تحلیلی بر جادو و جادوگری در درمان بیماران روانی در گذشته
در بررسی فرهنگ عوام، دانش های عوامانه و هنرهای عوامانه را پیش رو داریم. جادو و جادوگری از کهن ترین پدیده های عوامانه هستند که آثار آن ها در بسیاری از فرهنگ ها در سراسر جهان دیده می شود. عمل سحر و جادو با استفاده از اشیاء خاص و یا اذکار ویژه ای، توسط جادوگر انجام می پذیرد. این اشیاء خاص شامل نوشته و تصویر هستند. علائم نوشتاری و اعداد جزئی از تصاویر به کار رفته در این اشیاء محسوب می شوند. کارکرد این اشیاء و دعاها به معنای عام، تلاش در کنترل جهان اطراف به نفع خود دانسته می شود.
یکی از کارکردهای تاریخی جادو، درمان بیماران مختلف است. از این میان درمان بیماران روانی یکی از مهم ترین کارکردهای جادو در گذشته به حساب می آید.
در این مقاله با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای سعی شده تا علاوه بر معرفی نظری تاریخ جادو و جادوگری، به تحلیلی بر کارکرد آن ها در زمینه درمان بیماران روانی پرداخته شود.
نظریات مردم شناسی و روانشناسی در این زمینه بیان می شوند و پدیده های روان شناختی مربوط تشریح می گردند.
سیر تحولی فرهنگ و اعتقادات هر قوم بیانگر تحول سبک زندگی، دگرگونی ساختارهای اجتماعی و تحول اندیشه و دانش آن قوم است. اعتقاد به جادو و اشیاء جادویی در نخستین ادوار زندگی بشر از طبیعت و ذهن انسان بدوی نشأت می گیرد.
انسان ابتدایی به واسطه ی قانون بقا ناگزیر بوده است که نمودهای هستی را بشناسد و حوادث عالم را برای خود تبیین کند، از این رو عملاً به تلاش دست می زند. اما به دلیل توانایی محدود از درک درستِ بسیاری از پدیده های پیرامون خود، به ناچار برای فرو نشاندن حس بلاتکلیفی و ناکامی خود، به خیال پناه می برد و با تخیل ابتدایی خود، هستی را معنا می بخشد و به این طریق پاسخ هایی برای برخی از مسائل زندگی می یابد و به منظور تسلط بر حوادث پیرامون خود، دست به فعالیت هایی نیز می زند. برخی از این گونه فعالیت ها که زاده ی خیال پروری و امید هستند سحر نام گرفته اند.
تحلیلی بر جادو و جادوگری در درمان بیماران روانی در گذشته | محمد عطاری و دیگران | رویش رواشناسی | شماره 12 | پاییز 1394
دیدگاه