امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 275708
۲۰۰۱
۱
۰
نسخه چاپی
Disruptive Mood Dysregulation Disorder

تمام اطلاعات درباره اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه

تمام اطلاعات درباره اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه

اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه چیست؟

اختلال خلق نامنظم مخرب (Disruptive Mood Dysregulation Disorder) اشاره به وجود تحریک پذیری و عصبانیت مداوم و دوره های مکرری از عدم کنترل رفتاری همراه با علایم و نشانه های خلق افسرده در کودکان است.

ویژگی اصلی آن، تحریک پذیری مزمن، شدید و مداوم است.

این تحریک پذیری به دو شکل عمده بروز پیدا می کند: نوع اول حملات خشم مکرر است که می تواند کلامی یا رفتاری باشد و دائماً (سه بار یا بیشتر طی هفته) رخ می دهند.

شکل دوم بروز تحریک پذیری در اختلال خلق نامنظم مخرب، وجود خلق خشمگین است که در فاصله بین حملات خشم وجود دارد و می توان آن را مشخصه و ویژگی کودک در نظر گرفت.

علائم اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه

علائم DMDD معمولا قبل از 10 سالگی ظهور می یابند، اما ابتلا به این اختلال به کودکان زیر 6 سال یا نوجوانان بالای 18 سال نسبت داده نمی شود. کودک مبتلا به DMDD دچار حالت های زیر می شود:

1- خُلق تحریک پذیر یا خشمگین در اغلب اوقات روز، تقریبا هر روز

2- طغیان های شدید (کلامی یا رفتاری) به طور متوسط سه بار یا بیشتر در هفته که از وضعیت و سطح رشد کودک خارج است

3- اشکال در عملکرد به علت تحریک پذیری در بیش از یک مکان (به عنوان مثال، خانه، مدرسه، با همسالان)

4- برای تشخیص DMDD، یک کودک باید این علائم را به طور پیوسته به مدت 12 ماه یا بیشتر داشته باشد.

ملاک های تشخیصی اختلال خلق مخرب یا اخلال‌گرانه

A) طغیانهای خشم مکرر و شدید کلامی یا رفتاری (پرخاشگری جسمانی به افراد یا اموال از نظر شدت یا مدت بی تناسب با موقعیت)
B) طغیان ها با سطح رشد ناهماهنگ
C) طغیانها متوسط سه بار یا بیشتر در هفته
D) خلق مابین طغیانهای خشم در عمده بخش روز تقریبا هر روز مداوم تحریک پذیر و برای دیگران (والدین ، معلمان ، همسالان) قابل مشاهده
E) دوازده ماه یا بیشتر وجود داشته و در طول مدت سه ماه پیاپی بدون نشانه نبوده
F) ملاک A و D حداقل در دو یا سه موقعیت (خانه ، مدرسه، همسالان) حداقل در یکی از موقعیتها شدید
G) نباید اولین بار قبل از شش سالگی یا بعد از ۱۸ سالگی تشخیص داده شود.
H) بنابر سابقه سن شروع قبل از ده سالگی
I) هر گز دوره مجزایی که بیش از یک روز ادامه داشته باشد و در طول آن ملاک کامل منیک یا هیپو منیک بر آورده شود وجود ندارد.

تمام اطلاعات درباره اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه

شیوع اختلال خلق مخرب

اختلال بی نظمی خلق اخلالگر در کودکان مراجعه کننده به کلینیک های بهداشت روان کودکان شایع است برآورد شیوع این اختلال در جامعه مشخص نیست. بر اساس میزان تحریک پذیری مداوم، مزمن و شدید، که ویژگی اصلی این اختلال است، شیوع کلی دوره ۶ ماهه تا ۱ ساله اختلال بی نظمی خلق اخلالگر در کودکان و نوجوانان، احتمالا در محدوده ۲ تا ۵ درصد قرار دارد. با این حال، انتظار می رود که این نرخ در مردان و در کودکان دبستانی بیشتر از زنان و نوجوانان باشد.

 

درمان اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه

در حالیکه محققان هنوز در حال تعیین بهترین روش درمان این اختلال هستند، در حال حاضر دو روش اصلی برای درمان علائم DMDD به کار می رود:

1- دارو درمانی

2- درمان های روانشناختی

- روان درمانی
- آموزش به والدین
- آموزش مبتنی بر کامپیوتر

ابتدا باید درمان های روان شناختی در نظر گرفته شوند، سپس در صورت لزوم دارو تجویز شود یا ممکن است درمان های روانشناختی از ابتدا همراه با دارو ارائه شوند.

لازم است والدین یا پرستاران به خوبی با پزشک همکاری کنند تا بهترین تصمیمی درمانی برای کودک اتخاذ شود.

دارو درمانی

بسیاری از داروهای مورد استفاده در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری های روانی در کاهش علائم این اختلال موثر هستند. با این حال، برخی از این داروها به صورت دقیق مورد مطالعه قرار نگرفته اند و یا دارای تاییدیه اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) برای استفاده در کودکان یا نوجوانان نیستند. تمام داروها دارای عوارض جانبی هستند و برای بررسی نیاز به ادامه مصرف آنها باید با پزشک فرزندتان مشورت کنید.

محرک ها (Stimulants)

محرک ها داروهایی هستند که معمولا برای درمان ADHD استفاده می شوند. شواهدی وجود دارد که در کودکان مبتلا به تحریک پذیری و ADHD، داروهای محرک می توانند تحریک پذیری را کاهش دهند.

از محرک ها نباید در افراد مبتلا به مشکلات قلبی جدی استفاده شود. طبق گزارش FDA، افراد مصرف کننده داروهای محرک باید به صورت دوره ای از نظر تغییر ضربان قلب و فشار خون کنترل شوند.

داروهای ضد افسردگی

گاهی از داروهای ضد افسردگی برای درمان مشکلات تحریک پذیری و خلقی مرتبط با DMDD استفاده می شود. مطالعات در حال بررسی اثربخشی این داروها در درمان این بیماری هستند. ذکر این نکته ضروری است که اگر چه مصرف داروهای ضد افسردگی برای بسیاری از افراد ایمن و مفید است، مصرف آن در کودکان و نوجوانان با خطر بروز افکار و رفتارهای خودکشی همراه است. اخیرا، «هشدار جعبه سیاه» – جدی ترین نوع هشدار برای یک دارو- روی برچسب این داروها افزوده شده است تا والدین و بیماران را از این خطر آگاه سازد. به همین علت، کودکی که داروی ضد افسردگی مصرف می کند، به ویژه در اولین روزهای مصرف دارو باید از نزدیک تحت نظارت قرار گیرد.

داروهای ضد روان پریشی غیر تیپیک (Atypical Antipsychotic)

داروهای ضد روان پریشی غیر تیپیک یا داروهای آنتی سایکوتیک آتیپیک برای کودکانی تجویز می شوند که مبتلا به پرخاشگری بسیار شدید همراه با نمود فیزیکی خشم نسبت به افراد یا اموال هستند. ریسپریدون (Risperidone) و آریپیرپازول (aripiprazole) داروهای دارای تاییدیه FDA برای درمان تحریک پذیری همراه با اوتیسم هستند و گاهی اوقات برای درمان DMDD نیز مورد استفاده قرار می گیرند. این دسته داروها با عوارض جانبی بسیار مهمی، از جمله افکار/رفتارهای خودکشی، افزایش وزن، اختلالات متابولیک، بی حالی، اختلالات حرکتی، تغییرات هورمونی و دیگر موارد همراه هستند.

درمان های روانشناختی

روان درمانی

رفتار درمانی شناختی، نوعی روان درمانی، معمولا برای آموزش برخورد با افکار و احساسات عامل افسردگی و اضطراب به کودکان و نوجوانان مورد استفاده قرار می گیرد. پزشکان می توانند از روش های مشابه برای آموزش نحوه تنظیم بهتر خلق و خو و افزایش تحمل کودک نسبت به ناامیدی استفاده کنند. این روش درمانی همچنین بر آموزش مهارت های مقابله ای برای تنظیم خشم و روش های شناسایی و بازنویسی تصورات تحریف شده که موجب طغیان می شوند، تمرکز دارد. سایر تحقیقات روانپزشکی در حال بررسی هستند.

آموزش به والدین

آموزش به والدین به منظور کمک به پدر و مادر در تعامل با کودک جهت کاهش خشم و رفتار تحریک پذیر و بهبود ارتباط والدین و فرزند انجام می گیرد. مطالعات متعدد نشان می دهند که چنین مداخلاتی می توانند موثر باشند. به طور خاص، در این روش والدین روش های موثرتری را برای پاسخ دادن به رفتارهای تحریک پذیر آموزش می بینند. برای مثال والدین موقعیت هایی را که ممکن است منجر به طغیان کودک شوند، پیش بینی می کنند و از قبل برای پیشگیری از طغیان آماده می شوند. آموزش همچنین بر اهمیت پیش بینی پذیری، هماهنگی با کودک و پاداش دادن به رفتار مثبت تمرکز دارد.

آموزش مبتنی بر کامپیوتر

شواهد نشان می دهد که نوجوانان تحریک پذیر مبتلا به DMDD مستعد تفسیر اشتباه چهره های مبهم به چهره عصبانی هستند. شواهد اولیه نشان می دهند که آموزش مبتنی بر کامپیوتر می تواند به رفع این مشکل در نوجوانان مبتلا به DMDD یا دچار تحریک پذیری شدید کمک کند.

تمام اطلاعات درباره اختلال خلق نامنظم مخرب یا اخلال‌گرانه

عوامل خطر و پیش ­آگهی اختلال بی نظمی خلق مخرب یا اخلال‌گرانه

خلق و خویی

کودکان مبتلا به تحریک ­پذیری مزمن معمولاً سوابق روان­پزشکی پیچیده­ای دارند. در این کودکان، سابقه نسبتاً قابل ملاحظه تحریک­ پذیری مزمن شایع است، که معمولاً قبل از اینکه ملاک­ های کامل برای این نشانگان برآورده شده باشند، آشکار می شوند. این گونه جلوه­ های پیش­ تشخیصی، ممکن است برای تشخیص اختلال لجبازی و نافرمانی واجد شرایط باشند. خیلی از کودکان مبتلا به اختلال بی­نظمی خلق اخلالگر، نشانه ­هایی دارند که ملاک ­های اختلال کاستی توجه/بیش­ فعالی (ADHD) و اختلال اضطرابی را نیز برآورده می­ کنند، به طوری که چنین تشخیص­ هایی اغلب از همان سنین نسبتاً اولیه وجود دارند. در برخی کودکان، ملاک های اختلال افسردگی اساسی نیز ممکن است برآورده شوند.

ژنتیکی و فیزیولوژیکی

در رابطه با انباشت و وراثت خانوادگی، توصیه شده است کودکانی که تحریک­ پذیری مزمن را آشکار می­سازند، می­توانند براساس خطر خانوادگی خود، از کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی متمایز شوند. با این حال، این دو گروه از نظر میزان خانوادگی اختلالات اضطرابی، اختلالات افسردگی یک­ قطبی، یا سوءمصرف مواد، تفاوت ندارند. کودکان مبتلا به اختلال بی­نظمی خلق اخلالگر در مقایسه با کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی یا بیماری­ های روانی دیگر، شباهت­ ها و تفاوت­ هایی را در کمبودهای پردازش اطلاعات آشکار می­سازند. برای مثال، کمبودها در نامیدن هیجان چهره، به علاوه تصمیم­گیری مشوش و کنترل شناختی، در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی و کودکانی که به طور مزمن تحریک­ پذیرند، و همین­ طور در کودکان مبتلا به برخی از بیماری ­های روان­پزشکی دیگر، وجود دارند. شواهدی نیز برای کژکاری ویژه اختلال وجود دارد، مثلاً در طول تکالیفی که آماده­سازی توجه را در پاسخ به محرک­های هیجانی ارزیابی می­کنند، که علایم منحصر به فرد کژکاری را در کودکان مبتلا به تحریک­پذیری مزمن ثابت کرده­ اند.

جنسیت اختلال بی نظمی خلق مخرب یا اخلال‌گرانه

کودکان مبتلا به ویژگی­های اختلال بی­ نظمی اخلالگر که به کلینیک ­ها ارجاع می ­شوند، عمدتاً پسر هستند. در بین نمونه­ های جامعه، به نظر می­ رسد که برتری پسرها تأیید شده است. این تفاوت در میزان شیوع بین پسرها و دخترها، اختلال بی­نظمی خلق اخلالگر را از اختلال دوقطبی که شیوع جنسیت برابر دارد، متمایز می ­کند.

خطرخودکشی

به طور کلی، شواهدی که رفتار خودکشی­ گرا و پرخاشگری را ثابت می ­کنند، و همین طور پیامدهای کارکردی شدید دیگر، در اختلال بی­ نظمی خلق اخلالگر باید هنگام ارزیابی کودکان مبتلا به تحریک ­پذیری مزمن، مورد توجه قرار گیرند.

  • منبع
  • مجله سنج
  • کلینیک عطیه
  • سیمیاروم
  • میگنا

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید