به گفته محققان دانشگاه استرالیای جنوبی (UniSA)، ورزش باید درمان اولیه افسردگی و سایر شرایط رایج سلامت روان باشد.
جامع‌ترین بررسی تحقیقات تا به امروز نشان می‌دهد که علائم خفیف تا متوسط افسردگی، اضطراب و ناراحتی روانی را می‌توان با فعالیت بدنی کاهش داد. طبق تحقیقات آنها، ورزش ۱.۵ برابر موثرتر از مشاوره و داروها است.
این مطالعه نشان می‌دهد که مداخلات ورزشی ۱۲ هفته‌ای یا کوتاه تر، علائم اختلالا روان را بیشتر کاهش می‌دهد.
بن سینگ، نویسنده ارشد فیزیولوژیست ورزش بالینی از UniSA می‌گوید: «مهم این است که این تحقیقات نشان می‌دهد که برای ایجاد تغییر مثبت در سلامت روانی نیازی به ورزش زیاد نیست.»
اختلالات سلامت روان عامل اصلی مشکلات سلامت در سراسر جهان است. سلامت روانی ضعیف برای افراد و برای کل جامعه پرهزینه است، سلامت روانی ضعیف در سال ۲۰۱۹ بر ۱ نفر از هر ۸ نفر تأثیر گذاشته است و مطالعات اخیر نشان می‌دهد که از هر ۵ نفر یک نفر در طول میانسالی سطوح بالاتری از پریشانی روانی را تجربه می‌کند.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که بیمارانی که از افسردگی، اضطراب یا سایر اشکال پریشانی روانی رنج می‌برند، ممکن است به همان اندازه که از روان‌درمانی یا درمان دارویی سود می‌برند، از فعالیت بدنی نیز بهره ببرند.
از آنجایی که مطالعات فردی طیف گسترده ای از انواع فعالیت بدنی، شدت فعالیت، زیر گروه های جمعیت و گروه های مقایسه‌ای را بررسی کرده‌اند، ممکن است برای پزشکان ممکن است بررسی فعالیت بدنی در درمان اختلالات سلامت روان دشوار باشد.
بنابراین سینگ و همکارانش در UniSA نوع وسیع تری از مطالعه به نام بررسی چتر umbrella review را برای ارزیابی اینکه چگونه انواع فعالیت‌های بدنی بر افسردگی، اضطراب و پریشانی روانی در بزرگسالان تأثیر می گذارد، انجام دادند.
یک مرور چتری به جای مطالعات فردی، مجموعه ای از مرورها را بررسی می کند تا تصویری کلی از آنچه تحقیقات موجود در مورد یک موضوع خاص پیدا کرده‌اند، گرد آورد.
تیم تحقیقاتی تمام مطالعات واجد شرایط منتشر شده قبل از سال ۲۰۲۲ را از ۱۲ پایگاه داده الکترونیکی استخراج کرد. به طور کلی، آنها ۹۷ مرور را تجزیه و تحلیل کردند که شامل ۱۰۳۹ کارآزمایی با بیش از ۱۲۸۱۱۹ شرکت‌کننده بود.
هنگام مقایسه اثرات ورزش با مراقبت‌های معمول در همه جمعیت ها، آنها دریافتند که ورزش علائم افسردگی، اضطراب و ناراحتی روانی را ۱.۵ برابر بهتر از گفتگو درمانی یا دارو بهبود می بخشد.
سینگ می‌گوید : «ما همچنین دریافتیم که همه انواع فعالیت‌های بدنی و ورزش مفید هستند، از جمله ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی، تمرینات مقاومتی، پیلاتس و یوگا.»
به نظر می رسید که برخی از انواع ورزش به روش‌های مختلف کمک کننده باشد. به عنوان مثال، یوگا و سایر تمرینات ذهن و بدن بیشترین کمک را به کاهش اضطراب کردند، در حالی که ورزش مقاومتی بیشترین کمک را به کاهش افسردگی کرد.
ورزش با شدت بالا بهبود بیشتری برای افسردگی و اضطراب فراهم می‌آورد، در حالی که دوره‌های تمرین طولانی‌تر در مقایسه با دوره‌های کوتاه و متوسط، تأثیرات کمتری داشت .
این واقعیت که مداخلات طولانی‌تر نسبت به مداخلات کوتاه‌تر مؤثر نبودند، ممکن است به نظر بر خلاف عقل سلیم باشد. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که ممکن است این یافته نشان دهد که افراد ممکن است ادامه برنامه‌های ورزشی طولانی‌تر را که ممکن است بر مزایای روان‌شناختی تأثیر بگذارد، دشوار بدانند.
زنان باردار یا به تازگی زایمان کرده اند، افراد مبتلا به افسردگی، اچ آی وی و بیماری کلیوی و افراد سالم بیشترین بهره را از ورزش بردند.
توجه مهم: یافته‌ها این را رد نمی‌کند که دارو و درمان درمان‌های مهمی برای بسیاری از شرایط سلامت روان هستند. بلکه پیشنهاد می کنند که ورزش نیز یک درمان مهم است و درمانی که شایسته تمرکز مجدد است.
دیدگاه