ساواته یا بوکس فرانسوی، محکمی و صلابت و تکنیک‌های اساسی در یک بوکس آماتور را در برگرفته است. ساواته شهامت و دقت و درستی را افزایش داده و باعث تقویت و تحکیم اعضاء بالاتنه می‌شود. به‌طوری‌که پشت یک هنرجوی این رشته مانند دیوار است.
ساواته
ساواته یک ورزش رزمی بوکس سنتی فرانسه است که به نام " بوکس فرانسوی" ، "کیک بوکسینگ فرانسوی" یا "فوت فایتینگ فرانسوی" نیز شناخته شده است. این هنر رزمی از دست ها و پاها به عنوان سلاح در مبارزه استفاده می کند. این سبک مدرن اساسا ترکیبی از تکنیک های مبارزه خیابانی فرانسه از ابتدای قرن نوزدهم است. این ورزش به عنوان سبکی از مبارزه ی خیابانی در پاریس و فرانسه به کار می رود.
در عصر امروزی ساواته یک ورزش رقابتی قابل ملاحظه و توسعه یافته شده است. در ساواته، سیستم های درجه بندی وجود دارد که شکل برجسته شده ی کمربند های رنگی است. رنگ دستکش های فایتر نشان دهنده ی درجه و سطح اوست. این ورزش به سطوحی تقسیم شده است که از تمرین و کارایی به دست آمده است. در گذشته، ساواته شامل ضربات پا، ضربات مشت، گلاویز شدن، کشتی گرفتن و فعالیت های آموزش سلاح ها بود، اما امروزه، سیستم این ورزش فقط شامل تکنیک های دست خالی به کار رفته در حالت ایستاده یا پرش است.
تاریخچه ساواته
رشد ورزش بوكس و كشتی و مبارزات خیابانی در میانه قرن 18 در نتیجه مستقیم تغییرات اقتصادی و اجتماعی بود كه انقلاب صنعتی فراهم ساخت.
همزمان در فرانسه روش مبارزات هنرهای رزمی مشابه مشت زنی انگلیسی به وجود آمد. در پاریس نوع خاصی از روش مبارزات خیابانی وجود داشت و به نظر می‌رسد ملوانان نیروی دریایی فرانسه هنر رزمی را با عنوان شوشان Chausson رشد و گسترش دادند.
در شهر پاریس این نوع مبارزه خیابانی با عنوان ساواته كه معنی انگلیسی آن كفش كهنه می‌شود وجود داشت. در زمان ناپلئون سربازان فرانسوی با استفاده از ساواته با همتایان انگلیسی خود مبارزه می‌كردند.
در دهه 1820 فعالیت‌های مختلفی انجام شد تا توجه مردم به ساواته بیشتر جلب شود. معروفترین مربی این دوران Cassaux Michel بود (1869 – 1794) بود كه در محله بلویل پاریس متولد شد. او نوع روش مبارزات خیابانی را سازماندهی كرد و آنرا هنر ساواته نامید. آموزشهای او به حدی گسترش پیدا كرد كه شخصیتهای بزرگی مانند دوك ارلان – كنت لاباتت – لرد هنری سی مور و هنرمند مشهور پائول گاوارنی به ساواته جذب شدند.
Charles Lecour 1894 – 1808 مشهورترین شاگرد كاسوكس بود. شارل یك مبارز تمام عیار بود كه در سال 1838 مشت زنی انگلیسی را با مبارزه خیابانی فرانسوی تركیب و بوكس فرانسوی را ابداع كرد. به تدریج ساواته در اروپا – آفریقا – انگلستان – كانادا و آمریكا گسترش پیدا كرد و در ادامه در نیمه دوم قرن 19 با اجباری شدن تربیت بدنی و ژیمناستیك در ارتش فرانسه، ساواته رشد بیشتری را شاهد شد.
یكی از مشهورترین و مهمترین قهرمانان ساواته (Savateurs) در این دوران Joseph PierreCharlemont بود (1914 – 1830) كه در سال 1899 كتاب مشهور بوكس فرانسوی را منتشر كرد. پسر ژوزف، شارل شارمونت (1944 – 1862) در سال 1899 با شكست جری دریسكال بوكسور معروف به شهرت رسید.با شروع قرن 20 ساواته در اروپای غربی شهرت قابل توجهی كسب كرد. چون برای مردم ضروری بود تا نوعی دفاع شخصی ساده را فرا بگیرند. حتی در مسابقات المپیك 1924 پاریس، ساواته به عنوان یك رشته نمایشی حضور داشت.
كنت پیر باروزی (Count Pierre Baruzy) (1994 – 1897) از جمله مربیان سرشناس ساواته است كه سهم قابل توجهی در رشد و گسترش این ورزش ایفا كرد. او یكی از شاگردان شارل شارمونت بود كه در طول سالهای 1922 تا 1935 به یازده مقام قهرمانی رسید و در مسابقات 1924 المپیك پاریس نیز قهرمان شد. او جزو افرادی است كه فدراسیون ساواته فرانسه را تاسیس كرد. امروزه هنر رزمی ساواته یك ورزش بین‌المللی است كه مشابه كیك بوكسینگ از شهرت جهانی برخوردار است.
بد نیست بدانید در اوایل قرن 20 بیش از یكصد هزار نفر به ورزش ساواته می‌پرداختند گرچه در پایان جنگ جهانی دوم به دلیل شرایط خاص آن دوران در تمام دنیا تنها پانصد نفر بودند كه ساواته كار می‌كردند. اما 1975 به بعد این ورزش در جهان تولدی دوباره یافت.
ازشروع قرن 19 میلادی ساواته كاهای بلژیك، فرانسه و ایتالیا گاهگاهی با یكدیگر مبارزه می‌كردند. در 16 سپتامبر سال 1972 كنت پیر باروزی كه فدراسیون ساواته فرانسه را در سال 1975 تاسیس كرد.
از سه كشور دعوت كرد تا فدراسیون بین‌المللی را تاسیس كنند اما تنها دو كشور بلژیك و فرانسه در این جلسه حضور یافتند و ایتالیا غیبت كرد.در دهم ژوئن 1982 پیر سیلویر، نایب رئیس فدراسیون ساواته فرانسه تصمیم گرفت تا اتحادیه بین‌المللی ساواته (U.I.B.F) را تاسیس كند اما مجدداً این پروژه تحقق نیافت. در سال 1985 الكساندر وال میر بلژیكی مسابقات بین‌المللی را سازماندهی كرد كه درآن ورزشكارانی از اروپا – افریقا – آمریكا و خاورمیانه حضور داشتند.
در این سال پیر گایراد، رئیس فدارسیون ساواته فرانسه تصمیم گرفت تا با حضور نمایندگان 11 كشور جهان فدراسیون بین‌المللی ساواته را به مركزیت پاریس تشكیل دهد.
بلژیك – كامرون – فرانسه – انگلستان – هلند – ایتالیا – مراكش – موریتانی – سنگال – تونس و یوگوسلاوی، كشورهای مورد نظر وی بودند كه در عین حال 3 كشور آلمان – اسپانیا و ساحل عاج به دلیل غیبت در این جلسه عذرخواهی كردند.در پایان این اجلاس، ژان ماری روسو به عنوان اولین رئیس فدراسیون بین‌المللی ساواته انتخاب شد و دو زبان فرانسه و انگلیسی به عنوان زبانهای رسمی این فدراسیون معرفی شدند.
سطوح ساواته
ساواته سه سطح رقابتی دارد:
حمله: در این سطح حریف ها باید در حالیکه در تماس هستند، روی تکنیک هایشان تمرکز کنند. داور ها مجازاتی را برای کاربرد نیروی بیش از حد تعیین می کنند.
پیش از مبارزه: این سطح به فایتر ها امکان مبارزه ی تمام قدرت می دهد، تا وقتی که آنها لباس محافظتی شان ار جمله کلاه و ساق بند را می پوشند.
مبارزه: شدید ترین سطح و مانند سطح قبل از مبارزه است، اما در این سطح، وسایل حفاظتی به جز لثه بند و محافظ دهان ممنوع است.
درجه بندی ساواته
مسیر تکنیکی: دستکش آبی، دستکش سبز، دستکش قرمز، دستکش سفید، دستکش زرد، دستکش نقره ای 1، دستکش نقره ای 2، دستکش نقره ای 3 (دستکش بنفش برای افراد کمتر از 17 سال)
مسیر رقابت (مسابقه): دستکش برنز، دستکش نقره ای 1، دستکش نقره ای 2، دستکش نقره ای 3، دستکش نقره ای 4، دستکش نقره ای 5
درجات آموزش: مبتدی، کمک مربی، مربی و استاد.
انواع مسابقات ساواته
مسابقات ساواته به دو روش Assaut و Cambat برگزار می شود.
Assaut
در این نوع مسابقات میزان مهارت یک مبارز در اجرای تکنیک ها و دقت او در اجرای ضربات مورد نظر است که قدرت در هنگام ضربه زدن معیار نیست.
Cambat
در این نوع مبارزات تکنیک، دقت و میزان موثر بودن ضربات و روح مبارزه مورد ارزیابی قرار می گیرد که براساس جنسیت و سطح تکنیکی به دو نوع تقسیم می شود:
- A. گروه دوم مبارزات Combat مسابقاتی است که در آنها استفاده از محافظ سرو پا الزامی است و میزان مهارت یک مبارز و روح مبارزه مورد نظر داوران خواهد بود.
- B. گروه اول مبارزات Combat شامل مسابقاتی است که در آن از محافظ سر و پا استفاده نمی شود و تنها معیار داوران تفاوت ارزش تکنیک هاست.
دیدگاه