بدون درد و غیر تهاجمی است که با استفاده از اشعه ایکس، تصویری از شبکیه بوجود می آید. برای اینکه تصاویر به دست آمده از این آزمایش کاربردی تر باشد، مردمک چشم را باید گشاد تر کنید

• آنژیوگرافی فلورسانسین: این آزمایش شامل تزریق رنگ به رگ خونی (معمولاً عروق بازوی) است. این رنگ باعث می شود تا رگ های خونی موجود در چشم قابل مشاهده تر شود. پزشک با تهیه عکس هایی می تواند نشت یا سایر مشکلات عروق خونی چشم را تشخیص دهد.

• آزمایش خون: با آزمایش خون عفونت ، التهاب یا ناهماهنگی های هورمونی تشخیص داده می‌شود. این نتایج، به پزشک در تشخیص بیماری هایی که می توانند روی چشم، اعصاب یا مغز اثر بگذارند، کمک کننده است.

• تصویرسازی تشدید مغناطیسی  از مغز (MRI): برای بررسی فشار، التهاب یا عفونت در مغز، به MRI مغزی نیاز است.

• آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی مغز (MRA) یا آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CTA): در حالی که از آنژیوگرافی فلورسئین برای دیدن رگ های خونی چشم استفاده می شود، MRA یا CTA مغز، تصویری از رگ های خونی مغز ایجاد می کند.

اگر هر گونه نگرانی در رابطه با وجود التهاب، خونریزی یا انسداد عروق خونی در مغز وجود دارد، ممکن است انجام یکی از این آزمایش ها لازم باشد.

راه های درمان فوتوفوبیا

در حالت کلی انتخاب روش درمانی فتوفوبیا به عامل ایجاد کننده آن بستگی دارد. بنابراین در ابتدا قبل از این‌که روش درمانی مورد نظر انتخاب شود باید دلیل ابتلا به آن مشخص شود.

اما در حالت کلی تغییر سبک زندگی بهترین روش برای پیشگیری یا کنترل بیماری فتوفوبیا است. در این میان رعایت برخی از نکات می‌تواند نقش موثری در کنترل این بیماری داشته باشد.

• هنگام بیرون رفتن از منزل عینک آفتابی خود را فراموش نکنید.

• سعی کنید تا جای ممکن در معرض نور قرار نگیرید. زیرا باعث افزایش حساسیت چشم شما می‌شود.

• تا جای ممکن سعی کنید برای شیشه‌های اتومبیل خود از رنگ دودی استفاده کنید. به این ترتیب میزان حساسیت چشم شما نسبت به نور کاهش می‌یابد.

• در صورت داشتن خشکی چشم از قطره‌های چشمی استفاده کنید. به این ترتیب چشم شما مرطوب خواهد بود.

• عفونت‌های ساده چشمی را جدی بگیرید. زیرا عفونت‌های درمان نشده می‌تواند عواقب غیرقابل جبرانی را در پی داشته باشد.

• هنگام خرید عینک‌های آفتابی بهتر است عینک پلاریزه تهیه کنید.

• تا جای ممکن از لنز استفاده نکنید. اما در صورتی که مجبور به استفاده از لنزهای طبی هستید، بهتر است با مشورت پزشک لنز مناسب تهیه کنید.

• در صورتی که حساسیت دارویی منجر به بروز بیماری فوتوفوبیا در شما شده است، بهتر است با مشورت پزشک خود مصرف این داروها را قطع کنید.

• در صورتی که میگرن دارید و نسبت به نور حساس هستید، بهتر است با پزشک در خصوص راه‌های کنترل این مشکل مشورت کنید.