HIV چیست؟
بیماری ایدز (AIDS) یا همان سندرم نقص ایمنی اکتسابی توسط ویروس اچ ای وی منتقل میشود. این ویروس سلولهای ایمنی بدن را ضعیف میکند تا جاییکه دیگر توان مبارزه با بیماریهای جزئی را نخواهد داشت.
ویروس hiv یا (Human Immunodeficiency Virus) با اثرگذاری بر گلبولهای سفید بدن خصوصا لنفوسیتها که نقش مهمی در مبارزه با انواع عفونت برعهده دارند، مقاومت بدن را در برابر عوامل بیماریزا میگیرد.
ایدز آخرین و جدیترین مرحله عفونت اچ ای وی است. افراد مبتلا به این بیماری تعداد زیادی از گلبولهای سفید خاص و سیستم ایمنی بدنشان آسیب دیده که معمولا با بیماری دیگری همراه خواهد بود. ویروس hiv اگر مورد درمان قرار نگیرد در حدود 10 سال به بیماری ایدز تبدیل میشود.
شما نمیتوانید با نگاه کردن به یک فرد متوجه شوید او درگیر ویروس hiv است. زیرا فرد مبتلا به این ویروس میتواند هیچ علائم ظاهری نداشته باشد. بنابراین بهترین راهکار برای اینکه بفمید به بیماری ایدز مبتلا هستید یا خیر آزمایش HIV است.
تحقیقات نشان داده از هر 7 نفر مبتلا به اچ ای وی 1 نفر از بیماری خود خبر ندارد. از همینرو مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها (CDC) ایالت متحده توصیه میکند افراد 13 تا 64 سال باید حداقل یکبار در سال تست غربالگری بیماری ایدز را به صورت محرمانه انجام دهند.
HIV مساوی با بی اخلاقی نیست!
برای بسیاری از مردم در جامعه ما حتی در میان اقشار تحصیل کرده این نگرش که HIV عمدتاً ناشی از رفتارهای پرخطر و غیر اخلاقی همچون اعتیاد یا روابط جنسی است به شکل عمیقی نهادینه شده به گونه ای که در بسیاری موارد، قضاوت های اخلاقی مردم درباره بیماران مبتلا به HIV نه تنها باعث منزوی شدن این بیماران می شود بلکه موجب می گردد که در صورت اعتراف این افراد به بیماری خود رفتارهای اهانت آمیزی با آنها صورت گیرد. حتی در بسیاری موارد خیرین و افرادی که اهداکننده کمک به بیماران از جمله بیماران مبتلا به سرطان می باشند، از کمک به بیماران HIV با این دید که آنها قربانی رفتارهای خارج از عرف و دین خود هستند خودداری می کنند.
قضاوت اخلاقی درباره بیماران مبتلا به HIV آنچنان تعمیم یافته که حتی کودکان بی گناهی را که به این بیماری از طریق والدین خود مبتلا شده اند را نیز در بر میگیرد و حتی در مواردی به دلیل ابتلای کودکی به HIV خانواده به دلیل رفتارهای اهانت آمیز مردم مجبور به ترک محل زندگی خود شده اند.
اما اینجا باید پرسید اولا در مقام یک انسان و یک مسلمان آیا ما حق قضاوت درباره رفتارهای دیگر افراد را داریم، آن هم در شرایطی که برخی از این بیماران از جمله بسیاری از زنان کاملا در ابتلای خود بی تقصیر بودند و عموماً از طریق همسران خود به این بیماری مبتلا شده اند و یا کودکانی که از طریق والدین خود به این ویروس آلوده شده اند. اکثر کودکان مبتلا به اچ آی وی این ویروس را از مادر خود هنگام بارداری و یا در طول پروسه تولد و تغذیه از شیر مادر می گیرند.
از سوی دیگر اگر فرض را بر این امر بگذاریم که این افراد به دلیل رفتارهای خارج از عرف به این بیماری دچار شده اند آیا قضاوت ما باید مانع از کمک و گرفتن دست آنها باشد. آیا با نادیده گرفتن این افراد و در برخی موارد رفتارهای اهانت آمیز با آنها مشکل HIV به عنوان یک مسأله ملی در کشور برطرف می گردد؟
در اینجا باید به موضوع مهم دیگری نیز توجه شود. بر طبق آمار ارائه شده توسط دکتر پروین افسرکازرونی- رئیس اداره کنترل ایدز و بیماریهای آمیزشی وزارت بهداشت 60 درصد از بیماران مبتلا به ویروس HIV در ایران از وضعیت خود اطلاع ندارند. این بدین معنی است که مردان و زنانی در جامعه زندگی می کنند که از آلودگی خود به ویروس HIV آگاه نیستند و می توانند به صورت بالقوه موجبات آلودگی دیگر افراد را از سر ناآگاهی فراهم کنند. بنابراین در شرایط کنونی دادن تست HIV دیگر محدود به افرادی با رفتارهای پرخطر نیست و تمامی اقشار باید بدون تعصب های رایج تست های مربوط به ابتلا به ویروس HIV را انجام دهند.
نتیجه گیری
1. باید بدون قضاوت با بیماران HIV برخورد کرد و زمینه ای را فراهم آورد که آنها در سطح جامعه بدون ترس از اهانت، به بیماری خود اعتراف کنند تا به شکل نا خواسته موجبات آلودگی دیگران را فراهم نکنند.
2. باید به بیماران مبتلا به HIV کمک های معنوی و مادی ارائه داد. بسیاری از بیماران مبتلا به HIV بویژه در شهرستان های کوچک شرایط اقتصادی مساعدی ندارند.
3. باید به بسیاری از بیماران مبتلا به ویروس HIV خدمات مشاوره ای ارائه گردد زیرا بسیاری از آنها به دلیل ابتلا به این ویروس از افسردگی های حاد رنج می برند.
4. باید NGO ها و سازمان های مردم نهاد بیشتری با تمرکز بر HIV ایجاد گردند تا بتوانند خدمات تخصصی به این بیماران ارائه کنند.
دیدگاه