راهکارهایی برای کمتر حرف زدن

وقتی کسی پر حرفی می کند و حوصله همه را سر می برد دیگر مهم نیست حرفهایش چقدر جدی یا جالب باشند؛ مردم حوصله پر حرفی های دیگران را ندارند! در واقع حرف زدن اصلا بد و زشت نیست بلکه این پرحرفی است که رفتار درست و خوبی به حساب نمی آید. اگر فکر می کنید شما هم گاهی اوقات یا حتی اکثر مواقع به پرحرفی دچار می شوید بهتر است این مطلب را بخوانید تا درمان پرحرفی را یاد بگیرید و بفهمیم چطور با این خصوصیت مقابله کنید.

راهکارهایی برای کمتر حرف زدن

راهکار اول: حرف خود را تا جایی که امکان دارد مختصر کنید

فقط زمانی که لازم است حرف بزنید

هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد. قبل از اینکه سخن‌گفتن را آغاز کنید، از خودتان بپرسید که آیا واقعا لازم است که چیزی بگویید یا نه. اگر آنچه قصد گفتنش را دارید ربطی به بحث ندارد، بهتر است از گفتن آن پرهیز کنید. مردم جذب صحبت‌های کسی می‌شوند که کلمات و جملات خود را بادقت انتخاب می‌کند. کسانی که همواره در حال اظهارنظر و نقل داستان هستند به‌مرورزمان محبوبیت خود را از دست می‌دهند. معمولا بیشتر گفته‌های افراد پرحرف بی‌ربط و غیرضروری است.

لازم نیست برای خالی‌نبودن عریضه‌ در مجلسی پرحرفی کنید

گاهی تنها دلیل افراد برای حرف‌زدن شکستن سکوت است. این افراد برای شکستن سکوت در جمع‌های علمی و حرفه‌ای مثل محیط کار یا مدرسه سخن‌گفتن را آغاز می‌کنند. اما باید بدانیم که گاهی سکوت چندان هم بد نیست و نیازی به شکستن این سکوت وجود ندارد. مثلا زمانی که شما و همکارتان در یک اتاق مشغول استراحت هستید، نیاز نیست سکوت را با شروع یک گفت‌وگوی غیرضروری از بین ببرید. شاید همکار شما برای استراحت به سکوت نیاز داشته باشد و تمایلی به صحبت نداشته باشد. در چنین مواقعی لبخند زدن دوستانه و حفظ سکوت مؤدبانه‌تر خواهد بود.

 به کلماتی که انتخاب می‌کنید دقت کنید

وقتی زیاد و مداوم حرف می‌زنید، هرچه به ذهن‌تان می‌رسد به زبان می‌آورید. برای‌اینکه یاد بگیرید کم حرف بزنید، باید یاد بگیرید که قبل از حرف‌زدن فکر کنید. قبل از حرف‌زدن به آنچه می‌خواهید بگویید کمی فکر کنید و حرف‌تان را سبک‌سنگین کنید. این روش باعث می‌شود از زدن برخی حرف‌ها منصرف شوید و کمتر حرف بزنید.

کسانی که زیاد صحبت می‌کنند به‌احتمال زیاد بسیاری از اطلاعات محرمانه و حرف‌های خصوصی را ناخواسته بر زبان می‌آورند. قبل از زدن چنین حرف‌هایی حتما کمی مکث کنید. فراموش نکنید که آب رفته به جوی بازنمی‌گردد. همیشه وقت دارید که اطلاعات بیشتری را درمورد یک مسئله در اختیار دیگران قرار دهید، اما وقتی حرف محرمانه‌ای را در جمع بر زبان می‌آورید، دیگر آن حرف خصوصی نیست و، برای جبران، کاری از دست شما ساخته نخواهد بود.

هنگام حرف‌زدن زمان را در نظر بگیرید

وقتی حواس‌تان به زمان باشد، کمتر حرف خواهید زد. معمولا بعد از گذشت ۲۰ ثانیه احتمال اینکه مخاطب‌تان تمرکز خود را از دست بدهد زیاد است. درنتیجه، وقتی ۲۰ ثانیه حرف زدید، حواس‌تان به شنوندگان باشد که آیا مشتاق شنیدن ادامه سخنان شما هستند یا خیر. به زبان بدن آنها توجه کنید. بی‌قراری، چک‌کردن مداوم تلفن همراه و نگاه‌کردن به درودیوار نشان می‌دهد که مخاطب شما خسته شده است. پس بهتر است هرچه سریع‌تر حرف را کوتاه و تمام کنید. در حالت کلی، بهتر است بیش از ۴۰ ثانیه به‌طور مداوم صحبت نکنید، چون باعث می‌شود مخاطب خسته شود و به ادامه حرف‌های شما توجه نکند.

برای رفع استرس پرحرفی نکنید

گاهی صرفا برای رفع تشویش حرف می‌زنیم. پس هروقت احساس کردید پرحرفی می‌کنید تا استرس خود را کاهش دهید، بهتر است برای غلبه بر استرس خود از روش‌های مناسب‌تر کمک بگیرید. در مواقع پرحرفی بهتر است چند لحظه سکوت و احساس خود را ارزیابی کنید. آیا استرس دارید؟ اگر استرس دارید تا ده بشمارید یا نفس عمیق بکشید. اگر قرار است برای جمع سخنرانی کنید، بهتر است، برای کاهش استرس، متن سخنرانی خود را آماده و از چند روز قبل آن را تمرین کنید. البته کمی استرس قبل از سخنرانی اصلا عجیب نیست و طبیعی است. اگر همواره از بودن در جمع احساس استرس می‌کنید برای حل مشکل به یک روان‌پزشک مراجعه کنید.

برای جلب‌توجه و رضایت دیگران پرحرفی نکنید

این مورد بیشتر در موقعیت‌های مختلف کاری رخ می‌دهد و افراد برای جلب‌توجه و تاثیرگذاری روی دیگران حرف می‌زنند. بهتر است برای جلب‌توجه و، به اصطلاح، خودی نشان‌دادن پرچانگی نکنید.

بدانید که برای شنوندگان، مختصر و مفید حرف‌زدن از حرف‌های بی‌سروته جذاب‌تر است. به‌جای پرحرفی‌کردن درباره خودتان، حرف‌هایی بزنید که واقعا ارزش گفتن دارند.

راهکار دوم: برای درمان پرحرفی یاد بگیرید آرام باشید

دلایل پر حرفی تان را شناسایی کنید.

صحبت کردن یکی از خصلت های مهم انسان هاست که به آنها کمک می کند بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند اما خیلی ها موقع عصبی شدن یا وقتی دچار اضطراب می شوند شروع به پرحرفی می کنند و این اصلا خوب نیست. از خودتان بپرسید چه مواقعی شروع به زیاد حرف زدن می کنید؟ ممکن است احساس ترس یا استرس و همینطور عصبی شدن باعث بروز این اتفاق شود و در این صورت باید از راهکارهای مناسب برای آرام کردن خودتان  و افزایش اعتماد به نفستان استفاده کنید.

- برای آرام کردن خودتان مدیتیشن انجام بدهید.
- تمرین تجسم انجام بدهید .
- خودتان را در آرامش تصور کنید که سکوت کرده اید و به دیگران اجازه صحبت داده اید.
- با احساساتتان کنار بیایید.
- به احساسی که دارید توجه کنید، آن را قبول کنید و سعی کنید خودتان را آرام کنید.
- از نوشتن افکارتان روی کاغذ استفاده کنید تا آرام شوید.

از دنیای مجازی فاصله بگیرید

بارها و بارها گفته شده است که غرق شدن در دنیای مجازی و تحت تاثیر توئیتر و یوتیوب و شبکه های اجتماعی قرار گرفتن باعث عصبی شدن یا وارد شدن شوک به افراد می شود و ممکن است بخواهند این تنش ها را با پر حرفی کردن تخلیه کنند بنابراین سعی کنید تا حد امکان کمتر درگیر فضای مجازی بشوید.

- سرگرمی های سالم و مفید را جایگزین استفاده از فضای مجازی کنید.
- سرگرمی هایی مثل یاد گرفتن یک مهارت جدید، نقاشی کشیدن یا کتاب خواندن گزینه های خوبی هستند.
- یادگیری یک هنر یا مهارت باعث می شود انرژی تان به شیوه صحیح تخلیه شود و کمتر دچار تنش شوید.

افکارتان را روی کاغذ بیاورید

یک راه برای درمان پرحرفی این است که اگر احساس می کنید حرفهایتان برای کسی جالب و جذاب نیست به جای پرحرفی کردن صحبت هایتان را بنویسید. باید یاد بگیرید جلوی خودتان را بگیرید و افکار و حرفهایتان را به دیگران تحمیل نکنید.

اگر نمی دانید از کجا و چطور باید شروع به نوشتن کنید این روش را متحان کنید :

- هر زمانی که افکار زیادی به ذهنتان هجوم آوردند و شما را ترغیب به حرف زدن کردند آنها را روی کاغذ بیاورید.
- یادداشت برداری های روزانه به معنی آزاد کردن جریان فکر است.
- مهم نیست درباره چه چیزی یا چطور نوشته شوند، مهم این است که اجازه ندهید تبدیل به پرحرفی شوند.
- برای این کار می توانید هر چه که به ذهنتان می رسد را روی یک کاغذ یا در نوت پد گوشی و کامپیوترتان یادداشت کنید.

برای افزایش خودآگاهی هایتان مدیتیشن کنید

هر روز چهار تا پنج دقیقه زمان صرف کنید و تمرینات مراقبه و مدیتیشن را برای مدیریت بهتر و بیشتر افکارتان به کار ببرید. از مدیتیشن می توانید به عنوان ابزاری برای کنترل ذهن و درمان پرحرفی تان استفاده کنید تا جلوی پرحرفی غیر قابل کنترل را بگیرد و به عبارت دیگر آن را درمان کنید.

- برنامه های زیادی وجود دارند که می توانید با نصب آنها تمرینات مدیتیشن را یاد بگیرید.
- برنامه هایی مثل: Insight Timer ، Calm و Headspace .
- اگر همیشه فقط در سکوت مطلق مدیتیشن می کنید این بار موقعیت های دیگر را هم امتحان کنید.
مثلا سعی کنید وقتی زیر دوش حمام هستید افکارتان را متمرکز کنید.

- هر چه بیشتر تمرین کنید بیشتر و راحت تر می توانید خودتان را آرام کنید .
- بعد از مدتی می توانید پرحرفی هایتان را کنترل و درمان کنید و مانع از آزار دیگران شوید .

همه اینها به خاطر تسلط پیدا کردن شما بر ذهن و افکارتان است.

به محیط اطرافتان توجه کنید

یکی از روش های کلیدی و طبیعی برای آرام کردن ذهن قرار گرفتن در شرایطیست که توجه و تمرکز را به خود جلب می کند. بهترین راه برای این کار استفاده از محیط اطراف در جهت آرام کردن خودتان است.

- هر روز ده تا پانزده دقیقه بیرون بروید و نسیم خنک یا نور خورشید را روی پوستتان احساس کنید.
- به آسمان و شکل ابرها توجه کنید و سعی کنید تمرکزتان را متوجه محیط اطرافتان کنید.
- پیاده روی کردن در خیابان های شلوغ و گوش دادن به صداهای اطراف هم یکی دیگر از این تمرین های مفید است.
- به ماشین ها، صدای گریه کودکان، مغازه و هر چیز دیگری که اطرافتان است توجه کنید.

راهکار سوم: بیشتر گوش کنید

تمام حواس‌تان را بر کسی متمرکز کنید که در حال حرف‌زدن است

هنگام گفت‌وگو هرگز گوشی خود را چک نکنید یا اطراف را نگاه نکنید. به اینکه برای شام چه بخورید یا بعد از ساعت کاری کجا بروید فکر نکنید. تمام توجه خود را به طرف مقابل معطوف کنید. به‌این‌ترتیب، بهتر گوش می‌کنید و درمورد آنچه گفته می‌شود تمرکز دارید. به چشم‌های گوینده نگاه کنید و اگر گاهی تمرکز خود را از دست دادید، سعی کنید به زمان حال برگردید و به گوش‌دادن ادامه دهید.

ارتباط چشمی برقرار کنید

برقراری ارتباط چشمی نشانه توجه شماست. هنگامی که کسی با شما صحبت می‌کند به چشم‌های او نگاه کنید. این کار به معنای حضور و توجه شماست. قطع ارتباط چشمی ممکن است دور از ادب و به معنای بی‌توجهی باشد. هنگام گفت‌وگو تلفن همراه خود را داخل کیف یا جیب خود بگذارید تا مجبور نشوید هرازچندگاهی گوشی را نگاه کنید و حواس‌تان از جریان گفته منحرف شود. اگر مخاطب‌تان هنگامی که شما در حال صحبت هستید تماس چشمی خود را با شما قطع کند، این حرکت به احتمال زیاد نشانه این است که او خسته شده یا شما پرحرفی کرده‌اید. در چنین مواردی بهتر است کمی مکث کنید یا به طرف مقابل نیز فرصت حرف‌زدن بدهید.

به زبان بدن و تن صدای دیگران توجه کنید

وقتی کسی حرف می زند به حالت های چهره او، بالا و پایین رفتن صدایش و نحوه صحبت کردنش توجه کنید و همزمان با گوش دادن به او به این تغییرات هم دقت کنید.

- اگر ناگهان تن صدا و لحن حرف زدن دوستتان یا کسی که در حال صحبت است تغییر کرد و متوجه شدید او دچار تنش یا اضطراب شده است سعی کنید او را آرام کنید.
- اگر او در میان صحبت هایش یکدفعه انرژی گرفت و صدایش بالاتر رفت سعی کنید شما هم خودتان را علاقمند نشان بدهید و با تکان دادن سرتان صحبت های او را دنبال کنید.

به حرف‌های طرف مقابل فکر کنید

سعی کنید گوش دادن فعالانه را یاد بگیرید. هنگامی که کسی در حال حرف‌زدن است، شما باید به حرف‌های او گوش کنید. طرف مقابل را هنگام گوش‌دادن قضاوت نکنید. حتی اگر با آنچه گفته می‌شود مخالفید، منتظر بمانید تا نوبت شما برای حرف‌زدن برسد. وقتی دیگری در حال حرف‌زدن است، به‌جای فکرکردن به اینکه چه جوابی باید بدهید، روی حرف‌های او تمرکز کنید. برای تمرکز بهتر می‌توانید گفته‌های طرف مقابل را در ذهن خود تصور کنید. هچنین می‌توانید کلمات و عبارت‌های کلیدی حرف‌های او را به خاطر بسپارید.

نشستن در سکوت را تمرین کنید

اگر احساس می کنید با سکوت میانه خوبی ندارید بنابراین احتمالا اکثر اوقات بی اختیار دچار پرحرفی می شوید تا سکوت را بشکنید و به این ترتیب باعث آزار دیگران می شوید. اما باید یاد بگیریدکه سکوت کردن در بسیاری از مواقع موثر و مفید است.

- از دوستان نزدیکتان بخواهید که با هم در سکوت بنشینید و حرفی نزنید.
- لازم نیست برای این کار زمان مشخص کنید.
- آنقدر در این حالت بمانید تا احساس ناخوشایندتان نسبت به ساکت ماندن از بین برود .
- با این روش می توانید تمرین کنید که به راحتی سکوت کنید.

 هنگام گفت‌وگو به حرف‌های طرف مقابل اشاره کنید

در هر گفت‌وگویی نوبت حرف‌زدن به خود شما هم می‌رسد. قبل از حرف‌زدن نشان دهید که به آنچه گفته شده گوش داده‌اید. حرف‌هایی را که شنیده‌اید با جمله‌بندی خودتان تکرار و سؤال کنید. لازم نیست صحبت‌های طرف مقابل را کلمه‌به‌کلمه تکرار کنید. فقط برداشت خود از صحبت‌های او را بیان کنید. گوش‌کردن فعال باعث توجه کامل به حرف‌های طرف مقابل می‌شود و به او نشان می‌دهد که شما در حال گوش‌دادن هستید. البته باید بدانید که گوش‌دادن فعال به معنای قطع‌کردن مداوم صحبت‌های گوینده یا راهی برای بیان نظرات خودتان نیست.

از عباراتی مثل «پس شما می‌گویید برای جشنی که شرکت در هفته آینده برگزار خواهد کرد نگران هستید» استفاده کنید. بعد از چنین عباراتی می‌توانید از گوینده سؤال کنید. به‌عنوان‌مثال، جمله قبلی را با این سؤال ادامه دهید، «فکر می‌کنید علت این نگرانی چیست؟ اگر مایل باشید می‌توانیم بیشتر دراین‌باره صحبت کنیم». هنگام گفتگو سعی کنید احساس همدلی خود را به طرف مقابل نشان دهید و او را قضاوت نکنید.

یادتان باشد بین شنیدن و گوش کردن تفاوت های زیادی وجود دارد

شنیدن یک عمل غیر ارادی است و مربوط به حس شنوایی شما می شود. اما گوش کردن تمام حواس شما و همینطور قلب و ذهن و روحتان را هم درگیر می کند.

- وقتی کسی با شما صحبت می کند کاملا به او توجه کنید .
- با حرکات صورتتان و تماس چشمی با او نشان بدهید که به حرفهایش علاقمندید.
- لزومی ندارد تمام مدت درباره خودتان حرف بزنید. گاهی اوقات به عقب تکیه بدهید و فقط گوش کنید.

راهکار چهارم: در رعایت قوانین کم‌حرفی بیراهه نروید

نظرات خود را در موارد ضروری حتما بیان کنید

رعایت کم‌حرفی به این معنا نیست که در مواقع لزوم از خودتان دفاع نکنید یا منظور خود را بیان نکنید. اگر مسئله‌ای به‌طور جدی ذهن‌تان را درگیر کرده یا نظری دارید که احساس می‌کنید بسیار اهمیت دارد، حرف‌تان را بزنید. افراط در کم‌حرفی نیز مثل افراط در هر کار دیگری صحیح نیست. پس به بهانه کم‌حرفی اطرافیان را از شنیدن نظرات مهم و شاید حیاتی خود محروم نکنید. دانستن اینکه چه زمانی لازم است حرف بزنید از اصول اولیه مهارت در کم‌حرفی است. به‌عنوان‌مثال، وقتی در زندگی شخصی خود دچار یک مشکل جدی می‌شوید، بهتر است، برای کمک‌گرفتن از دوستان و نزدیکان مورداعتمادتان، مشکل را با آن‌ها در میان بگذارید. یا اگر در زمینه کاری نظری دارید که می‌تواند تأثیرات مثبتی روی روند کار داشته باشد، حتما نظر خود را در جمع مدیران و همکاران بیان کنید.

 در برقراری ارتباط چشمی افراط نکنید

همان طور که گفته شد، برقراری ارتباط چشمی بسیار مهم است. اما ارتباط چشمی مداوم برای طرف مقابل چندان خوشایند نخواهد بود. هدف از ارتباط چشمی ایجاد اعتماد و جلب‌توجه است، اما اگر بیش‌ازحد بر ارتباط چشمی اصرار کنید، نتیجه معکوس خواهید گرفت و باعث سلب اعتماد طرف مقابل خواهید شد. بهتر است بعد از هر ۷ تا ۱۰ ثانیه ارتباط چشمی، مسیر نگاه خود را تغییر دهید.

ارتباط چشمی افراطی در برخی فرهنگ‌ها، به‌ویژه فرهنگ‌های آسیایی، به معنای بی‌احترامی است. پس بهتر است در برخورد با افرادی با فرهنگ‌های متفاوت، از اصول و آداب معاشرت آنها، ازجمله درمورد برقراری ارتباط چشمی، آگاه شوید.

تمرین کنید دیگران را بدون قضاوت بپذیرید

وقتی به کسی گوش می کنید واکنش های قضاوت گرایانه نشان ندهید و به جای ایجاد حس سرزنش و ملامت به آنها احساس آزادی و پذیرش بدهید.

- به دیگران احترام بگذارید.
- این را بدانید که قرار نیست در همه موارد با نظر بقیه موافق باشید.
- یادتان باشد که حرکات صورت و چشمهای شما و زبان بدنتان خیلی موثرتر و قوی تر از گفتارتان عمل می کند.
- پذیرش و قبول کردن دیگران لزوما به معنی موافق بودن با آنها در همه چیز نیست بلکه به این معناست که می توانید درک کنید هر کسی عقاید و نظرات خودش را دارد و اینکه شما به راحتی قادرید به این عقاید و نظرات گوش بدهید.

راهکار پنجم: در مکالمات روزمره تان تمرین کنید

به دیگران نشان بدهید که مشتاق شنیدن حرفهایشان هستید.

وقتی کسی شروع به صحبت می کند به او توجه کنید و نشان بدهید که دوست دارید صحبتهایش را بشنوید. اگر کتاب می خواندید یا با تلفن همراهتان سرگرم بودید آن را کنار بگذارید و به حرفهای طرف مقابلتان گوش کنید.

- حواستان به زبان بدنتان باشد.
- موقع گوش دادن به دیگران کمی به سمت آنها خم شوید .
- به چشمهایشان نگاه کنید تا نشان بدهید کاملا گوشتان با آنهاست.
- هر جا لازم بود لبخند بزنید و سرتان را تکان بدهید تا حرفهای شخص مقابلتان را تایید کنید. با این کار میتوانید توجهتان را به او نشان بدهید.
- وقتی خودتان شروع به حرف زدن کردید از صحبتهای فرد مقابلتان بین جملاتتان استفاده کنید تا نشان بدهید به همه چیز گوش داده اید.

قبل از جواب دادن فکر کنید

همیشه قبل از اینکه جواب دیگران را بدهید فکر کنید. خوب گوش کنید و موضوع را کاملا درک کنید و برای جواب دادن عجله نکنید.

- اگر کسی نظرتان را درباره چیزی می پرسد لازم نیست مدت زیادی پشت سر هم حرف بزنید.
- سعی کنید تا جای ممکن مختصر مفید جواب بدهید.
- بعضی وقتها می توانید بگویید: اجازه بده کمی فکر کنم و بعد راجع به موضوع خوب فکر کنید و جواب مناسبی برای آن پیدا کنید.

وسط حرف دیگران نپرید

وقتی کسی حرف میزند حرفهایش را قطع نکنید و اجازه بدهید کاملا صحبت هایش تمام شود و بعد شما شروع به حرف زدن کنید. مطمئنا خودتان هم دوست ندارید کسی وسط حرفهایتان بپرد و رشته کلام را از دستتان خارج کند.

- اگر هنگام صحبت طرف مقابلتان نکته ای به ذهنتان رسید که احساس می کنید حتما باید آن را بگویید می توانید جایی یادداشتش کنید تا بعد از اتمام صحبت های او به آنها اشاره کنید.
- می توانید از حرکات صورتتان هم برای نشان دادن اینکه تمایل به صحبت دارید استفاده کنید.
- به جای قطع کردن حرف بقیه سعی کنید با زبان بدنتان نشان بدهید که می خواهید چیزی بگویید .
- اگر حرف کسی را قطع کردید از او عذرخواهی کنید و بخواهید که ادامه بدهد.

هر حرفی را در جای مناسب خودش بزنید

همیشه مرتبط با موضوع صحبت کنید و از پرداختن به مسائل بی ربط و حاشیه ای یا موضوعات گنگ و مبهم خودداری کنید. تا جای ممکن منظورتان را واضح و صریح به دیگران بفهمانید و جملاتتان را پیچیده نکنید.

- بعضی اوقات میان حرفهایتان وقفه ایجاد کنید و کمی سکوت کنید.
- سعی کنید حرفهایتان را مطابق با موضوع تنظیم کنید.
مثلا اگر کسی قصد درددل کردن با شما را دارد شاید وقت خوبی برای اینکه خودتان هم از زمین و زمان بد بگویید و شکایت کنید نباشد.

- اگر نمی دانید که باید چه بگویید از پرسش های بیشتری برای واضح تر شدن حرفهای شخص مقابلتان استفاده کنید.
مثلا بپرسید: چطور چنین اتفاقی افتاد؟ چرا این کار را کردی؟

این سوالات باعث می شوند او بیشتر حرف بزند و شما بتوانید پرحرفی تان را کنترل کنید.