امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 275494
۱۱۱۲
۱
۰
نسخه چاپی
Tracheal intubation

اینتوبه | روش‌های انجام اینتوبه | اهداف اینتوبه کردن

انتوبه کردن یا لوله‌گذاری داخل تراشه, یا لوله‌گذاری نای به معنای قرار دادن یک لوله قابل انعطاف در داخل نای است.

انتوبه

اینتوبه شدن، یک روش استاندارد شامل عبور لوله به مجاری هوایی انسان است.

اینتوبه

اینتوبه کردن لوله‌گذاری داخل نای یا به معنای قرار دادن یک لوله قابل انعطاف در داخل نای است. اینکار هنگامی صورت می‌گیرد که فرد نیاز به تنفس مکانیکی یا جلوگیری از آسپیراسیون دارد.

اینکار توسط پزشک معالج دستور داده می‌شود. این یک روش معمول است که در اتاق عمل و اتاق‌های اورژانس در سراسر جهان انجام می‌شود. چندین نوع مختلف لوله گذاری وجود دارد. پزشکان آن‌ها را بر اساس محل لوله و آنچه در تلاش برای دستیابی است طبقه بندی می‌کنند.

انواع متداول اینتوبه

• لوله گذاری نازوگاستریک که شامل عبور لوله از طریق بینی و معده برای خارج کردن هوا یا تغذیه یا تهیه دارو برای فرد است.

• لوله گذاری درون تراشه، در جایی که لوله از طریق بینی یا دهان به داخل نای منتقل می‌شود برای کمک به تنفس فرد در هنگام بیهوشی یا به دلیل وجود راه هوایی پریشانی.

• لوله گذاری فیبر نوری، که در آن پزشک لوله را داخل گلو قرار می‌دهد تا گلو را معاینه کند یا از لوله گذاری داخل تراشه کمک کند وقتی فرد نتواند سر خود را افزایش یا خم کند.

اهداف اینتوبه کردن

اهداف اینتوبه کردن را می توان در موارد زیر برشمرد:

• باز کردن راه هوایی به منظور تزریق اکسیژن و دارو و اعمال فعالیت بیهوشی روی بیمار.

• حذف انسداد در ریه.

• کمک به بیمار تا در صورت ریزش ریه ها و نارسایی قلبی، نفس بکشد.

• مسدود کردن راه های هوایی به صلاحدید پزشک.

• جلوگیری از تنفس مایعات توسط بیماران.

تخصص های مربوط به اینتوبه کردن می توان به: هوش بری، پزشکی قلب، پزشکی داخلی، عصب شناسی، پزشکی کودکان، پزشکی ریه و تروماتولوژی اشاره داشت.

روش‌های انجام اینتوبه

عمل لوله گذاری بسته به هدف و نوع آن در اتاق عمل یا وضعیت اضطراری متفاوت خواهد بود. در اتاق عمل یا یک محیط کنترل شده دیگر، پزشک با استفاده از بی حسی، فرد را آرام می‌کند. سپس پزشک ابزاری به نام لارنگوسکوپ را در دهان فرد وارد می‌کند تا لوله لوله قابل انعطاف را وارد کند.

پزشک از لارنگوسکوپ برای یافتن بافت‌های حساس مانند تار‌های صوتی استفاده می‌کند و از آسیب دیدن آن‌ها جلوگیری می‌کند. اگر پزشک در دیدن مشکل دارد، ممکن است یک دوربین ریز درج کند تا به آن‌ها راهنمایی کند. در اتاق عمل، پزشکان معمولاً برای کمک به تنفس فرد در حالی که تحت بیهوشی قرار دارد، از لوله گذاری استفاده می‌کنند.

پس از وارد کردن لوله، پزشک به نفس کشیدن شخص گوش می‌کند تا مطمئن شود لوله در محل صحیح است. این لوله به طور معمول به ونتیلاتور متصل است. وقتی فرد دیگر در تنفس مشکلی نداشته باشد، پزشک لوله را از گلوی فرد خارج می‌کند.

در مواقع اضطراری، یک پزشک معالج ممکن است نیاز به انجام لوله گذاری برای نجات جان شخص داشته باشد. لوله گذاری اورژانس می‌تواند برخی از خطرات را به همراه داشته باشد. به عنوان مثال، برخی تحقیقات نشان می‌دهد که لوله گذاری نادر در هنگام اضطراری به دلیل داشتن فشار زیاد و اینکه ممکن است فرد به اندازه یک شخص در یک تئاتر عملیاتی پایدار نباشد، خطرناک است.

میزان بهبودی با روش اینتوبه

بسیاری از افراد بلافاصله پس از لوله‌گذاری دچار گلودرد و مشکل در بلع خواهند شد، اما بهبودی معمولاً سریع انجام می‌شود و بسته به زمان مصرف شده در لوله گذاری چند ساعت تا چند روز طول می‌کشد. اما، اگر فردی پس از عمل، هر یک از علائم زیر را تجربه کند، باید سریعاً به پزشک خود اطلاع دهد، زیرا این امر می‌تواند نشانه مشکلات جدی‌تر باشد:

• گلو درد شدید

• در تنفس مشکل دارد

• درد در سینه

• صحبت در مشکل یا بلعیدن

• تنگی نفس

• درد در گردن

• تورم صورت

  • منبع
  • ویکی پدیا
  • العالم
  • روزیاتو

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید