امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 271598
۲۳۹۵
۱
۰
نسخه چاپی
اختلال خواب (sleep disorder )

اختلال خواب در کودکان | خودداری کودک از رفتن به رختخواب |دلیل بیدار شدن های نا به هنگام کودکان

یکی دیگر از مشکلات والدین با کودکان بیدار شدن زودهنگام آنان است. برخی کودکان چکاوک وار با طلوع خورشید از خواب بیدار می شوند و اقدام به بیدار کردن والدین می کنند. تحمل این امر برای والدینی که شب را تا دیروقت بیدار بوده اند بسیار مشکل است

اختلال خواب در کودکان | خودداری کودک از رفتن به رختخواب |دلیل بیدار شدن های نا به هنگام کودکان

اختلال خواب در کودکان یکی از مهم ترین مواردی است که باید توسط والدین جدی گرفته شود. اختلال خواب نه تنها از نظر جسمی بلکه از نظر روحی نیز می تواند آسیب های جدی را متوجه کودکان کند.

اختلال خواب در کودکان

شاید شما هم با کودکانی که شب ها درست نمی خوابند برخورد کرده باشید. مشکلات خواب فرزندان در خانه ی شما هر چه که باشد، تنها مختص شما نیست. بسیاری از والدین در فرستادن کودکان به رختخواب و نگه داشتن شان در آن جا مشکل دارند. بر اساس بررسی هایی که تاکنون صورت گرفته، حدود یک چهارم کل کودکان دنیا از اختلالات شدید خواب رنج می برند. برخی از آن ها از زمان تولد و برخی دیگر در زمانی مشخص به این بیماری مبتلا می شوند.

این اختلالات که به ظاهر بسیار ساده هستند، می توانند مشکلات فراوانی را برای کودکان به دنبال داشته باشند، به همین خاطر والدین همواره در تلاش هستند تا با یافتن راه های جدید از بروز این اختلالات در فرزندان خود جلوگیری کنند. متخصصان بر این باورند که شناختن انواع مختلف اختلالات خواب می تواند در بهبود این روند به والدین کمک کند.

برخی کودکان و نوزادان بیش تر و راحت تر می خوابند، آن ها هر جا و تحت هر شرایطی به خواب می روند؛ در کالسکه، در آغوش مادر و حتی در شلوغی مهمانی، در حالی که برخی دیگر از آن ها شب های والدین خود را به روز تبدیل می کنند و هر تغییری در محیط خواب نشان باعث بدخوابی آن ها می شود.

مدت زمان خواب نوزادان به طور متوسط 16/5 ساعت است و چون نوزادان هنوز تفاوت بین شب و روز را درک نمی کنند، این میزان خواب آن را به تساوی بین روز و شب تقسیم می شود.

در 6 ماهگی کودکان به طور متوسط 11 ساعت در شب و چند ساعتی نیز در روز می خوابند. در 5 سالگی میزان کل خواب به حدود 11 ساعت می رسد و هر سال به طور متوسط یک ربع ساعت از این میزان کاسته می شود. البته این ها زمان های متوسط خواب هستند و ممکن است یک کودک طبیعی بیش تر یا کم تر از این میزان بخوابد.

برای درمان بی خوابی در کودکان سالم، مصرف دارو توصیه نمی شود. استفاده از فنون و روش های رفتاری مؤثرتر و مفیدتر است.

خودداری کودک از رفتن به رختخواب

بسیاری از کودکان در مقابل رفتن به رختخواب مقاومت می کنند. تقریباً 35 درصد کودکان از این که قبل از پدر و مادرشان به رختخواب بروند امتناع می کنند. ممکن است علت این امتناع، ترس از تاریکی یا احساس ناامنی باشد یا این که صرفاً به دلیل آن باشد که دوست دارند به تماشای تلویزیون بنشینند، بازی کنند یا در کنار شما باشند.

جهت رفع این مشکل می توانید از روش های زیر استفاده کنید:

1- زمانی مشخص و مناسب را برای خواب فرزندان انتخاب کنید. البته نه به این معنا که باید مطلقاً انعطاف ناپذیر باشید. مثلاً وقتی مهمانی دارید که کودک تان سرگرم بازی با اوست می توان کمی در مورد زمان خواب تساهل به خرج داد. ولی هرچه پایبندی بیش تری به زمان خواب تعیین شده داشته باشید، امکان موفقیت تان بیش تر است.

2- از چیزهایی که به کودک آرامش می دهند به نفع خود استفاده کنید. برخی بچه ها در حضور اشیا و اسباب بازی های مورد علاقه شان احساس آرامش و امنیت بیشتری می کنند. مثلاً کودک اگر خرس پشمالو یا عروسکش را به رختخواب ببرد، راحت تر به خواب می رود.

3- به کودکان خود اجازه دهید که آزادانه و تنها بخوابند. اگر سروصدا کردند، به سرعت با آنها برخورد نکنید و البته آن ها را تنها نیز نگذارید.

4- محیط اطراف را ساکت نگه دارید. این کار می تواند به کودک یاد دهد که شب با روز متفاوت است و او باید به هنگام شب استراحت کند.

5- اجازه دهید صداهای طبیعی محیط خانه در جریان باشند. بعضی از بچه ها زمانی که صدای مادر خانه را می شنوند و مطمئن می شوند که مادر در نزدیکی شان به سر می برد خوشحال تر و آرام ترند.

6- پیش از به خواب رفتن کودک، مطمئن شوید که او به خوبی و با آرامش کامل در رختخواب خود قرار گرفته است.

7- اگر فرزندتان پس از قرار گرفتن در تختخواب دوباره از جا بلند شد، شما باید با مهربانی او را مجدداً به محل خوابش بازگردانید. ممکن است این عمل زمان زیادی را به خود اختصاص دهد، اما فرزند شما در نهایت یاد می گیرد که به هنگام شب باید در جای خود بخوابد.

تا 6 سالگی، طبیعی است که کودک بخواهد هنگام خواب درِ اتاقش باز و چراغ خواب روشن باشد. به این خواسته ی کودک توجه کنید.

اگر همه ی روش های یاد شده را امتحان کردید و نتیجه ی مثبتی نداشت، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

میزان خواب هر فرد با توجه به خصوصیات فیزیکی بدن او و وضعیت زندگی، موقعیت های خاصی که در آن قرار می گیرد، میزان اضطراب و عوامل تنش زای محیطی اش، متغیر و خاص خود اوست. اما به طور کلی اگر شما در حالت عادی کمتر از ۶ ساعت یا بیش تر از ۹ ساعت در شبانه روز می خوابید، ممکن است به یکی از اختلالات خواب دچار باشید و توصیه می شود برای درمان اقدام کنید.

اختلال خواب در کودکان | خودداری کودک از رفتن به رختخواب |دلیل بیدار شدن های نا به هنگام کودکان

دلیل بیدار شدن های نا به هنگام کودکان

یکی دیگر از مشکلات والدین با کودکان بیدار شدن زودهنگام آنان است. برخی کودکان چکاوک وار با طلوع خورشید از خواب بیدار می شوند و اقدام به بیدار کردن والدین می کنند. تحمل این امر برای والدینی که شب را تا دیروقت بیدار بوده اند بسیار مشکل است. 

برای مقابله با این مشکل:

1- با استفاده از پرده های ضخیم اتاق فرزند خود را تاریک تر کنید. این کار موجب می شود که با روشن شدن هوا فرزندتان از خواب بیدار نشود.

2- استفاده از رواندازی که کمی سنگین باشد خواب کودک را عمیق تر می کند.

3- اسباب بازی های ساده ای را در نزدیکی هم فرق دارد. فرزند خود قرار دهید تا هنگام صبح با آنها بازی کند. او می تواند تا زمانی که صدای دیگر اعضای خانواده را بشنود و بلند شدن آنها را ببیند، با این وسایل سرگرم شود.

4- به خاطر داشته باشید که الگوی خواب و نیاز به خوابیدن در کودکان مختلف با هم فرق دارد. اگر فرزند شما به صورت طبیعی سحرخیز است، او را همان طور که هست بپذیرید و صبور باشید.

در مورد بیدار شدن کودک در نیمه شب واقع بین باشید و فراموش کنید که خوابیدن هر شخص دارای الگوی متفاوتی است. این امر می تواند با آن چه به گفته ى متخصصان «اختلالات خواب» نامید می شود، متفاوت باشد.

بسیاری از کودکان به منظور خوردن غذا از خواب بیدار می شوند. اگر تمایل دارید از بیدار شدن کودک تان جلوگیری کنید، غذا دادن نیمه شب را قطع کنید. سعی کنید قبل از خواب به کودک غذا دهید و در صورت لزوم هنگام نیمه شب به جای غذا، شیر یا آب به فرزندتان بدهید.

به کودک کمک کنید که مجدداً به خواب رود. در طول روز با کودک کار کنید و راه هایی را به او نشان دهید که در شب می تواند با به کار گرفتن آن ها به خواب رود. به او یاد دهید که در این گونه مواقع صحنه ی آرام و خوشایندی را در ذهن مجسم کند و به آن فکر کند. مثلاً صحنه ی یک مزرعه ی پر از گوسفند. سپس گوسفندان را بشمارد یا یک ترانه ی کودکانه را تکرار کند.

از موسیقی آرام بخش استفاده کنید. نزدیک تخت کودک یک دستگاه پخش صوت قرار دهید و موسیقی آرام بخش و ملایمی بگذارید. به کودک یاد دهید هنگامی که از خواب بیدار می شود و پس از مدتی نمی تواند به خواب رود از آن استفاده کند.

برای کودک چند فعالیت آرام تدارک ببینید که در صورت بیدار شدن بتواند بدون نیاز به شما آنها را انجام دهد. مثلاً کتاب بخواند یا عروسک بازی کند.

اگر شما همه ی روش های یاد شده را امتحان کردید و مفید نبود، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

حمله های شبانه در کودکان زیر 6 سال نسبتاً شایع است. کودک یک الی چهار ساعت بعد از به خواب رفتن شروع به جیغ زدن می کند و حتی گاهی خودش را می زند و اجازه نمی دهد کسی به او نزدیک شود.

بزرگ ترین کمک به چنین کودکی این است که او را به حال خودش رها کنید. اگر کودک تان کمک شما برای آرام کردنش را رد کرد، او را تنها بگذارید. فقط از دور مراقب باشید.

کودک تان را از خواب بیدار نکنید و نیز در مورد اتفاقات شب گذشته به او چیزی نگویید.

کودک را سر وقت بخوابانید و به مدت زمان خواب او توجه کنید.

اگر کودک شما کم تر از 6 سال دارد، جای هیچ گونه نگرانی ای نیست. در مورد کودکان بالای ۶ سال، اگر حملات به صورت مکرر روی می دهد با متخصص مشورت کنید.

با کودکی که حاضر نیست در رختخواب خود بخوابد چه برخوردی کنیم؟

بسیاری از کودکان دوست دارند در کنار والدین خود بخوابند یا حتی در شرایطی که بدن پدر یا مادر را لمس می کنند به خواب روند، والدین نیز در مقابل این خواست کودکان واکنش های متفاوتی دارند.

خوابیدن کودک در رختخواب والدین به جز در برخی موارد خاص اصلاً توصیه نمی شود، زیرا برای کودک و والدین مشکل ساز است..

خوابیدن کودک در رختخواب والدین می تواند منجر به وابستگی بیش از حد و بیمارگونه ی کودک به والدین شود. هم چنین می تواند منجر به سردرگمی، نگرانی و اضطراب در روابط پدر و مادر با یکدیگر و روابط جنسی آن دو شود و این مسئله می تواند موجب تأثیر منفی عمیقی در پیدایش نقش و تمایلات جنسی کودک شود.

پس بهترین کار این است که نگذاریم کودکان بستر والدین را بستر خودشان بدانند.

در برخورد با این مسئله لازم است موارد زیر مورد توجه قرار گیرند:

1- از آغاز جلو این عادت را بگیرید.

2- کودک را به رختخواب خودش بازگردانید. در صورتی که کودک هنگام شب به اتاق شما آمده است، قاطعانه و بدون سؤال و جواب او را به اتاقش برگردانید.

3- نگذارید در رختخواب شما به کودک خوش بگذرد، هدف این است که در رختخواب شما به کودک خوش نگذرد، به نحوی که ترجیح دهد در رختخواب خودش بخوابد. می توانید خود را به خواب بزنید و کودک را به سمت لبه ی تخت برانید، یا به دیوار فشار دهید یا به آرامی به او لگد بزنید یا یک دست تان را روی او بیندازید. اگر کودک تصمیم گرفت که زیر پای شما روی زمین بخوابد، می توانید از رختخواب بیرون بیایید و به طور ظاهراً اتفاقی او را لگد کنید.

4- برای خوابیدن کودک در اتاق خود به او جایزه دهید، کودک را تحسین و تشویق کنید. از واژه هایی مثل «چه پسر بزرگی» استفاده کنید و او را مورد نوازش قرار دهید. در صورت لزوم به او جایزه دهید.

5- اتاق کودک را دوست داشتنی کنید. کاری کنید که کودک نسبت به اتاقش احساس دلبستگی کند. در صورتی که اتاق کودک با سلیقه ی خودش طراحی شده باشد و در آن اسباب بازی ها و پوسترهای مورد علاقه او گنجانده شده باشد، احتمال اینکه کودک به خوابیدن در اتاقش تمایل داشته باشد بیشتر خواهد شد.

اختلال خواب در کودکان | خودداری کودک از رفتن به رختخواب |دلیل بیدار شدن های نا به هنگام کودکان

با کودکی که کابوس می بیند چگونه برخورد کنیم؟

کودک در ۴ سالگی بیش تر ممکن است خواب حیوانات به او آسیب می رسانند و در ۵ یا ۶ سالگی ممکن است محتوای کابوس را کشته شدن، زخمی شدن یا اشباح تشکیل دهد.

بیش ترین کاری که به عنوان یک والد می توانید برای کودک دچار کابوس شده انجام دهید، این است که او را بیدار و آرام کنید و به او اطمینان خاطر دهید، که همه چیز امن و امان است. بهتر است کودک را در آغوش بگیرید و نوازش کنید. آوردن کودک به رختخواب خودتان نیز به او احساس اطمینان خاطر می بخشد.

روشن کردن چراغ خواب به کودک کمک می کند که محیط اطرافش را شناسایی کند و در نتیجه اضطرابش کم شود.

زیاد درباره ی کابوس حرف نزنید و مسئله را بزرگ نکنید. در مورد کودکان بزرگ تر تعریف کردن کابوس کمک کننده است، ولی در صورت عدم تمایل باطنی کودک او را مجبور نکنید که کابوسش را تعریف کند.

در طی روز سعی کنید ترس ها و نگرانی های کودک را پیدا کنید و آن ها را از بین ببرید. سعی کنید علتِ دیدن کابوس را با توجه به پیش آمدهای روز ریشه یابی کنید.

منبع: اختلال خواب؛ شناخت اختلالات و آشنایی با بهداشت خواب - دکتر نرگس شمس علیزاده

  • منبع
  • حقوق نیوز

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید