کد خبر: 276360

بیماری پای ورزشکار (tinea pedis)

بیماری پای ورزشکار | علائم بیماری پای ورزشکار | علت بیماری پای ورزشکار | درمان بیماری پای ورزشکار

پای ورزشکار اصطلاحی است که تقریباً برای هرگونه بیماری التهابی که پا، پاشنه پا یا بین انگشتان را درگیر کند به کار می رود.

بیماری پای ورزشکار نوعی عفونت قارچی واگیردار و مسری است که روی پوست کف پا و بین انگشتان تاثیر گذاشته و گاهی ناخن پا و دست را نیز درگیر می کند.

بیماری پای ورزشکار

پای ورزشکار یک نام رایج برای عفونت قارچی پوست است که معمولا بین انگشت پا اتفاق می افتد (البته می تواند در سایر نواحی پا نیز به وجود آید.) این عفونت قارچی بیشتر در ورزشکاران دیده می شود, بنابراین به این نام " پای ورزشکاران" مشهور است. هرچند که ممکن است در سایر افراد هم دیده شود.

پای ورزشکاران یک عارضه جدی نیست اما گاهی اوقات به سختی درمان می شود, به ویژه اگر فرد مبتلا به دیابت باشد و یا سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشد درمان آن باید جدی تر دنبال شود.

این بیماری در جوانی و میانسالی و در مردان بالغ بیشتر دیده می‌شود. همچنین درصد ابتلا در سنین قبل از بلوغ پایین است.

نوع قارچ فقط از طریق وسایل و محیط آلوده به دیگر افراد انتقال نیافته و ممکن است قارچ به صورت مستقیم از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا کند. با این حال اغلب مردم در حین راه رفتن با پای برهنه بر روی محیط آلوده دچار این بیماری می شوند. زیرا کافی است قبل از شما یک نفر با پا های مبتلا به بیماری پای ورزشکار در آن محل راه رفته باشد. تا نفر بعدی نیز به این بیماری مبتلا شود. احتمال ابتلای افراد نیز متفاوت بوده و بعضی ها بیش از دیگران مستعد ابتلا به پای ورزشکار هستند. از طرف دیگر عده ای نیز مقاومت بیشتری نسبت به این بیماری التهابی داشته و سخت تر از دیگران به این بیماری دچار می شوند.

قارچ های عفونی در محیط های گرم و مرطوب شدت گرفته است. آمارها و تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد که این آمار ابتلا به این نوع بیماری های عفونی پا تا قبل از شایع شدن استفاده از کفش های رو بسته کمتر بوده است. اکنون به قدری افزایش یافته که گاهی از اوقات نزدیک 70% مردم به این بیماری مبتلا شده اند.

قارچ ناخن | علائم قارچ ناخن | دلایل بروز قارچ ناخن | تشخیص و درمان قارچ ناخن

علائم و نشانه های بیماری پای ورزشکار

علائم احتمالی زیادی برای بیماری پای ورزشکار وجود دارد که عبارتند از:

• خارش، گز گز کردن و سوزش بین انگشتان پا یا کف پا

• تاول های روی پاها که معمولا با خارش همراه هستند

• ترک خوردن و پوسته پوسته شدن پوست روی پاها، معمولاً بین انگشتان پا و کف پا

• خشکی پوست کف یا کناره های پاها

• آسیب دیدن و زخم پوست روی پاها

• تغییر رنگ، ضخیم شدن و شکننده شدن ناخن های پا

• ناخن های پا که از بستر ناخن خارج شده اند

دلایل بیماری پای ورزشکار

• خیلی از افراد ممکن است روی پوست خود قارچ داشته باشند اما فرد را تحت تاثیر قرار نداده است.

• شرایطی مثل ترک خوردگی, یا کبودی در پوست باعث می شود که قارچ وارد بدن شود.

• قارچ ها در شرایط مرطوب و گرم رشد می کنند که این شرایط معمولا بین انگشتها که رطوبت کافی برای رشد آنها وچود دارند, رشد می کنند. و حتی ممکن است از فردی به فرد دیگر منتقل شود.رایج ترین مکانها برای انتقال آن حمام های عمومی, استخرها و اتاق های تعویض لباس است.

• تعویض نکردن جوراب ها به طور منظم می تواند باعث ایجاد قارچ بین انگشتی شود. پس پیش گیری بسیار مهم است. جورابهای انگشت دار بهترین نوع جوراب برای افرادی است که از این عارضه رنج می برند.

• افرادی که تعریق زیادی در پا دارند بیشتر در معرض این عارضه هستند.

عوامل خطر بیماری پای ورزشکار

اصلی ترین عوامل خطرناک برای بروز بیماری پای ورزشکار عبارتند از:

• راه رفتن با پاهای برهنه در محیط های مرطوب و تاریک

• پوشیدن کفش های تنگ

• تعریق بیش از حد پا

• مرطوب شدن داخل کفش

• پوشیدن مکرر کفش

• جوراب های آلوده

در افرادی که مبتلا به بیماری دیابت هستند نیز احتمال ابتلای به پای ورزشکار تا حد زیادی افزایش خواهد یافت.

آمار ابتلای مردان به این بیماری التهابی نیز نسبت به زنان بیشتر است. زنان بیشتر در صورت رفتن به سالن های آلوده پدیکور (مراقبت ناخن) به این بیماری دچار می شوند.

عوارض بیماری پا ورزشکار

عفونت پای ورزشکار می تواند از پاها به سایر قسمت های بدن نیز گسترش یابد، از جمله:

• دست ها: اگر قسمت های آلوده به قارچ (پاهای) خود را بخراشید یا بکنید، ممکن است در یکی از دستان خود دچار عفونت مشابه شوید.

• ناخن ها: قارچ های مرتبط با عفونت پای ورزشکار می تواند ناخن های پا را آلوده کند و موجب ایجاد قارچ ناخن شود. ناخن های شما مکانی است که مقاومت بیشتری در برابر درمان دارد.

• کشاله ران: خارش کشاله ران اغلب توسط همان قارچ هایی ایجاد می شود که عامل بروز عفونت پای ورزشکار است. گسترش عفونت از پاها به کشاله های ران امری معمول و رایج است؛ زیرا قارچ می تواند از طریق دست ها یا روی حوله نیز منتقل شود.

نحوه تشخیص پای ورزشکار

پزشک معمولا با مشاهده علائم، عفونت پای ورزشکاران را تشخیص خواهد داد و گاهی ممکن است برای اطمینان از این که آیا عفونت قارچی باعث بروز علائم شده یا خیر، پوست را آزمایش کند.

رایج ترین آزمایش پوست برای تشخیص پای ورزشکاران، تست هیدرکسید پتاسیم (KOH) است که طی آزمایش بخشی از پوست آلوده در معرض هیدروکسید پتاسیم قرار گرفته و سلول های سالم پوست از بین می روند تا بررسی دقیق سلول های عفونی زیر میکروسکوپ راحت تر انجام شود.

راه های درمان بیماری پای ورزشکار

این عفونت اغلب با داروهای ضد قارچ موضعی بدون نسخه (OTC) قابل درمان است. اگر داروهای بدون نسخه عفونت شما را درمان نکنند، پزشک می تواند پماد ضد قارچ پوستی یا داروهای ضد قارچ خوراکی قوی تر برایتان تجویز کند. پزشک همچنین ممکن است به شما روش های درمانی خانگی را برای کمک به پاکسازی عفونت را توصیه کند.

داروهای بدون نسخه

داروهای موضعی زیادی برای درمان قارچ پوستی وجود دارد که نیاز به تجویز پزشک ندارند و قابل دسترس هستند، از جمله:

• میکونازول

• تربینافین

• کلوتریمازول

• بوتنافین

• تولنفتات

داروهای تجویزی توسط پزشک

برخی از داروهای تجویزی برای عفونت پای ورزشکار می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کلوتریمازول یا میکونازول موضعی با میزان دوزی که نیازمند تجویز پزشک است.

• داروهای ضد قارچ خوراکی مانند ایتراکونازول، فلوکونازول یا تربینافین با میزان دوزی که نیازمند تجویز پزشک است.

• داروهای موضعی استروئیدی برای کاهش التهاب های دردناک

• تجویز آنتی بیوتیک های خوراکی در صورت بروز عفونت های باکتریایی به دلیل زخم شدن پوست و ایجاد تاول.

درمان‌های خانگی پای ورزشکار

• سرکه (سرکه سیب): پای خود را در یک بخش سرکه و یک بخش آب برای مدت 20 تا 30 دقیقه قرار دهید. بعد از آن، پای خود را بشویید و خشک کنید.

• جوش شیرین: بعد از شستن و خشک کردن پا، جوش شیرین را به پای خود بزنید و بگذارید بر روی پوست باقی بماند. جوش شیرین، پوست را خشک و گندزدایی می‌کند.

• یک بخش آب و یک بخش جوش شیرین را با هم مخلوط کرده و خمیر حاصل را به پا بمالید.

• همچنین قبل از پوشیدن جوراب و کفش، مقداری جوش شیرین را به پای خود بمالید.

• بتادین: با آب گرم پای خود را بخیسانید و 2 قاشق چایخوری بتادین اضافه کنید. به مدت 15 تا 30 دقیقه پای خود را در این محلول بگذارید. این عمل را در روز چندین مرتبه می‌توانید تکرار کنید. بعد از آن پا را بشویید و خشک کنید.

• یخ: کمپرس یخ باعث کاهش خارش و سوزش در پا می‌شود. پای خود را در آب سرد بگذارید و بعد از آن، پا را خشک کنید.

• اسپری‌های ضدعرق: اسپری، بر روی پا و انگشتان پا زده می‌شود.

• دهان شویه: یک تشت را پر از آب گرم کنید و در آن یک فنجان دهان شویه بریزید و پای خود را به مدت 15 تا 30 دقیقه در آن بگذارید. احساس خنکی و تازگی دهان شویه موجب کاهش خارش و التهاب می‌شود.