پیودرما گانگرنوزوم یک بیماری پوستی است که با برخی بیماری‌های خودایمنی یا آسیب پوستی زودتر مرتبط است. متخصصان پزشکی از علل آن مطمئن نیستند و تشخیص آن دشوار است زیرا به نظر می‌رسد مانند سایر بیماری‌ها باشد. داروها و سایر گزینه‌های درمانی می‌توانند علائم شما را تسکین دهند.
بیماری پیودرما گانگرنوزوم چیست؟
پیودرما گانگرنوزوم (pie-oh-der-muh gang-rah-no-sum) یک اختلال پوستی مزمن و عود کننده است که در آن برجستگی ها یا تاول‌های کوچک و تغییر رنگی روی پوست شما ظاهر می‌شود که می‌توانند به سرعت رشد کرده و به هم بپیوندند تا بزرگ شوند. تعداد زخم‌ها می‌تواند متفاوت باشد. موارد خفیف پیودرما گانگرنوزوم ممکن است فقط یک زخم داشته باشند، در حالی که موارد شدید ممکن است چندین یا چند زخم داشته باشند. این زخم‌ها می‌توانند دردناک باشند. اغلب ارتباطی بین پیودرما گانگرنوزوم و سایر بیماری‌های سیستمیک وجود دارد.
علائم بیماری پیودرما گانگرنوزوم
پیودرما گانگرنوزوم معمولاً اندام تحتانی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هم‌چنین ممکن است روی بازوها، اندام تناسلی و گردن شما ظاهر شود.
نشانه‌های پیودرما گانگرنوزوم عبارت‌اند از:
- تاول‌های کوچک، تغییر رنگ (قرمز، بنفش، آبی، قهوه‌ای یا سیاه)، پر از چرک که به سرعت بزرگ می‌شوند.
- زخم‌های باز با مرزهای مشخص و برجسته.
- التهاب و درد در اطراف زخم شما.
- تب.
- درد مفاصل.
- زخم‌های شما ممکن است بزرگ و عمیق باشند و می‌توانند بسیار دردناک باشند.
علت بیماری پیودرما گانگرنوزوم
با توجه به مطالعات انجام شده متخصصان پزشکی دقیقاً نمی‌دانند که چه چیزی باعث پیودرما گانگرنوزوم می‌شود. بیش از نیمی از افراد مبتلا به این عارضه دارای شرایط دیگری از جمله آرتریت روماتوئید، لوسمی، لنفوم، کولیت اولسراتیو و بیماری کرون هستند. علاوه بر این، پیودرما گانگرنوزوم اغلب پس از آسیب به پوست، مانند ضربه یا جراحی ایجاد می‌شود. گاهی اوقات، پیودرما گانگرنوزوم در نزدیکی دهانه جراحی (محل استوما) ظاهر می‌شود. این پیودرما گانگرنوزوم پریستومی است.
تشخیص پیودرما گانگرنوزوم
این بیماری می‌تواند برای تشخیص چالش برانگیز باشد. با توجه به تحقیقاتی که محققین مفصلا در این زمینه انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌تواند تشخیص را تایید کند، بنابراین درمانگر اغلب آزمایش‌هایی را برای رد سایر علل احتمالی مشکلات پوستی تجویز می‌کنند.از طریق مشاوره با دکتر متخصص پوست و مو مشورت کنید.
این بیماری‌ها عبارت‌ند از:
- عفونت‌ها
- سرطان‌های پوست
- التهاب عروق خونی روی پوست یا نزدیک آن.
- لوپوس.
این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آزمایش خون.
- بیوپسی
- نمونه برداری از مغز استخوان.
- معاینه رکتوم (پروکتوسکوپی).
- معاینه کولون (کولونوسکوپی).
درمان پیودرما گانگرنوزوم
درمانگران متعددی گزینه‌های درمانی مختلفی را ارائه داده‌اند که شامل موارد زیر می‌شوند:
درمان با جراحی
برداشتن بافت
برداشتن بافت مرده زخم از طریق جراحی ممکن است در برخی موارد مفید باشد. اما خطراتی دارد، زیرا آسیب به پوست شما به طور بالقوه می‌تواند علائم پیودرما گانگرنوزوم شما را بدتر کند.
پیوند پوست
نوعی جراحی است. در طول این روش، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما پوست سالم را از یک قسمت بدن شما می‌گیرد و آن را پیوند می‌دهد تا پوست آسیب‌دیده را در قسمت دیگری از بدن شما بپوشاند.
درمان غیر جراحی
کورتیکواستروئیدها
این داروها داروهای ضد التهابی هستند. آن‌ها ممکن است یک کرم یا پماد باشند که مستقیماً روی زخم‌ها یا قرص‌هایی خوراکی که مصرف می‌کنید. به عنوان مثال می‌توان به کورتیزول و پردنیزولون اشاره کرد. عوارض جانبی ممکن است شامل افزایش اشتها، افزایش وزن، تغییرات خلقی، آکنه و بی‌خوابی باشد.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی(NSAID)
قرص‌هایی هستند که به تسکین درد کمک می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به آسپرین و ایبوپروفن اشاره کرد. عوارض جانبی ممکن است شامل درد گاز و گاز، نفخ معده، درد شکم، تهوع و استفراغ، اسهال و یبوست باشد.
کرم پوستی سیلور سولفادیازین
این دارو یک کرم آنتی‌بیوتیکی است که برای درمان سوختگی‌های درجه دو یا سه و پیشگیری یا درمان عفونت‌های جدی استفاده می‌شود. عوارض جانبی ممکن است شامل خارش، تب، لرز، بثورات پوستی و افزایش حساسیت به نور خورشید یا اشعه ماوراء بنفش (UV) باشد.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
این داروها توانایی سیستم ایمنی شما را برای آسیب رساندن فعال به بدن خود کاهش می‌دهند. به عنوان مثال می‌توان به مایکوفنولات و سیکلوسپورین اشاره کرد.
اکسیژن درمانی هایپرباریک
این روش درمانی زخم‌ها و سایر شرایط پزشکی را با تامین اکسیژن 100% در داخل یک محفظه مخصوص درمان می‌کند. این به شما این امکان را می‌دهد که در حین تنفس مقادیر بیشتری اکسیژن جذب کنید که به بهبود بافت‌های بدن شما کمک می‌کند.
مراقبت از زخم‌های پیودرما گانگرنوزوم
- ضربه، از جمله بریدگی، سوراخ و خراش، می‌تواند علائم شما را بدتر کند. مراقب باشید از هرگونه ضربه‌ای که می تواند باعث زخم بیشتر شود، اجتناب کنید.
- تمیز نگه داشتن زخم برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است. زخم‌های خود را به دقت با آب جاری تمیز و صابون بشویید. سپس با احتیاط آن را با یک باند غیر‌چسبنده بپوشانید تا از ورود کثیفی یا باکتری به محل جلوگیری شود. در حالت ایده‌آل، متخصص پوست دستورالعمل‌های عمیق‌تری در مورد نحوه تمیز نگه داشتن پیودرما گانگرنوزوم به شما می‌دهد.
- اگر داروی موضعی تجویز شده دارید، زخم خود را با آب جاری تمیز و صابون بشویید. دارو را روی زخم خود بمالید و سپس آن را با یک باند غیر چسبنده بپوشانید.
- برای زخم‌های شدیدتر، دکتر جراح عمومی ممکن است پوشاندن آن‌ها را با بانداژ هیدروکلوئیدی (پانسمان) توصیه کند. این بانداژها از زخم‌های شما در برابر تحریک یا عفونت بیشتر محافظت می‌کنند. پس از دو تا سه روز، آن‌ها در پوست جذب می شوند.
پیشگیری از پیودرما گانگرنوزوم
متخصصان پزشکی دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ایجاد پیودرما گانگرنوزوم می‌شود، بنابراین ممکن است راهکارهای برای پیشگیری از آن دقیق و کارآمد نباشند. بنابراین پیشنهاد اولیه ما به شما مراجعه به متخصص عفونی است تا علت بروز این بیماری را جویا شده و سپس برای درمان اقدام شود.
پیودرما گانگرنوزوم می‌تواند به سرعت پیشرفت کند و اسکارهای دائمی بر جای بگذارد. اگر عوامل خطر مرتبط با پیودرما گانگرنوزوم، مانند: لوسمی یا بیماری التهابی روده را دارید، در صورت بروز هرگونه مشکل پوستی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
دیدگاه