امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 282909
۴۲۷
۱
۰
نسخه چاپی

ممنوعیت کار زنان افغان در سازمان های غیر دولتی؛ قلبم از درد می ترکد

ممنوعیت کار زنان افغان در سازمان های غیر دولتی؛ قلبم از درد می ترکد

به گزارش حقوق نیوز به نقل از الجزیره زندگی برای آلیای 42 ساله که به عنوان یک متخصص بهداشت روان در افغانستان کار می کند، در زمان حاکمیت طالبان بر این کشور آسان نبوده است.

از زمان به دست گرفتن قدرت در سال گذشته، طالبان محدودیت‌های فزاینده‌ای بر آزادی زنان - از تحصیل گرفته تا لباس، تحرکات روزمره و اکنون کار، اعمال کرده‌اند.

این کار آلیا را که تامین کننده اصلی مخارج خانواده اش می باشد، سخت کرده است تا حرفه خود را با کمیته نجات بین المللی (IRC) دنبال کند.

ماهیت کار آلیا، و سازمان بین المللی که با او در ارتباط بود، به او اجاز می داد که به کار ادامه دهد، حتی زمانی که زنان دیگر در سراسر کشور مجبور به ترک شغل خود شدند.

او به یاد می آورد که پس از آمدن طالبان، ترسی در میان ما [کارمندان زن] ایجاد شد، اما با رعایت قوانین شان، مانند پوشش با حجاب طبق دستور آنها و رفتن به محل کار با یک محرم [مرد خانواده] توانستیم کار کنیم.

او می گوید: این بسیار چالش برانگیز بود، اما ما خدمات بسیار مورد نیاز را به برخی از مناطق بسیار دورافتاده و محروم این کشور ارائه می‌کردیم.

آنها حتی به تیم پزشکان ما اجازه کار دادند. ما خدمات مهمی به زنان و کودکان ارائه می‌کردیم و من با بیمارانی که نیاز به حمایت از سلامت روان داشتند کار می‌کردم.

اما همه اینها متوقف شد، زمانی که طالبان زنان را از کار در سازمان های غیر دولتی داخلی و خارجی (NGO) در افغانستان منع کردند.

در بیانیه‌ای که از سوی وزارت اقتصاد منتشر شده، تصریح شده است که عدم رعایت حجاب مناسب در میان کارمندان زن منجر به ممنوعیت «تا اطلاع ثانوی» شده است.

ممنوعیت کار زنان به دنبال ممنوعیت اخیر تحصیل دانشجویان دختر در دانشگاه ها آمده است - که هر دو نشان دهنده رویکرد سختگیرانه طالبان است.

آلیا به الجزیره گفت: نمی دانم چگونه به زنده ماندن ادامه خواهیم داد. من از سال 2008 کار می کنم و نان آور خانواده شش نفره ام هستم. شوهرم درآمد ناپایداری دارد که به سختی کفاف کرایه خانه را می دهد. در حال حاضر، در وضعیت اقتصادی کنونی، من تلاش می کنم تا آینده بهتری برای فرزندانم فراهم کنم. اما اگر مادرانی مثل من الان نتوانند کار کنند، مجبور می شویم برای آینده جامعه بچه های بی سواد تربیت کنیم.

جدا از نگرانی های شخصی، آلیا بیشتر نگران جوامعی بود که با آنها کار می کرد. او می گوید: این فقط برای خانواده‌ من ضایعه نیست، بلکه برای بسیاری از خانواده‌هایی که از آنها حمایت می‌کنیم نیز زیان بار است. آنها در وضعیت بسیار بدتری قرار دارند.

او می گوید: وقتی به آن افراد فکر می‌کنم، احساس ناراحتی می‌کنم و فکر می‌کنم قلبم از درد خواهد ترکید.

تبعیض آمیز نسبت به نیمی از جمعیت

در واکنش به ممنوعیت کار زنان توسط طالبان، چندین سازمان غیردولتی بین‌المللی که در افغانستان فعالیت می‌کنند، از جمله کارفرمای آلیا - IRC - خدمات را در این کشور به حالت تعلیق درآورده‌اند.

IRC از سال 1988 در افغانستان فعالیت می کند و بیش از 3000 زن در آن قبل از ممنوعیت، در مشاغل مختلف مشغول به کار بودند. این کمیته پیش از این هرگز مجبور به توقف ارائه خدمات نجات جان افراد نیازمند نبود.

این سازمان در بیانیه ای اعلام کرد IRC برای ارائه خدمات در تمام سطوح سازمان به کارکنان زن متکی است. اگر اجازه استخدام زنان را نداشته باشیم، نمی توانیم به نیازمندان خدمات ارائه دهیم. بنابراین، IRC در حال حاضر خدماتش را در افغانستان متوقف می کند.

این بیانیه می افزاید که حذف زنان از ارائه خدمات بشردوستانه «عواقب فاجعه باری برای مردم افغانستان» خواهد داشت.

احساسات مشابهی توسط سایر سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی منعکس شد که به دلیل ممنوعیت کار زنان مجبور به تعلیق خدمات حیاتی خود شده‌اند.

بکی رابی، مدیر حمایت در شورای پناهندگان نروژ به الجزیره گفت: ما نمی توانیم کار خود را بدون اینکه زنان برای ما کار کنند انجام دهیم.

رابی گفت: فرهنگ در افغانستان بسیار محافظه کارانه است. ما نمی توانیم مردان را برای صحبت با زنان و ارائه خدمات به زنان بفرستیم.

او گفت: در بسیاری از خانواده‌ها در سراسر کشور زنان سرپرست خانوار هستند که با این تغییرات دسترسی به کمک‌های بشردوستانه را به کلی از دست می‌دهند. ما نمی‌توانیم در سیستمی کار کنیم که به‌طور آشکار و غیرقابل توجیهی نسبت به نیمی از جمعیت تبعیض‌آمیز است.

  • منبع
  • حقوق نیوز

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید