اقتصاد چین به عنوان یک نیروگاه تولیدی رشد می کند و به نظر می رسد محصولات این کشور در همه جا وجود دارد. اکثر برچسب‌ها، برچسب‌ها و برچسب‌ها روی انواع کالاها اعلام می‌کنند "ساخت چین" هستند. به همین دلیل، قابل درک است که مصرف کنندگان غربی ممکن است تعجب کنند، "چرا همه چیز در چین ساخته شده است؟"
برخی ممکن است فکر کنند که فراگیر شدن محصولات چینی به دلیل فراوانی نیروی کار ارزان چینی است که هزینه های تولید را کاهش می دهد، اما چیزی بیش از این وجود دارد. چین علاوه بر هزینه های پایین نیروی کار، به دلیل اکوسیستم تجاری قوی، عدم رعایت مقررات، مالیات و عوارض پایین و شیوه های ارزی رقابتی، به عنوان «کارخانه جهانی» شناخته شده است. در اینجا به بررسی هر یک از این عوامل کلیدی می پردازیم.
دستمزد کمتر
چین حدود 1.39 میلیارد نفر جمعیت دارد که آن را پرجمعیت ترین کشور جهان می کند.
قانون عرضه و تقاضا به ما می گوید که از آنجایی که عرضه کارگران بیشتر از تقاضای کارگران کم دستمزد است، دستمزدها پایین می ماند. علاوه بر این، اکثر چینی‌ها تا اواخر قرن بیستم روستایی و از طبقه متوسط یا فقیر بودند تا زمانی که مهاجرت داخلی توزیع روستا-شهر کشور را وارونه کرد.
این مهاجران به شهرهای صنعتی حاضرند در شیفت های زیادی با دستمزد کم کار کنند.
چین قوانین مربوط به کار کودکان یا حداقل دستمزدها را که به طور گسترده در غرب رعایت می شود (نه به شدت) رعایت نمی کند. با این حال، به نظر می رسد این وضعیت در حال تغییر است و استان های بیشتری گزارش می دهند که حداقل دستمزد خود را در واکنش به افزایش هزینه های زندگی افزایش داده اند.
استخر عظیم نیروی کار در چین به تولید فله ای کمک می کند تا هر نیاز صنعت فصلی و حتی افزایش ناگهانی برنامه تقاضا را نیز برآورده کند.
اکوسیستم کسب و کار
تولید صنعتی به صورت مجزا صورت نمی گیرد، بلکه بیشتر متکی به شبکه های تامین کنندگان، سازندگان قطعات، توزیع کنندگان، سازمان های دولتی و مشتریانی است که همگی در فرآیند تولید از طریق رقابت و همکاری درگیر هستند. اکوسیستم تجاری در چین در 30 سال گذشته بسیار تکامل یافته است.
به عنوان مثال، شنژن، شهری هم مرز با هنگ کنگ در جنوب شرقی، به عنوان قطبی برای صنعت الکترونیک تکامل یافته است. این اکوسیستمی را برای حمایت از زنجیره تامین تولید، از جمله سازندگان قطعات، کارگران کم هزینه، نیروی کار فنی، تامین کنندگان مونتاژ و مشتریان، پرورش داده است.
انطباق کمتر
از تولیدکنندگان در غرب انتظار می رود که از دستورالعمل های اساسی خاصی در رابطه با کار کودکان، کار غیر ارادی، هنجارهای ایمنی و بهداشت، قوانین دستمزد و حفاظت از محیط زیست پیروی کنند. کارخانه های چینی به دلیل عدم رعایت بیشتر این قوانین و دستورالعمل ها شناخته شده اند.
از لحاظ تاریخی، کارخانه‌های چینی از کودکان کار استفاده می‌کنند، ساعات شیفتی طولانی داشته‌اند، و به کارگران بیمه غرامت ارائه نمی‌کنند. برخی از کارخانه‌ها حتی سیاست‌هایی دارند که به کارگران سالی یک‌بار دستمزد می‌گیرند، استراتژی برای جلوگیری از ترک کار قبل از سال تمام شده است.
در مواجهه با انتقادات فزاینده، دولت چین مدعی شده است که اصلاحاتی را برای حمایت از حقوق کارگران و ارائه غرامت عادلانه‌تر به اجرا گذاشته است. با این حال، رعایت قوانین در بسیاری از صنایع کم است و تغییرات کند بوده است. علاوه بر این، قوانین حفاظت از محیط زیست به طور معمول نادیده گرفته می شود و کارخانه های چینی را قادر می سازد هزینه های مدیریت زباله را کاهش دهند.
مالیات و عوارض
سیاست تخفیف مالیات صادراتی در سال 1985 توسط چین به عنوان راهی برای تقویت رقابت پذیری صادرات خود از طریق لغو مالیات مضاعف بر کالاهای صادراتی آغاز شد. کالاهای صادراتی مشمول مالیات بر ارزش افزوده صفر درصد (VAT) بودند، به این معنی که از معافیت مالیات بر ارزش افزوده یا سیاست تخفیف برخوردار بودند.
علاوه بر این، محصولات مصرفی چین از هرگونه مالیات وارداتی معاف شدند. این نرخ های مالیاتی پایین، به پایین نگه داشتن هزینه تولید کمک کرد و این کشور را قادر ساخت تا سرمایه گذاران و شرکت هایی را که به دنبال تولید کالاهای ارزان قیمت هستند جذب کند.
تعرفه های چین و آمریکا
در ژوئیه 2018، ایالات متحده تعرفه های ویژه چین را با هدف قرار دادن 818 کالای وارداتی چینی به ارزش 34 میلیارد دلار اعلام کرد.
این اولین دور از تعرفه‌های اعمال‌شده توسط هر دو کشور بود که منجر به اعمال تعرفه‌های 550 میلیارد دلاری آمریکا بر کالاهای چینی و 185 میلیارد دلاری تعرفه‌های چینی بر کالاهای آمریکایی از فوریه 2020.9.10 شد. با گذشت زمان انتظار می رود آمریکایی ها تاثیر این تعرفه ها را در قالب افزایش قیمت تمام شده کالا احساس کنند در حالی که انتظار می رود اقتصاد چین با کاهش رشد مواجه شود.
واحد پول
چین متهم شده است که به طور مصنوعی ارزش یوان را کاهش داده تا مزیتی برای صادرات خود در برابر کالاهای مشابه تولید شده توسط رقبای آمریکایی ایجاد کند. چین با خرید دلار و فروش یوان، افزایش ارزش یوان را کنترل می کند. در اواخر سال 2005، یوان 30 درصد کمتر از ارزش دلار تخمین زده شد.
در سال 2017، یوان در برابر دلار 8 درصد افزایش یافت، اقدامی که کارشناسان می گویند پس از تهدید رئیس جمهور سابق ترامپ به چین به عنوان دستکاری کننده ارز رخ داد.
با این حال، این روند معکوس شد و یوان در برابر دلار در ژوئن 2018 زمانی که ایالات متحده تعرفه های گمرکی را بر کالاهای چینی اعمال کرد، تضعیف شد. در 8 آگوست 2019، بانک مرکزی چین یوان را به 7.0205 در هر دلار کاهش داد، که ضعیف ترین سطح از آوریل 2008 است. ضعیف تر شدن یوان صادرات چین را جذاب تر می کند و به عنوان پاسخ چین به جنگ تجاری خود با ایالات متحده تلقی می شود.
دیدگاه