آنژیومها زائدههای پوستی، غیر سرطانی رایجی هستند که از رگهای خون ایجاد شدهاند و شبیه به خال قرمز هستند.
آنژیوم
آنژیوم شامل بخش های خال خالی قرمز رنگ پوست است که از رگ های خونی کوچک یا مویرگ ها تشکیل شده است و شایع ترین نوع آنژیوم محسوب می شود. در واقع، آنژیوم تومور خوش خیمی است که از رشد بیش از حد مویرگ ها منشا می گیرد. ایجاد این ضایعات غیر سرطانی در کودکان نادر است. آنژیوم های گیلاسی شکل بیشتر در بزرگسالان بالای ۳۰ سال ظاهر می شود. این نوع آنژیوم همچنین به عنوان آنژیوم بزرگسالان یا خال قرمز شناخته می شود.
این تومور های خوش خیم مربوط به دوران پیری هستند و با افزایش سن، تمایل به ازدیاد دارند.
سه نوع اصلی آنژیوم وجود دارد:
• آنژیوم گیلاسی: به این آنژیوم، سنیل آنژیوم، نقاط کمپل دی مورگان یا نقاط دی مورگان نیز گفته میشود. آنژیوم گیلاسی در هر ناحیهای از بدن ظاهر می شود اما معمولا در بالاتنه بروز پیدا میکند.
• آنژیوم عنکبوتی: آنژیوم عنکبوتی مانند تار عنکبوت است و در مرکز این آنژیوم نقطه قرمزی وجود دارد که گروههایی از رگهای خونی متسع در اطراف آن قرار دارند. این آنژیوم در کودکان، بیماران مبتلا به بیماری کبد واغلب در دوران بارداری زنانی که قرصهای ضد بارداری مصرف میکنند، رایج است. آنژیوم عنکبوتی اکثرا بر روی صورت و قفسه سینه ظاهر میشود.
• آنژیوم دریاچه وریدی: این آنژیومها بر روی لبها و گوشها بروز پیدا میکند و معمولا آبی رنگ هستند اما به رنگهای قرمز و بنفش نیز وجود دارند. آنژیوم دریاچه وریدی در مردان بالای ۶۵ سال که بیش از حد در معرض نور آفتاب بودهاند، شایع است.
آنژیوم گیلاسی رایجترین نوع آنژیوم است. این آنژیومها سرطانی یا مضر نیستند و در همه قسمتهای بدن رخ میدهند و همچنین سایز کوچکی دارند که به اندازه یک سرسوزن تا حدود یک چهارم اینچ هستند. اگرچه رنگ آنژیوم گیلاسی معمولا قرمز روشن است (همانطور که از نام این آنژیوم پیداست) اما به رنگهای آبی، بنفش و تقریبا سیاه نیز یافت میشوند. برخی از مردم یک آنژیوم گیلاسی دارند درحالیکه سایر افراد گروهها و یا صدها عدد از این آنژیوم را دارند. معمولا سایز و تعداد این آنژیوم بعد از ۴۰ سالگی افزایش مییابد.
ظاهر آنژیوم گیلاسی معمولا نباید موجب نگرانی شود زیرا تقریباً همیشه بی ضرر است.
با این حال، اگر متوجه شیوع ناگهانی چندین ضایعه شدید به پزشک مراجعه کنید زیرا احتمال دارد آنها نوع دیگری از آنژیوم باشند. اگرچه نادر است اما نوع دیگر آنژیوم به نام آنژیوم عنکبوتی می تواند یک مشکل در حال توسعه مانند آسیب کبدی را نشان دهند.
پزشکان همچنین توصیه می کنند اگر آنژیوم شروع به خونریزی، احساس ناراحتی و یا تغییر در ظاهر کند باید به دنبال مراقبت پزشکی باشید. افرادی که مایل به از بین بردن ضایعات برای اهداف زیبایی هستند، باید یک قرار ملاقات تعیین کنند و گزینه های خود را بررسی کنند.
علائم و نشانه های آنژیوم گیلاسی
آنژیوم گیلاسی که به نام های آنژیوم دوران پیری، آنژیوم مویرگی و همانژیوم گیلاسی نیز شناخته شده است، ضایعات پوستی دایره ای یا بیضی شکل هستند که به شکل خال های کوچک به رنگ قرمز روشن اغلب در نواحی بین گردن تا ران ها، بازوها، پاها و شانه ها ظاهر شده و معمولا دردناک نیستند.
نشانه های آنژیوم گیلاسی از نظر رنگ و اندازه در افراد مختلف متفاوت است و با توجه به مدت زمان قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است با افزایش سن تیره تر یا روشن تر شود. در برخی افراد با افزایش سن تعداد این خال ها بیشتر شده و در نواحی دیگر از جمله پوست سر، صورت و گردن نیز پدیدار می شود.
نشانه های رایج آنژیوم گیلاسی
• آنژیوم گیلاسی به صورت خال یا جوش و معمولا به رنگ قرمز روی پوست ظاهر می شود اما ممکن است به رنگ های آبی، بنفش یا حتی سیاه نیز باشد.
• ممکن است ابتدا صاف و هم سطح پوست پدیدار شده و با افزایش سن به صورت برجسته دیده شوند.
• اندازه کوچک و اغلب قطر کمتر از 1/4 اینچ دارند(گاهی بزرگ تر هستند.)
• خراشیدن، مالش یا اصلاح مو در این نواحی ممکن است با خونریزی و تورم یا سایر علائم تحریک پوستی همراه باشد.
• در اغلب موارد به خصوص در نواحی مرکزی سطح سختی دارد.
هشدار: اگرچه ممکن است رنگ خال ها در طول زمان روشن تر یا تیره تر شود اما ظاهر کلی آن در اغلب اوقات باید بدون تغییر بماند. در صورت بروز تغییرات در اندازه، بافت، رنگ یا نواحی اطراف آن با پزشک مشورت کنید.
نکته: اگر رنگ ناحیه مرکزی خال های قرمز تیره تر از اطرافش باشد احتمالا آنژیوم عنکبوتی است که اغلب اوقات با آنژیوم گیلاسی اشتباه گرفته می شود.
علت بروز آنژیوم گیلاسی
آنژیوم گیلاسی به دلیل افزایش سلول های اندوتلیال (سلول هایی که عروق خونی را تشکیل می دهند) ایجاد می شود به طوری که عروق خونی بزرگ شده و به شکل آنژیوم ظاهر می شود. رنگ قرمز آن نیز نتیجه پاره شدن رگ های خونی است.
تاکنون علت دقیق آنژیوم گیلاسی یا خال های قرمز پوستی مشخص نشده، اما تحقیقات نشان می دهد عوامل زیر در ابتلا به این عارضه تاثیرگذار است:
• عوامل ژنتیکی (سابقه خانوادگی)
• بارداری و تغییرات هورمونی
• مشکلات کبدی، پیوند کبدی
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی
• شرایط پزشکی خاص
• قرار گرفتن در معرض نور خورشید
• آب و هوا
نکته: در برخی افراد که با فلزات یا محصولات حاوی برومید سروکار داشته اند ابتلا به آنژیوم گیلاسی گزارش شده است.
نحوه تشخیص آنژیوم گیلاسی
تا کنون هیچ تحقیقی بر روی آنژیوم گیلاسی صورت نگرفته و به نظر نمیرسد که رسیدگی به آنها ضروری باشد. با این وجود، اگر آنژیومها با خالها یا سایر ضایعات پوستی مشکوک مقارن باشند متخصص پوست شما میتواند با یک درماتوسکوپ به بررسی آنها بپردازد و چگونگی رشد این آنژیومهای گیلاسی را مورد بررسی قرار دهد. گاهی اوقات نیز از یک بیوپسی پوست برای تایید تشخیص استفاده میشود.
راه های درمان آنژیوم گیلاسی
1. الکتروتراپی
در این روش جراحی آنژیوم گیلاسی، از جریان الکتریکی برای سوزاندن آنژیوم گیلاسی استفاده می شود.
2. انجماد با نیتروژن مایع
در این روش از نیتروژن مایع برای انجماد خال های قرمز استفاده شده و به طور کامل آن ها را از بین می برد.
این تکنیک از سریع ترین و ساده ترین راه های درمان آنژیوم گیلاسی است. معمولا یک جلسه درمانی طول کشیده و حدود 10 ثانیه نیتروژن مایع به ناحیه مورد نظر اسپری می شود. بعد از عمل زخم به ندرت دچار عفونت می شود و نیازی به مراقبت های سخت نیست.
3. لیزر
در این روش از حرارت متمرکز لیزر رنگی پالسی (PDL) برای از بین بردن آنژیوم گیلاسی استفاده می شود.
استفاده از لیزر روش سریع و سرپایی است و نیازی به بستری شدن ندارد و با توجه به تعداد آنژیم گیلاسی در بدن، ممکن است یک تا سه جلسه درمانی طول بکشد. این روش چندان دردناک نیست و ناحیه مورد نظر بعد از جراحی دچار کبودی خفیف می شود که احتمالا 10 روز طول می کشد.
4. تراشیدن
برخلاف روش های قبل که از قسمت زیرین پوست اقدام به برداشتن ناحیه ضایعه می شود، در این روش آنژیم گیلاسی از سطح روی پوست برداشته می شود که ممکن است تاثیر آن کمتر از روش های قبل باشد اما زمان بهبود کاهش یافته و نیازی به بخیه نخواهد بود.
5. الکترودسیکاسیون
الكترودسیکاسيون شامل توقف رشد پوستی است. متخصصان پوست معمولاً این مورد را برای تومور خوش خیم، سرطان های جدی پوستی و توده های پیش سرطانی استفاده می کنند.
ابتدا، پزشک به احتمال زیاد یک بی حسی موضعی را تزریق می کند. سپس آنها با استفاده از یک الکترود، بافت غیرطبیعی را دستکاری می کنند تا رگ های خونی را از بین ببرند و آنژیوم را جدا کنند.
سپس پزشک زخم را می پوشاند و تا زمانی که زخم بهبود یابد، به این صورت باقی می ماند.
مانند روش برداشتن، این روش می تواند بعد از عمل ناراحتی ایجاد کند. الكترودسيكاسيون معمولا يك اسكار سفيد و كوچك به همراه دارد.
توجه: برداشتن آنژیوم گیلاسی به هریک از روش های بالا، در موارد نادر ممکن است اثر زخم به جای بگذارد.
علاوه بر مسائل زیبایی، گاهی پزشک برای جلوگیری از رشد ضایعه اقدام به برداشتن خال قرمز کرده و برای اطمینان از بی خطر بودن، عمل تکه برداری (بیوپسی) روی آن انجام می دهد. تکه برداری ممکن است با اسکن امواج فراصوت (اولتراسوند)، روش های برداشتن آنژیوم یا در موارد نادر ام آر آی یا آنژیوگرافی انجام شود.
دیدگاه