مقابله با حس دلتنگی ناشی از زندگی کردن در یک کشور خارجی

در سال های اخیر، تعداد افرادی که به منظور دستیابی به فرصت های بهتر و شروع یک زندگی جدید، به مهاجرت کردن روی آورده‌اند رو به افزایش بوده است.

بر اساس گزارشات سال ۲۰۱۹ سازمان ملل متحد، مهاجران بین المللی ۳۷٪ از جمعیت جهان را تشکیل می دهند. با اینکه غوطه ور شدن در فرهنگ یک کشور جدید می تواند به نوع خود مسرت بخش و هیجان انگیز باشد اما از طرفی، دوری از سرزمین مادری و زندگی کردن در یک کشور خارجی به مدت طولانی، هم می تواند استرس زا باشد و هم تبعات منفی زیادی برای فرد به همراه داشته باشد.

۳۸٪ از مهاجران در سراسر دنیا اعلام کرده‌اند که در سازگاری و وفق پذیری با فرهنگ کشور میزبان مشکل داشته‌اند و طی دوره ای که برای کار کردن یا تحصیل به کشور خارجی سفر کرده بودند، به شدت دلتنگ وطن خود بوده‌اند. به بیان دقیق تر، ۴۲٪ از سنگاپوری هایی که به منظور کار یا تحصیل به یک کشور خارجی سفر می کنند، اعلام کردند حتی زمانی که سفرشان چندان هم طولانی نیست و فقط چندین ماه طول می کشد ولی باز هم به شدت دلتنگ سرزمین مادری و سبک زندگی محلی خود می شوند.

همانطور که میدانید کشور ما نیز در سالهای اخیر با مقوله مهاجرت و تبعات ناشی از آن دست و پنجه نرم می کند. بسیاری از افراد چه برای کار و زندگی و چه برای ادامه تحصیل مهاجرت می کنند. از آنجا که پدیده مهاجرت در کشور ما نیز امروزه به مسئله‌ای جدی بدل شده است بر آن شدیم تا با بررسی ابعاد روانشناختی آن قدمی در حل مشکلات پس از مهاجرت برداریم.

تاثیرات منفی زندگی کردن در یک کشور خارجی بر سلامتی

آسیب به سلامت روان

این یک امر ثابت شده است که انزوای اجتماعی و عدم توانایی فرد در سازگار شدن و وفق پذیری با فرهنگ جدید، منجر به ایجاد حس دلتنگی در مهاجران می شود. انواع دیگری از بیماری های جسمانی و مشکلاتی مانند دردهای معده و روده، اختلال خواب، سر درد، خستگی مزمن و عدم میل به غذا، جزو عارضه هایی هستند که در بین مهاجرانی که دلتنگ خانه خود هستند، بسیار رایج است.

آسیب به احساسات و عواطف فرد

مهاجران همچنین مستعد آسیب های عاطفی نظیر"خلق و خوی تند، احساس نا امنی، تنهایی و بی کسی، عصبی بودن، عدم کنترل روانی و افسردگی" هستند. با اینکه این حالات و عوارض ممکن است برای برخی از مهاجران، جزئی و زودگذر باشد اما این استرس و آسیب های ناشی از تنها بودن در یک کشور خارجی ممکن است تا سالها در روح و جان برخی دیگر باقی بماند.

اما چرا زندگی کردن در یک کشور خارجی، به این اندازه پیامدهای منفی دارد و به سلامت جسمانی و روانی فرد آسیب می رساند؟

اولا، باید توجه داشت که مهاجرت به یک کشور دیگر، به معنای تغییری بزرگ در زندگی فرد است و طبیعتاً مهاجرت کردن و ایجاد چنین تغییر بزرگی در زندگی، می تواند استرس زا باشد چرا که فرد با مسئولیت های جدید و ناآشنایی در زندگی خود روبرو می شود.

وقتی که فردی به عنوان مهاجر به یک کشور جدید نقل مکان می کند، از عادات روزمره زندگی خود دور شده و به نوعی ارتباط خود با خانواده و پشتیبانی آنها را از دست می دهد. در چنین حالتی، فرد حتی حین کارهای ساده مانند بیرون رفتن برای صرف شام یا هنگام قرار ملاقات با افراد جدید، ممکن است بطور ناگهانی دچار ترس و اضطراب شود، چرا که دیگر اقوام و آشنایان خانوادگیش کنار او نیستند تا او را در هر حالتی همراهی کرده و پشتیبانی کنند. حتی گاها ممکن است پس از یک روز کاری پر استرس در محل کار، فرد بخواهد با عزیزان خود تماس گرفته و صحبت کند، اما بخاطر اختلاف ساعت بین کشور خارجی و سرزمین مادری، موفق به این کار نشود.

خوشبختانه امروزه به کمک پیشرفت های تکنولوژیک، شما در هر کجای جهان که باشید، تنها به اندازه یک تماس تصویری با خانواده و عزیزان خود فاصله دارید. با اینحال، تماس مداوم با خانواده و عزیزان نیز ممکن است مسبب یادآوری این موضوع به شما باشد که فقدان چه چیزی را دارید تحمل می کنید.

مسائل مربوط به ارتباط گیری با دیگران و تفاوت های فرهنگی نیز منبع بزرگی از استرس برای مهاجران و دانشجویان بین المللی هستند. به خصوص زمانی که فرد به زبان رسمی کشور مقصد آشنا نباشد یا به آن زبان مسلط نباشد، ممکن است پیدا کردن دوستان جدید یا سازگاری با شغل جدید یا انجام خواسته های مدرسه برایش دشوار باشد.

نکاتی که به سازگاری بیشتر شما با زندگی کردن در خارج از کشور کمک می کند

۱- برای صحبت کردن با خانوداه و دوستان خود، زمان های منظمی تعیین کنید.

دوره اولیه پس از مهاجرت به خارج از کشور با بیشترین میزان اضطراب و استرس برای فرد همراه است. اختصاص دادن زمان منظم برای صحبت کردن یا برقراری تماس ویدیویی با عزیزان و خانواده می تواند به کاهش اضطراب اولیه فرد در مورد بودن در یک محیط جدید، کمک کند.

این امر که همه ی ما پس از صحبت کردن با اعضای خانواده و دوستان خود احساس امنیت و آرامش پیدا می کنیم، کاملا طبیعی است چرا که با آنها بیشتر آشنا هستیم. از این رو در کنار زمانی که صرف صحبت کردن با اعضای خانواده می کنید، باید تایمی را هم صرف پیدا کردن دوست های جدید در کشور میزبان بکنید.

۲- با مردم کشور میزبان خود دوست شوید.

پیدا کردن دوستان جدید و معاشرت با افراد جدید در کشور میزبان، به ایجاد حس پشتیبانی و عدم تنهایی در فرد کمک می کند. این رفاقت جدید نه تنها می تواند منبع آرامشی برای شما باشد بلکه شما می توانید از طریق این دوستان محلی، نکات جالبی (مانند بهترین رستوران های شهر یا بهترین مکان ها برای خرید مایحتاج) نیز بیاموزید.

مطالعات نشان می دهند که فقدان مهارت زبانی، مستقیما منجر به استرس فرد نمی شود. بلکه، این استرس و اضطراب در پی  برداشت اشتباه خود فرد از مهارت زبانی و اینکه فکر میکرد می تواند بطور موثر با مردم محلی ارتباط برقرار کند، ایجاد می شود. اگرچه تسلط کامل به زبان کشور میزبان مفید است، اما یادگیری عبارات ساده هم برای برقراری ارتباط با مردم محلی هم در نوع خود می تواند به شما کمک کند که با افراد جدیدی آشنا شوید و اعتماد به نفس خود را افزایش دهید.

ورای مسئله ی زبان، بهتر است از قبل، از تفاوت های فرهنگی بین سرزمین مادری و کشور میزبان خود آگاه باشید. برای مثال وقتی برای اولین بار وارد سنگاپور می شوید، بخاطر شباهت چهره ها، ممکن است فکر کنید همه مردم این کشور با هم نسبت خونی دارند. از طرفی، خاله و عمو خطاب کردن بزرگترها، حالا چه طرف مقابل همسایه باشد یا صاحب دکه، نوعی نشانه ی احترام است. درک چنین پیچیدگی‌هایی در فرهنگ کشورهای مختلف، میتواند شانس گسترش روابط اجتماعی فرد را با جلوگیری از ارتکاب اشتباه اجتماعی در یک کشور خارجی افزایش دهد.

۳- به جای فرار و اجتناب از احساسات منفی، برای حل مشکلات تمرکز کنید.

مهاجران با استفاده از راهبردهای مقابله ای متمرکز بر حل مشکل، بهتر می توانند با افسردگی و دلتنگی ناشی از مهاجرت خود مقابله کنند. راهبردهای حل مشکل محور، به حل دلایل اولیه اشاره دارد که ممکن است منجر به ایجاد استرس در فرد شده باشند.

به عنوان مثال، اگر به خاطر بلد نبودن مسیر برای رسیدن به محل کارتان از طریق قطار، استرس داشتید، می توانید قبل از شروع رسمی کارتان، زمانی را صرف پیدا کردن بهترین مسیر قطار کنید. در حالی که استراتژی های متمرکز بر احساسات روش هایی هستند که برای تسکین احساسات منفی استفاده می شوند.

به عنوان مثال می توان به طور مداوم با خانواده و دوستان خود تماس گرفت یا با استفاده از امکان اخذ ویزای همراه مدتی را در کنار آنها سپری کرد، زیرا آنها منبع بزرگی از آرامش برای ما هستند. راهبردهای متمرکز بر احساسات و عواطف، فقط به طور موقت احساسات فرد را آرام می کنند، در حالی که علت اصلی استرس و اضطراب فرد در این راهبرد، اصلا مورد توجه قرار نگرفته است.

افراد بسیاری، به ویژه بزرگسالان شاغل، ممکن است در مورد غم و اندوه خود در مورد مهاجرت به خارج صحبت نکنند. چرا که ممکن است فکر کنند که دلیلی وجود ندارد که آنها این احساس را داشته باشند زیرا فرصتی عالی برای سفر به آنها داده شده است که بسیاری از مردم برای آن حتی جان خود را هم می دهند. در نتیجه، صحبت در مورد غم و اندوه و اضطراب ناشی از بودن در یک کشور خارجی ممکن است نوعی ناسپاسی  به نظر برسد. با این حال، این موضوع کاملا منطقی و قابل درک است که کنار آمدن با تنهایی، در یک کشور خارجی کار آسانی نیست و برای سازگاری کامل به تلاش مداوم، زمان و صبر نیاز دارید.

اگر دانشجوی بین‌المللی هستید یا برای تکمیل تحصیلات خود به خارج از کشور می‌روید، دیگر مقالات ما از جمله : روش‌های موثری را که دانشجویان بین‌المللی برای مقابله با دلتنگی خود استفاده می‌کنند، را نیز مطالعه کنید.