پراگ یکی از جواهرات اروپا و نماینده قوی تاریخ این قاره است. به عنوان یک شهر، در قرن دهم در اطراف قلعه معروف خود متولد شد و در این مورد مطمئناً موافقیم که یکی از جذاب ترین پایتخت های دنیای قدیم است.
قلب شهر به سبک گوتیک است، اما در امتداد خیابان‌های آن می‌توانیم ساختمان‌هایی به سبک‌های رنسانس، باروک، نئوکلاسیک و مدرنیسم پیدا کنیم، ملغمه‌ای از جریان‌ها که کاملاً با مرکز زیبای تاریخی آن ترکیب می‌شوند.
اما در این مناسبت به یکی از محبوب ترین ساختمان های شهر می پردازیم، امروز نوبت به خانه رقص پراگ معروف است.
خانه رقص پراگ در کجا قرار دارد؟
این ساختمان در یکی از کناره‌های رودخانه ولتاوا، طولانی‌ترین رودخانه جمهوری چک قرار دارد که از برخی از زیباترین شهرهای کشور می‌گذرد تا پس از ۴۳۰ کیلومتر به البه می‌پیوندد.
معماران خانه رقص
ولادو میلونیچ
معمار ولادو میلونیچ در سال 1941 در کرواسی به دنیا آمد، اما از 16 سالگی در پراگ زندگی می کرد، جایی که به عنوان معمار در موسسه عالی فناوری آموزش دید و در حال حاضر استودیوی خود را در آنجا دارد.
تا قبل از همکاری او با فرانک گری، حرفه میلونیک، اگرچه او به عنوان یک معمار بسیار مورد توجه بود، هیچ ساختمان مشهوری برای او فراهم نکرده بود.
او تا آن زمان پروژه های خود را بر روی ساختمان های مسکونی و خانه های سالمندان و کودکان متمرکز کرده بود.
با این حال، از خانه رقص، اعتبار او افزایش یافت و این به خلاقیت او بال داد.
فرانک گری
فرانک گری یک معمار مشهور کانادایی است که در سراسر جهان به خاطر اشکال جسورانه آثارش از جمله موزه گوگنهایم در بیلبائو، برج گری و غرفه جی پریتزکر و بسیاری دیگر شناخته شده است.
پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه کالیفرنیا به پاریس رفت تا آثار لوکوربوزیه و دیگر معماران اروپایی را مطالعه کند. در بازگشت به ایالات متحده، جایی که زندگی می کند، دفتر معماری خود را افتتاح کرد.
در میان جوایز متعددی که او در طول زندگی طولانی مدت خود دریافت کرده است، می توان به مدال طلای AIA (موسسه معماران آمریکایی)، جایزه شاهزاده آستوریاس برای هنر یا جایزه پریتزکر، که به عنوان جایزه نوبل معماری شناخته می شود، اشاره کرد.
طراحی، ساخت و معنای خانه رقص
کار از سال 1373 آغاز شد و تا سال 96 که افتتاح شد ادامه داشت. یک سال بعد به دلیل طراحی ساختارشکنانه آن توسط مجله تایم انتخاب شد با این حال با همسایه ها خوش نیامد.
سبک ساختارشکنی
ساختارشکنی، به عنوان یک سبک، در دهه 1980 به عنوان جنبشی متولد شد که به دنبال تکه تکه کردن ساختمان ها، به چالش کشیدن خطوط مستقیم و فرم های هندسی کلاسیک بود.
ساختمان هایی که در این سبک قرار می گیرند، اشکال مخاطره آمیزی نشان می دهند و گاهی این تصور را ایجاد می کنند که در یک نظم مستقر هرج و مرج هستند. برای روکش آنها استفاده از مواد نوآورانه ای که با طراحی معمار سازگار است رایج است.
خانه رقص، یینگ و یانگ
شکل عجیب این ساختمان 8 طبقه نشان دهنده دو رقصنده است که با این حال، تضاد عجیبی را نشان می دهند که اگر به مواد استفاده شده برای هر یک از دو ساختمان سازنده کار نگاه کنیم، برجسته می شود.
مفهوم کلی ساختمان تضاد بین یک شکل پویا (یینگ) و یک شکل ایستا (یانگ) است که هر یک توسط یکی از ساختمان ها نشان داده می شود.
در سال 1996، زمانی که ساختمان به عنوان دفتر مرکزی بانک Nationale-Nederlanden افتتاح شد، صدای کمی علیه آن بلند شد و آن را مست نامیدند و کنایه از این واقعیت بود که شکل های منحنی آن بیشتر ما را به یاد یک فرد مست می اندازد.
برای بسیاری از ساکنان، این ساختمان مدرن زیبایی شناسی شهر را که تحت سلطه ساختمان های گوتیک و باروک است، خراب کرد.
دیدگاه