زخم دیابتی یکی از چالشهای بزرگ برای افرادی است که با دیابت دست و پنجه نرم میکنند. زیرا وقتی شخصی دیابت دارد، ممکن است زخمهایش دیرتر خوب شوند. این امر می تواند خطر عفونت و پیشرفت سایر عوارض را افزایش دهد.
دیابت و عوارض آن
هنگامی که بدن نمیتواند انسولین به مقدار کافی تولید کند یا این که انسولین تولید شده را به طور موثری استفاده کند، فرد مبتلا به دیابت است. انسولین هورمونی است که وظیفهی آن کمک به سلولها در جذب گلوکز (قند) خون و مصرف انرژی است؛ بنابراین زمانی که قند موجود در خون وارد سلولها نشود، قند موجود در پلاسمای خون بالا میرود. سطح بالای قند خون برای طولانی مدت میتواند به قسمتهای مختلف بدن آسیب برساند. از جمله مهمترین عوارض دیابت میتوان به موارد زیر اشاره کرد؛
ضعف بینایی
بیماران دیابتی ممکن است مشکلاتی در انتهای مویرگ چشمی خود داشته باشند. به این تغییرات مویرگی شبکیه رتینوپاتی میگویند. رتینوپاتی مهمترین عامل نابینایی در بیماران دیابتی است که کمتر از ۶۵ سال سن دارند.
بیماری قلبی
قندخون بالا به سرخرگها، سیاهرگها و مویرگها آسیب میرساند. احتمال سکته قلبی در افراد دیابتی دوبرابر افراد دیگر است. عوارض سکته قلبی در بیماران دیابتی بسیار شدید است و اغلب باعث از کار افتادگی عضوی از بدن یا حتی مرک بیمار دیابتی میشود.
بیماری کلیوی
قندخون بالا به نفرونها آسیب میرساند و آنها را زخمی و غلیظ میکند. نیمی از مبتلایان دیابت از آسیبهای کلیوی رنج میبرند. این آسیبها به گونهای است که ممکن است فرد به دیالیز یا پیوند کلیه احتیاج داشته باشد.
فشار خون
دیابت باعث افزایش تری گلیسرید و چربی خون میشود. این مواد در رگهای اصلی بدن تجمع میکنند و دیواره رگهای بدن تنگتر میشود. این مورد باعث اختلال خون رسانی به اندامها و افزایش فشار خون میشود.
قطع عضو
عارضه قطع عضو که اغلب با قطع شدن قسمتی یا تمام پا همراه است در بیماران دیابتی بسیار شایع است. بی توجهی به یک زخم کوچک میتواند باعث قطعی عضو شود. در اغلب موارد یک عفونت جزئی تا استخوان گسترش میِیابد و در انتها درمانی جز قطع عضو باقی نمیماند. ۶۰ درصد قطع عضو در جهان به بیماران دیابتی تعلق میگیرد.
دلایل بروز زخم دیابتی
زخمها، بریدگی ها و سوختگی های جزئی ناراحت کننده اما غیر قابل اجتناب زندگی هستند. با این حال این آسیب ها برای مبتلایان به دیابت می توانند منجر به مشکلات جدی سلامتی شوند.
بسیاری از زخمهایی میشوند که در بقیه افراد به آهستگی بهبود می یابند. در مبتلایان دیابتی به خوبی بهبود نمی یابند یا هرگز خوب نمی شوند. اگر این زخمها عفونت کنند، مشکل جدیتر هم میشود. زیرا عفونت می تواند به بافت و استخوان نزدیک زخم یا مناطق دورتر بدن گسترش یابد. در برخی موارد و بدون مراقبت های پزشکی، عفونت می تواند تهدید کننده زندگی و حتی کشنده باشد.
حتی وقتی زخمی عفونت هم نکند، بهبودی آهسته آن می تواند بر سلامتی و کیفیت کلی زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد. بریدگی ها یا آسیب های وارده به پا می توانند راه رفتن را سخت کرده و ورزش کردن را با درد همراه کنند.
افرادی که به دیابت مبتلا هستند، لازم است که قند خون خود را تحت کنترل نگه دارند تا خطر دیر بهبود یافتن زخم ها و عوارض آنها از جمله زخم پا کاهش یابد.
براساس برخی گزارش ها زخم پا در حدود 1 نفر از 4 نفر دیابتی ایجاد می شود. زخم های پا زخم های دردناکی هستند که در نهایت می توانند منجر به قطع پا شوند. طبق اطلاعات به دست آمده، روزانه حدود 230 قطع عضو به دلیل دیابت در ایالات متحده اتفاق می افتد.
مطالعه ای که در سال 2013 انجام شد، ارتباط واضحی بین قند خون و بهبود زخم پیدا کرد. این تحقیقات نشان داد افرادی که تحت عمل جراحی برای زخم های مزمن دیابت قرار گرفته اند، در صورت کنترل خوب قند خون در زمان عمل، احتمالاً به طور کامل بهبود می یابند.
دیابت باعث ایجاد اختلال در تولید انسولین یا حساسیت بدن به انسولین می شود. انسولین هورمونی است که به سلول ها اجازه می دهد گلوکز را از جریان خون دریافت کرده و برای انرژی مصرف کنند. این اختلال در تولید یا جذب انسولین، مدیریت سطح قند خون را برای بدن دشوارتر می کند.
هنگامی که قند خون به طور دائم بالا باقی بماند عملکرد گلبول های سفید را مختل می کند. گلبولهای سفید در عملکرد سیستم ایمنی بدن نقش اساسی دارند. هنگامی که گلبول های سفید قادر به عملکرد صحیح نباشند، توانایی بدن در مقابله با باکتری ها و بستن زخم ها کاهش می یابد.
افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده ممکن است دچار ضعف در گردش خون شوند. با کاهش سرعت گردش خون، خون آهسته تر حرکت می کند و این باعث می شود انتقال مواد مغذی به زخم ها برای بدن مشکل تر شود. در نتیجه زخم ها به آرامی بهبود می یابد یا ممکن است به هیچ وجه بهبود نیابد.
دیابت همچنین می تواند باعث نوروپاتی (آسیب عصبی) شود که بر روی بهبود زخم نیز تأثیر میگذارد. قند خون کنترل نشده می تواند به اعصاب آسیب رسانده و حس را در منطقه از بین ببرد. این امر ممکن است بدان معنی باشد که مبتلایان به دیابت که در پای خود دچار آسیب دیدگی می شوند ممکن است از آسیب وارده آگاه نباشند.
اگر فرد از آسیب وارده آگاه نباشد، ممکن است به دنبال درمان نروند، همین باعث بدتر شدن زخم میشود. ترکیبی از بهبودی آهسته و کاهش احساس در ناحیه آسیب دیده به طور قابل توجهی خطر عفونت را افزایش می دهد.
خطر ابتلا به عفونت باکتریایی در زخم افراد مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 افزایش می یابد. فاکتورهایی که می توانند باعث افزایش این خطر شوند عبارتند از:
- اختلال در عرق کردن
- پوست خشک و ترک خورده
- عفونت های ناخن پا
- ناهنجاری های پا مانند پای شارکوت
- سایر راههایی که میتوانند در بهبود زخم دیابتی تاثیرگذار باشند، عبارتند از:
- کاهش تولید هورمون های رشد و ترمیم
- کاهش تولید و بازسازی رگ های خونی جدید
- سد پوستی ضعیف
- تولید کم کلاژن
- عوارض زخم دیابتی
- افرادی که زخم هایشان به دلیل تأثیر دیابت روی اعصاب و رگ های خونی دیر ترمیم می شود، ممکن است عوارض دیگری را نیز تجربه کنند. این موارد شامل بیماری های قلبی، بیماری کلیوی و مشکلات چشمی می شود.
اگر زخم درمان نشده آلوده شود، ممکن است عفونت به صورت محلی در ماهیچه ها و استخوان ها پخش شود. پزشکان به این بیماری استئومیلیت یا عفونت استخوان میگویند.
اگر عفونت در زخمی ایجاد شده و درمان نشود، می تواند تا مرحله گانگرن پیشرفت کند. گانگرن یکی از دلایل عمده قطع عضو در افرادی است که در اثر ابتلا به دیابت اندام خود را از دست می دهند.
گاهی اوقات افراد مبتلا به عفونت های کنترل نشده دچار سپسیس نیز می شوند که با گسترش عفونت در جریان خون ایجاد می شود. سپسیس خطرناک است و میتواند تهدید کننده زندگی باشد.
11 خوراکی برای صبحانه افراد دیابتی
پیشگیری از دیابت را جدی بگیرید
اطلاعات کامل درباره دیابت بارداری
پیشگیری از زخم دیابتی
افراد مبتلا به دیابت می توانند از راهکارهای خاصی برای کاهش مدت زمان بهبودی زخم خود استفاده کنند. این راهکارها شامل کنترل قند خون، مراقبت کامل از پا و درمان زخم ها در هنگام بروز آنها است.
درمان و بهبود زخم دیابتی
ضروری است که افراد مبتلا به دیابت بر روی زخمهای خود به دقت نظارت داشته باشند. هر چند ممکن است زخم ها به آرامی بهبود یابد، اما طبیعی نیست که آنها برای چند هفته باز بمانند، گسترش پیدا کنند، از آنها خون یا مایع بچکد یا به شدت درد کنند.
عفونت در هر زخمی ایجاد نمیشود. اولین قدم برای جلوگیری از آن تمیز کردن زخم و پوشاندن آن با بانداژ تمیز است. این کار لازم است به صورت روزانه تکرار شود.
ممکن است پوشیدن کفش و جوراب به هنگام پیاده روی برای مبتلایان به دیابت ایده خوبی باشد. به خصوص اگر در پای آنها زخم ایجاد شده باشد. زیرا پابرهنه بودن خطر عفونت را افزایش می دهد.
افرادی که به هر نوع دیابت مبتلا هستند، در صورت ایجاد زخم روی پای خود و عدم بهبودی باید در جستجوی درمان باشند. برای مقابله با هرگونه عفونت، فرد اغلب نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارد و در صورت شدید بودن زخم ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشد.
کنترل قند خون
نکته قابل توجه این است که افرادی که سطح قند خون خود را کنترل می کنند، کمتر دچار زخم های شدیدی می شوند که بهبود نمی یابد. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای کنترل قند خون نیاز به انسولین در تمام زندگی خود دارند.
افراد مبتلا به دیابت نوع 2 میتوانند علاوه بر مصرف انسولین و سایر داروها، با ایجاد برخی از تغییرات در سبک زندگی مانند رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مدیریت وزن سطح قند خون فرد را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. این تغییرات در شیوه زندگی حتی ممکن است به فرد کمک کند تا بدون دارو دیابت را مدیریت کند.
افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 می توانند از رژیم غذایی با کربوهیدرات کنترل شده بهره مند شوند. بنابراین بهتر است با پزشک غدد و متابولیسم صحبت کنید تا برنامه غذایی به شما بدهد که شامل مقدار مشخص کربوهیدراتی باشد که فرد می تواند در روز مصرف نماید.
زخم پای دیابتی چیست؟
با گذشت زمان دیابت میتواند موجب آسیب به عصبها شود و حس اندامهای فرد (مخصوصا پاها) از بین ببرد. اگر اعصاب پاها آسیب ببینند ممکن است احساس سرما، گرما و درد نداشته باشید همچنین باعث میشود که در پاها احساس سوزش کنید. این فقدان حس را «نوروپاتی» حسی دیابت میگویند. کم شدن حس و آگاهی ممکن است منجر به افزایش خطر بریدگی، زخم و تاول شود. به دنبال نوروپاتی دیابتی زخمهای وارد شده به پاها را احساس نمیکنید و به همین دلیل آسیب میتواند پیش روی کرده و حتی باعث ایجاد عفونت شود. همچنین عضلات پا ممکن است سالم عمل نکنند، زیرا اعصابی که باعث عملکرد عضله میشوند دچار آسیب شده اند. همچنین حرکت و چرخش پاها نیز به درستی صورت نمیگیرد و باعث ایجاد فشار بیش از حد به یک ناحیه از پاها میشود. به صورت کلی مشکلات مربوط به پاها به دلیل آسیب به عصب و بیماریهای عروق محیطی است.
همچنین دیابت موجب تغییراتی در عروق خونی، از جمله شریانها میشود. به علاوه در بیماریهای عروق محیطی، چربیها در دیوارهی عروق رسوب کرده و موجب انسداد عروق میشود. این انسداد، جریان خون به اندامها را محدود میکند. همچنین کاهش جریان خون میتواند موجب درد، عفونت و کاهش بهبود زخمها شود. عفونت شدید گاهی نیز موجب بد شکلیهای پا و در نهایت قطع اندام میشود. در کل میتوان گفت که زخم پای دیابتی میتواند به دلایل زیر بروز کند؛
1. اختلال حسی به دلیل نوروپاتی محیطی
2. خشکی بیش از حد پوست که آن را آسیب پذیر میکند
3. تضعیف سیستم ایمنی بدن
4. اختلال در خون رسانی به بافتهای آسیب دیده
حدود نیمی از افراد مبتلا به دیابت، دچار آسیبهای عصبی میشوند. از هر 10 نفر تقریباً 2 نفر به زخم پای دیابتی مبتلا میشوند. با این حال اگر یک فرد مدت زمان زیادی به دیابت مبتلا باشد، بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی خواهد بود. همچنین افراد چاق یا کسانی که مبتلا به سندروم پیش دیابت یا سندروم متابولیک (ترکیب نامناسبی از فشار خون بالا، قند خون بالا، کلسترول بالا و چربی شکم) هستند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی هستند.
فاکتورهای زخم پای دیابتی
به طور کلی افراد دیابتی که یک یا چند فاکتور از مشکلات زیردرآنان وجود دارد افراد در معرض خطر ابتلا به زخم پا می باشند:
- چاقی
- کنترل نا مناسب قند خون، فشار خون و چربی خون
- مصرف سیگار
- عدم رعایت بهداشت پا
- از بین رفتن حس پا
- نارسایی عروق پا
- محدودیت حرکات مفصلی
- تغییر فرم پا به علت فشار نا مناسب به پا
- گرفتاری سیستم اعصاب خودکار به علت کاهش تعریق و خشکی پوست
- تاری دید ( گرفتاری شبکیه به علت دیابت)
50 درصد زخمهای پای دیابتی قابل پیشگیری می باشند اما هرچه مدت زمان ابتلا به بیماری و زخم بیشتر شود، احتمال قطع عضو افزایش مییابد.
مراقبت از پای دیابتی
مراقبت مناسب از پای افراد دیابتی شامل موارد زیر است:
- شستشوی روزانه پا
- خشک کردن پوست قبل از استفاده از مرطوب کننده
- اجتناب از پابرهنه راه رفتن
- گرفتن با دقت ناخن های پا
- پوشیدن کفش راحت
- بازرسی پا و نگاه کردن روزانه به داخل کفش
- معاینه پا در هر بار مراجعه به پزشک فوق تخصص غدد
انواع زخم پای دیابتی
درجه بندی واگنر در زخم پای دیابتی
درجه بندی واگنر جهت تشخيص شدت درگیری پاي ديابتي مورد استفاده دارد:
- درجه صفر: عدم وجود زخم در پاي مستعد زخم ديابتي
- درجه یک: زخم سطحي كه ضخامت كل پوست را درگير كرده ولي بافتهاي زيرجلدي را درگير نكرده است.
- درجه دو: زخم عمقي كه به تاندونها و عضلات نفوذ كرده ولي با درگيري استخواني و يا ايجاد آبسه همراه نيست.
- درجه سه: زخم عمقي همراه با سلوليت و تشكيل آبسه كه اغلب با عفونت استخوان (استئوليت) همراه ميباشد.
- درجه چهار: گانگرن موضعی و محدود به پاشنه، انگشتان یا کف پا
- درجه پنج: گانگرن منتشر كه كل پا را درگير كرده است.
علائم زخم پای دیابتی
علائم زخم پای دیابتی بستگی به بیماری فرد و شرایط جسمانی او دارد و به اصطلاح از فردی به فرد دیگر متفاروت است؛ بنابراین نمیتوان انتظار داشت که علائم این بیماری در همه افراد به صورت یکسان ظهور کند. با این حال میتوان فهرستی از علائم را برشمرد که افراد مبتلا به زخم پای دیابتی معمولاً یک یا چند مورد از آنها را از خود بروز میدهند. این علائم عبارتند از:
ــ پدید آمدن تاولها و زخمهای بدون درد
ــ سوزن سوزن شدن پاها
ــ از دست دادن حس پاها
ــ تغییرات رنگ پوست
ــ تغییر دمای پوست
ــ پدید آمدن رگههای قرمز رنگ
ــ ایجاد زخمهای خشک یا زخم همراه با ترشح
ــ تغییر شکل پاها
ــ سوزش دردناک
اگر عفونت در پاها ایجاد شود یا عفونت همراه با زخم باشد، فرد ممکن است هر یک از علائم زیر را نیز تجربه کند:
ــ تب
ــ لرز
ــ قند خون غیر قابل کنترل
ــ لرزش
ــ شوک
ــ قرمزی
تشخیص زخم پای دیابتی
از آنجایی که زخم دیابتی معمولا از پاها شروع میشود، پزشک بریدگی ها، زخمها و بافتهای مختلف پا را معاینه میکند. سپس تعادل و راه رفتن فرد مورد بررسی قرار میگیرد. در این معاینات پزشک حس فرد در مقابل تغییرات دما و برخی لمس شدنها مانند ویبره شدن را مورد بررسی قرار میدهد. در هنگام معاینه پزشک یک رشته نخ یا نوک چنگال را روی پا حرکت میدهد تا حس فرد را مشاهده کند. آزمایش خون و ادرار نیز به پزشک کمک میکند سطح قند خون و سطح تری گلیسرید را مورد بررسی قرار دهد. این آزمایش دیگر علل بروز نوروپاتی، مانند بیماری کبد، مشکلات تیروئید، کمبود ویتامین B ۱، عفونت، سرطان، HIV و سو مصرف الکل را نیز مورد بررسی قرار میدهد. همچنین برای تشخیص میزان عفونت از دو روش کشت و رادیولوژی نیز استفاده میشود.
راههای درمان زخم پای دیابتی
درمان مشکلات پای دیابتی با توجه به شدت بیماری متفاوت است و طیف گستردهای از درمانهای جراحی و غیر جراحی را شامل میشود.
1. درمانهای غیر جراحی برای زخم پای دیابتی
ــ تمیز نگه داشتن زخم و پانسمان حاوی نقره یا کرم
ــ ابزارهایی برای بی حرکتی مانند: Cast Boot و Total Contact Cast
ــ استفاده از آنتی بوتیک: با توجه به عوارض متعدد آنتی بیوتیکها تعیین زمان مناسب تجویز آنتی بیوتیک ها، نوع آن، مقدار، راه تجویز آن و مدت تجویز، همگی اهمیت دارند. در مان معمولاً به صورت تجربی شروع شود و باید بر اساس شدت عفونت، درمان قبلی، جواب کشتهای قبلی و وجود و یا عدم وجود حساسیت به دارو، وضعیت کبد و کلیه بیمار انتخاب کرد.
2. درمان زخم پای دیابتی با استفاده از جراحی
زمانی که روشهای غیر جراحی برای درمان مشکلات پای دیابتی موثر نباشد میتوان از روشهای جراحی کمک گرفت. در مواردی مانند وجود گاز گانگرن، فاشئیت نکروزان و یا عفونت همراه با سندرم کومپارتمان، جراحی اورژانسی لازم است. اگر چه در دو سوم موارد با تجویز مناسب آنتی بیوتیک میتوان از جراحی جلوگیری نمود، اما گاه جراحی اجتناب ناپذیر است. درمانهای جراحی شامل موارد زیر است:
ــ برداشتن بافت مرده یا فاسد
ــ جرای پای شارکوت
ــ بای پس عروق برای بیماری عروق محیطی یا جراحی داخل عروقی و قرار دادن استنت
ــ قطع عضو: درمان زخم پای دیابتی در زمان مناسب و جلوگیری از قطع عضو اهمیت زیادی دارد. اما در بعضی مواقع به علت حاد شدن شرایط زخم و عدم درمان بهموقع یا مناسب راهی جز قطع عضو باقی نمیماند. در این زمان قسمتی از پا که زخم شده به رنگ سیاه درآمده است. قطع عضو جهت جلوگیری از نفوذ عفونت صورت میپذیرد. این عمل در بیمارستان و زیرنظر متخصص انجام میشود. البته عفونت تنها در منطقه قطع شده وجود ندارد و ممکن است به نقاط بالاتر نیز سرایت کرده باشد. پس قطع عضو به منزله درمان ناحیه آسیب دیده پا نمیاشد. جدا از مشکلاتی که قطع عضو به همراه دارد، این معضل برای بیمار نیز از لحاظ روحی بسیار ناراحت کننده و نومیدانه است. پس بهتر است با درمان زخم پای دیابتی در مراحل اولیه از قطع عضو جلوگیری کنیم.
3. درمانهای خانگی و سنتی برای زخم پای دیابتی
در کنار درمانهای پزشکی، روشهای خانگی و سنتی دیگری نیز وجود دارد میتوان از آنها برای درمان زخم پای دیابتی استفاده کرد، اما باید توجه داشته باشید که برای استفاده از هریک از این درمانها بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و یا اگر بیماری شما شدید باشد، حتماً به پزشک مراجعه کنید و خود درمانی را فراموش کنید. به هر حال برخی از درمانهای خانگی و سنتی زخم پای دیابتی عبارتند از:
ــ عسل: عسل رایجترین درمان خانگی برای مشکلات پای دیابتی است، زیرا که حاوی خواص ضد باکتری، ضد ویروسی، ضد التهاب و آنتیاکسیدانی میباشد. این مواد میتوانند با میکروبها مبارزه کنند و همچنین باعث افزایش محافظت و جلوگیری از هر گونه عفونت بیشتر شوند. کمی عسل ارگانیک را بر نوک انگشتانتان بزنید، سپس آن را به آرامی بر روی زخم باز خود بمالید و بردارید. بعد از ۱۰ تا ۱۵ دقیقه میتوانید آن را با آب بشویید؛ این کار را، حداقل ۲-۳ بار در روز انجام دهید.
ــ آلوئه ورا: آلوئه ورا یک درمان خانگی دیگر برای زخم پای دیابتی است. این گیاه دارای ویژگیهای ضد التهابی، ضد میکروبی و ضد درد میباشد. با مالیدن ژل آلوورا بر روی التهاب و زخم، میتوانید درد و ناراحتی را کاهش بدهید، در حالیکه عفونت پای دیابتی را نیز از بین میبرد. این کار را دو تا سه بار در روز انجام دهید.
ــ کافئین: شایعترین مشکل در مورد زخم یا عفونت پای دیابتی این است که خون به درستی نمیتواند به انتهای پای شما برسد، که در واقع به این معنی خواهد بود که ترکیبات مبارزه کننده با عفونت نمیتوانند از بدن در مقابل زخم پای دیابتی محافظت کنند. کافئین باعث تحریک شدن سیستم عصبی مرکزی و افزایش جریان خون در بدن ما میشود. این روش ممکن است که برخی از مشکلات گردش خون در پاها را حل کند و همچنین فعالیت سیستم ایمنی بدن در آن ناحیه را بهبود ببخشد.
ــ غذاهای سرشاز از منیزیم: تحقیقات پزشکی نشان میدهد که تغییرات سطح مواد معدنی موجود در بدن میتواند منجر به شیوع و شدید شدن عفونت پای دیابتی شود. به صورت ویژه فقر منیزیم باعث مدیریت ضعیف دیابت و ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن میشود. از غذاهای سرشار از منیزیم مانند دانه کدو تنبل، اسفناج، لوبیا سیاه، آووکادو، شکلات تیره و موز استفاده کنید.
ــ جینسنگ: گیاه جینسنگ گیاهی هست که معمولا برای افراد مبتلا به دیابت، توصیه میشود. این گیاه همچنین به منظم کردن فعالیت بدن و بسیاری از بخشهای آن از جمله سطوح قند خون کمک میکند. این گیاه به بهبود عفونتهای پای دیابتی هم کمک میکند و از حمله کردن عفونتها به بدن جلوگیری میکند. میتوانید از مکملهای جینسنگ برای درمان زخم پای دیابتی استفاده کنید.
ــ ریشه ریواس: ریشه ریواس شامل ترکیبی به نام امودین است که خواص ضد میکروبی و ضد التهابی دارد. این ریشه در درمان عفونتهای پای دیابتی بسیار موثر و مفید به نظر میرسد. وقتی که ریشه ریواس به صورت موضعی استفاده شود، میتواند به سرعت عفونت را خنثی کند و اندازه زخم را کاهش دهد.
ــ سویا: مخلوطی از زنجبیل و سویا میتواند برای سیستم گردش خون فوق العاده عمل کند و به درمان زخم پای دیابتی کمک کند.
ــ روی: کمبود روی در بدن منجر به ایجاد مشکلات بسیاری برای سلامتی میشود، چون که بدن شما دیگر قادر به تولید آنتی بادی و دیگر ترکیبات ضد پاتوژن که برای سلامت شما ضروری هستند، نیست. روی، فرآیند بازسازی و درمان بدن رو سریعتر میکند و به همین دلیل برای درمان زخم پای دیابتی موثر خواهد بود. افراد مبتلا به زخم پای دیابتی باید غذاهای حاوی روی مثل دانه ها، آجیل، شکلات تیره، گوشت گاو، اسفناج، قارچ و ... را بیشتر مصرف کنند.
پیشگیری از زخم پای دیابتی
انجام یک سری از کارها برای برای پیشگیری از مشکلات پای دیابتی در افراد مبتلا به دیابت ضروری است. سالم نگه داشتن پاها مهم بوده و باید مراقب بهداشت پاها باشید. برای این منظور بهتر است اقدامات زیر را انجام دهید:
ــ چک کردن روزانهی پاها: فرد مبتلا به دیابت باید هر روز پاهای خود را بررسی کند، یا اینکه از کسی بخواهد که هر گونه تغییر و آسیب در پاها را به او بگوید.
ــ شستن روزانهی پاها: تمیز نگه داشتن پاها برای جلوگیری از عفونت پاها در افراد دیابتی ضروری است.
ــ پوشیدن کفش و جوراب مناسب: این مساله میتواند باعث جلوگیری از آسیب به پاها شود، در عین حال از پوشیدن کفش و جوراب تنگ نیز خودداری کنید.
ــ کوتاه کردن ناخن ها: ناخنها را با دقت و صاف کوتاه کنید، زیرا ناخنهای گرد در گوشت ناخن فرو میروند و در نهایت موجب عفونت پا میشوند.
ــ مراقبت از میخچه و پینهی پا: میخچه و پینهی پا را با دقت درمان کنید. هرگز میخچه را برندارید، زیرا خطر عفونت را افزایش میدهد.
ــ مراقبت از پاها در گرما و سرمای شدید: قرار گرفتن پاها در معرض سرما یا گرمای شدید میتواند موجب آسیب به پاها در افراد دیابتی شود.
ــ کنترل قند خون: قند خون خود را کنترل کنید، زیرا قند خون کنترل نشده احتمال مشکلات پا را در افراد دیابتی بیشتر میکند.
ــ ترک سیگار: سیگار تاثیر منفی بر روی جریان خون به بافتها دارد.
ــ معاینهی منظم پاها: معاینه توسط پزشک برای جلوگیری از عفونت، بدشکلیهای پا و قطع پا ضروری است.
دیدگاه