آرتریت موتیلان
آرتریت موتیلان Arthritis mutilans یکی از پیشرفته ترین انواع بیماری های مفصلی است. آرتریت موتیلان نوع شدیدی از آرتریت روماتوئید مزمن یا آرتریت پسوریازیس و به طور کلی یکی از پیشرفته ترین انواع بیماری های مفصلی است که با التهاب شدید به مفاصل دست و پا آسیب می رساند و باعث تغییر شکل و از بین رفتن می شود. این بیماری به ندرت می تواند بر ستون فقرات تأثیر بگذارد و منجر به تغییر وضعیت و تحرک شود. درمان زودرس و تهاجمی این وضعیت مهم است و باید در زمان تشخیص شروع شود.
علل ایجاد آرتریت موتیلان
آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است که در آن بدن به سیستم ایمنی خود حمله می کند، زیرا معتقد است که توسط مهاجمان خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها آلوده شده است. سیستم ایمنی بدن با حمله به مفاصل بصورت التهاب پاسخ می دهد و موجب تورم و درد در داخل و اطراف مفصل می شود. التهاب شدید و بدون کنترل در نهایت باعث آسیب به مفاصل می شود.
اساساً، آرتریت موتیلان یک بیماری خودایمنی است که پیشرفت می کند. در حالی که تمام بیماری های خود ایمنی با التهاب مشخص می شوند، فقط آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریازیس تحت شرایط شدید با آرتریت موتیلان همراه هستند. دانشمندان مطمئن نیستند که چرا این مسئله وجود دارد و چرا برخی از افراد بیشتر از سایرین در معرض آرتریت موتیلان هستند.
بخشی از دلیل آن ممکن است این باشد که آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریازیس باعث ایجاد انواع مشابه التهاب می شود. آنها حتی برای تشخیص یکی از دیگری نیاز به تشخیص افتراقی دارند.
آرتریت روماتوئید
آرتریت روماتوئید با حمله خود ایمنی به مفاصل تعریف می شود و باعث درد، تورم، قرمزی و محدودیت تدریجی حرکت می شود. با آزمایش های خونی که وجود فاکتور روماتوئید (RF) و پپتید ضد چرخه سیترولین شده (Anti-CCP)، اتوآنتی بادی موجود در بیشتر افراد وجود دارد، می توان این بیماری را تشخیص داد.
آرتریت پسوریازیس
آرتریت پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که به طور کامل با پسوریازیس مرتبط است. پسوریازیس به طور خاص سلول های پوستی را هدف قرار می دهد. و باعث التهاب و تولید ضایعات خشک و پوسته پوسته می شود. آرتروز پسوریازیس زمانی اتفاق می افتد که این التهاب به مفاصل و ساختارهای اطراف آن نیز حمله کند.
پسوریازیس نه تنها متفاوت از آرتریت روماتوئید (به طور نامتقارن و نه متقارن) ایجاد می شود، بلکه آزمایش خون برای تأیید وجود آن نیز ندارد.
التهاب آنقدر شدید است که باعث تسریع از بین رفتن غضروف و استخوان می شود و منجر به فروپاشی فضای مفصل می شود. همچنین باعث تجمع بافتهای فیبری (معروف به پانوس) در اطراف مفصل می شود، که همان چیزی است که منجر به تغییر شکل می شود.
علائم آرتریت موتیلان
اصطلاح mutilans از لاتین به معنای “مثله شده” یا “معلول” گرفته شده است. به همین ترتیب، علائم اصلی موتیلان های آرتروز عبارتند از:
- تغییر شکل مفصل
- از دست دادن دامنه حرکت (ROM)
این می تواند توانایی شما در انجام کارهای روزمره مانند بستن دکمه ها و باز کردن شیشه ها را مختل کند.
آرتریت موتیلان همچنین ممکن است منجر به “انگشتان تلسکوپی” شوند که در آن بافت های همبند دیگر نمی توانند از مفاصل حمایت کنند و باعث جمع شدن آنها به صورت پشته مانند شود. در برخی موارد، مفاصل جوش می خورند – وضعیتی که به آن آنکیلوز گفته می شود – باعث بی حرکتی و ثابت شدن مفصل می شود.
آرتریت موتیلان همچنین ممکن است منجر به “دست شیشه اپرا” شوند که در آن بافت های همبند دیگر نتوانند از مفاصل انگشت حمایت کنند و باعث جمع شدن آنها به صورت پشته مانند شود (“انگشتان تلسکوپی”). در برخی موارد ، مفاصل جوش می خورند – وضعیتی که به آن آنکیلوز گفته می شود – باعث بی حرکتی و ثابت شدن مفصل می شود. علائم دست اپرا شیشه ای عبارتند از:
- انگشتانی که به طور قابل توجهی کوتاه یا کشیده می شوند.
- پوست انگشتی کشیده ، چین و چروک و براق به نظر می رسد.
دیگران ممکن است دچار “تغییر شکل مداد در فنجان” شوند، به این دلیل که در تصاویر اشعه ایکس انتهای استخوان ها مانند نوک مداد باریک می شوند در حالی که استخوان مجاور به شکل فنجانی ساییده می شود.
تشخیص آرتریت موتیلان
آرتریت موتیلان در درجه اول با آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس و توموگرافی کامپیوتری (CT) تشخیص داده می شوند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) در تصویربرداری از بافت های نرم بسیار بهتر است و در اندازه گیری از بین رفتن غضروف و تشکیل پانوس مفید است.
آزمایش های خونی می تواند به تأیید علت اصلی، اندازه گیری التهاب و ارزیابی پیشرفت بیماری کمک کند. نتایج می تواند به شما کمک کند تا درمان مناسب پزشکی را کنترل کنید و پاسخ شما را به آن کنترل کنید
درمان آرتریت موتیلان
درمان زودهنگام تقریباً همیشه به نتایج بهتری منجر می شود ، پیشرفت بیماری را کند می کند و بالاترین کیفیت زندگی ممکن را حفظ می کند.
فیزیوتراپی تهاجمی، به ویژه در دست ها، می تواند پیشرفت بیماری را به تأخیر بیندازد و آسیب شدید مفصل را متوقف کند. آتل زدن ممکن است به تثبیت مفصل نیز کمک کند، اما به طور معمول برای مدت کوتاهی برای جلوگیری از آتروفی عضلات استفاده می شود.
دوزهای بالای داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) مانند Advil (ایبوپروفن) یا Celebrex (سلکوکسیب) می تواند به تسکین التهاب و درد کمک کند. تزریق کورتیکواستروئیدهای خوراکی و داخل مفصلی می تواند همین کار را انجام دهد ، اما برای جلوگیری از عوارض جانبی طولانی مدت، به میزان کم استفاده می شود.
موارد خاص ممکن است از داروهای بازدارنده فاکتور نکروز تومور (TNF) مانند Humira (آدلیومیماب) و Enbrel (etanercept) بهره مند شوند. این داروهای بیولوژیک به تعدیل اثرات TNF کمک می کنند و باعث کاهش التهاب کلی می شوند که به آسیب مفصل کمک می کند.
اگر آسیب مفصل در توانایی کار یا عملکرد طبیعی اختلال ایجاد کند، ممکن است جراحی مورد بررسی قرار گیرد. گزینه ها شامل پیوند استخوان برای جایگزینی بافت از دست رفته استخوان و آرتروز (همجوشی مفصل) برای تسکین درد غیرقابل حل است.
پیشگیری از آرتریت موتیلان
آرتریت موتیلان می تواند دردناک و ناتوان کننده باشد، اما بهترین راه برای مقابله با آن و مراقبت از خود تغییر سبک زندگی است.
درمان می تواند شامل فیزیوتراپی دست، تغویض کار و شغل در صورت انجام کار سخت، درمان فیزیوتراپی یا ترکیبی از دو یا چند درمان باشد. مراقبت از خود شامل مراقبت از رژیم غذایی سالم، فعال بودن، کنترل استرس و عدم مصرف سیگار است.
سیگار کشیدن می تواند با اثربخشی داروها مواجه شود و باعث می شود که آرتریت موتیلان حتی سریعتر پیشرفت کند، زیرا ممکن است باعث التهاب شود.
دیدگاه