تاثیرات یک دهه جنگ در سوریه بر کودکان و خانواده ها
سال ها جنگ در سوریه تأثیر روانی عمیقی بر بسیاری از کودکان داشته است و خطر خودکشی، بیماری قلبی، دیابت، افسردگی و سوء مصرف مواد را در دراز مدت افزایش داده است.
اکثر کودکان، که دو سوم آنها از دست دادن یکی از اقوام خود را تجربه کرده‌اند، خانه‌هایشان بمباران شده یا مجروح شده‌اند، علائم پریشانی شدید عاطفی معروف به "استرس سمی" و عدم حمایت روانی را نشان می‌دهند، در حالی که خود والدین برای مقابله با این مشکل تلاش می‌کنند.
عدم درمان وضعیت "استرس سمی" ممکن است بر سلامت قلب و جسم کودکان تأثیر منفی بگذارد. این اثرات از اختلالات خواب و درونگرایی تا خودآزاری و اقدام به خودکشی متغیر بود و برخی از آنها توانایی صحبت کردن را از دست دادند.
اگر به این موارد رسیدگی نشود، ترومای روزانه ممکن است به پیامدهای دیگری منجر شود و بر رشد مغز در سال‌های شکل‌گیری تأثیر بگذارد و احتمالاً مشکلات سلامتی در بزرگسالی از جمله افسردگی و بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.
فقدان مدارس بحران را تشدید کرده و یک سوم مدارس به ویرانه تبدیل شده، برای اسکان آوارگان استفاده می شود یا به پایگاه های نظامی تبدیل شده است.
یک معلم در مادایا می گوید که کودکان شهر از نظر روانی ویران و فرسوده هستند، معلم دیگری خاطرنشان می کند: کودکان امیدوارند بمیرند، به بهشت بروند، احساس گرما کنند، غذا بخورند و بازی کنند.
یک دهه درگیری تأثیر وحشتناکی بر کودکان و خانواده‌های سوری داشته است:
• قیمت سبد غذایی معمولی در سال گذشته بیش از 230 درصد افزایش یافت.
• بیش از نیم میلیون کودک زیر پنج سال در سوریه در نتیجه سوء تغذیه مزمن از کوتاه قدی رنج می برند.
• حدود 2.45 میلیون کودک در سوریه و 750000 کودک سوری دیگر در کشورهای همسایه به مدرسه نمی روند. 40 درصد آنها دختر هستند.
طبق داده های تأیید شده بین سال های 2011 و 2020
- بر اساس داده های تایید شده، نزدیک به 12000 کودک کشته یا زخمی شده اند.
- بیش از 5700 کودک برای مبارزه استخدام شده اند - برخی از آنها در سن 7 سالگی.
- بیش از 1300 مرکز آموزشی یا پزشکی و کارکنان آنها مورد حمله قرار گرفتند.
• تعداد کودکانی که علائم پریشانی روانی و اجتماعی از خود نشان دادند در سال 2020 دو برابر شد، زیرا مواجهه مداوم با خشونت، ترس شدید و آسیب‌های روحی با تأثیرات کوتاه‌مدت و بلندمدت تأثیر بسزایی بر سلامت روان کودکان دارد.
وضعیت در شمال سوریه به ویژه نگران کننده است. هنوز تعداد زیادی از کودکان آواره در شمال غرب سوریه وجود دارد، پس از آن که بسیاری از خانواده ها مجبور شده اند چندین بار، حدود هفت بار، در جستجوی امنیت از خشونت فرار کنند. آنها زمستان طولانی دیگری داشتند - با هوای سخت و باران و برف شدید روبرو شدند - و در چادرها، پناهگاه ها و ساختمان های ویران یا ناتمام زندگی می کردند. بیش از 75 درصد از تخلفات شدید علیه کودکان که در سال 2020 ثبت شده در شمال غرب سوریه رخ داده است.
در اردوگاه الهول و در سراسر شمال شرق سوریه، 27500 کودک از حداقل 60 ملیت زندگی می کنند و هزاران کودک سوری مظنون به ارتباط با درگیری های مسلحانه در کمپ ها و بازداشتگاه ها از خستگی رنج می برند. تشدید خشونت های اخیر در اردوگاه الهول زندگی ها را به خطر انداخته و نیاز به راه حل های بلندمدت از جمله ادغام مجدد در جوامع محلی یا بازگشت ایمن کودکان به کشورهای مبدا را برجسته کرده است.
علاوه بر این، تعداد کودکان پناهنده در کشورهای همسایه - که همچنان سخاوتمندانه 83 درصد از کل جمعیت پناهجویان سوری جهان را میزبانی می کنند - بیش از ده برابر شده و از سال 2012 به 2.5 میلیون نفر رسیده است و فشارهای اضافی را بر این جوامع محلی وارد می کند.
تد چایبان، مدیر منطقه ای یونیسف برای خاورمیانه و شمال آفریقا، می گوید: «علی رغم چالش های عظیمی که کودکان و جوانان سوریه با آن مواجه هستند، آنها معنای استقامت و اراده را به ما نشان می دهند. عزم این کودکان و جوانان برای یادگیری، غلبه بر ناملایمات و ساختن آینده ای بهتر قابل قدردانی است. در طول دهه گذشته، یونیسف از مردم سوریه و کشورهای میزبان در یکی از ویرانگرترین جنگ های تاریخ مدرن حمایت کرده است. با تکیه بر حمایت سخاوتمندانه جامعه بین المللی به کار برای کودکان سوریه و جوامع میزبان ادامه دهید.
دیدگاه