در عصر کنونی ما پلتفرم‌های دیجیتال بی نظیری مثل X - که قبلاً توییتر نامیده می‌شد - ما را به یک میدان عمومی جهانی بسیار نزدیک می کند. در این بازار وسیع ایده‌ها، زیرمجموعه‌ای از فمینیست‌های غربی به‌طور یک‌جانبه نقش‌های رهبری را بر عهده گرفته‌اند، و خود را به‌عنوان مبنایی قرار داده اند که چه کسی یک «فمینیست» واقعی است و چه چیزی واقعاً «فمینیسم» را تشکیل می‌دهد.
از 7 اکتبر، این «فمینیست‌های پیشرو» این چشم‌انداز دیجیتالی بسیار مهم را با پست‌هایی بمباران کرده‌اند که حمله حماس به اسرائیل را محکوم می‌کنند، در حالی که مجازات دسته جمعی جاری بیش از دو میلیون فلسطینی در نوار غزه را به سادگی نادیده می‌گیرند.
برخی حتی تلاش می‌کنند بمباران بی‌رویه اسرائیل و محاصره کامل این منطقه کوچک را که جان بیش از 5000 مرد، زن و کودک را گرفته، به عنوان انتقام‌جویی قابل قبول برای اقدامات حماس و «دفاع از خود» قانونی توصیف کنند.
بیایید واضح بگوییم: آنچه در اینجا مورد سوال است محکوم کردن خشونتی که حماس بر زنان اسرائیلی اعمال می کند نیست، بلکه بی تفاوتی آشکار آنها و در برخی موارد حمایت مشتاقانه از خشونتی است که در حال حاضر علیه زنان فلسطینی اعمال می شود.
این به اصطلاح فمینیست ها نه تنها هیچ گونه همدلی یا حمایتی از رنج طولانی مدت زنان فلسطینی نشان نمی دهند، بلکه به تلاش های فزاینده برای ساکت کردن کسانی که هر گونه نشانه ای از همدردی با آنها را ابراز می کنند، می پیوندند.
هر زمان که شخصی، به ویژه شخصی با مشخصات عمومی خاص، پیامی را در X در حمایت از فلسطین و اذعان به رنج چندین دهه مردم فلسطین تحت اشغال و ظلم اسرائیل پست می‌کند، بارها با سؤالات پربار یکسانی مواجه می‌شود: «آیا از حماس حمایت می‌کنید؟»، «آیا حملات به غیرنظامیان اسرائیلی را محکوم می‌کنید؟»
در پاسخ، برخی احساس ترس می‌کنند و مسیرشان را معکوس می‌کنند، در حالی که برخی دیگر یا از مشارکت خودداری می‌کنند یا سعی می‌کنند مفروضات این بازجویان عمومی را به چالش بکشند. اما هر طور که آنها پاسخ دهند، با همان رگبار سوء استفاده، ارعاب و توهین از سوی کسانی که «در کنار اسرائیل ایستاده‌اند»، از جمله بسیاری از فمینیست‌های برجسته غربی، مواجه می‌شوند و با عبارات و برچسب هایی مانند یهود ستیز، عذرخواهی تجاوز جنسی، حمایت از تجاوز و ربودن زنان، حمایت از یک گروه تروریستی که بر اساس قوانین شریعت حکومت می کند و به ویژه فمینیست واقعی نیستید، به طور آزادانه مورد انتقاد قرار می گیرند.
بنابراین من می خواهم از همه آن فمینیست ها در غرب خواهش کنم که نه تنها با امضای بیانیه ها و نوشتن ستون هایی بدون قید و شرط از حق اسرائیل برای دفاع از خود حمایت می کنند، بلکه به طور خستگی ناپذیری تلاش می کنند تا هر کسی را که جرأت می کند به رنج های چند دهه فلسطینی توجه کند یا خواستار پایان دادن به بمباران بی رویه اسرائیل به غزه که هر روز صدها زن و دختر را می کشد و معلول می کند نادیده بگیرند سوال کنم: آیا این چیزی است که شما به آن فمینیسم می گویید؟
نام تجاری شما از فمینیسم، ظاهراً فقط برای زیرمجموعه خاصی از زنان عمدتاً سفیدپوست، غربی و همسو با غرب صدق می کند، به سختی قابل درک است. شما به درستی خشونتی را که حماس علیه زنان اسرائیلی اعمال کرد محکوم می کنید. با این حال، شما نه تنها در مورد رنج زنان فلسطینی سکوت می کنید، بلکه سعی می کنید هر کس دیگری را که به اندازه کافی شجاع باشد که به جای آنها صحبت کند، ساکت کنید.
امروزه زنان و کودکان غزه نه تنها تحت بمباران شدید قرار دارند، بلکه به لطف «محاصره کامل اسرائیل» رژیم غذایی قحطی نیز دارند. آیا این جنایت علیه زنان نیست که جای توجه و محکومیت دارد؟ چگونه می توانید خود را یک فمینیست بنامید در حالی که اقدامات تنبیهی و نسل کشی یک دولت قدرتمند را علیه مردم بی پناهی که در یک زندان روباز به دام افتاده اند، توجیه می کنید، حتی از آنها حمایت می کنید؟ چگونه می توانید به راحتی تجارب دلخراش صدها هزار زن را که قدرت تغییر شرایط خود را ندارند از بین ببرید؟
بی‌تفاوتی آشکار فمینیسم غربی به اظهاراتی مانند اظهارات یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، که فلسطینیان را به «حیوانات انسانی» تشبیه می‌کند، عمیقاً نگران‌کننده است.
اگر فمینیسم شما شما را وادار نکند برای مردمی بایستید که از سال 1948 جز پاکسازی قومی، ظلم و اشغال چیزهای دیگری را تجربه نکرده‌اند و 17 سال است که در تلاش برای زنده ماندن در محاصره فلج‌کننده هستند و به عنوان «حیوانات انسانی» تعریف می‌شوند، و کسانی که اکنون با آنچه که فقط می توان به عنوان نسل کشی توصیف کرد، روبرو هستند، پس برای چیست؟ آیا زنان فلسطینی به نحوی آنقدر زن نیستند که شایسته حمایت فمینیستی شما باشند؟
شما با نادیده گرفتن مصائب مردم فلسطین، با تلاش برای «یهود ستیز» و «ضد فمینیست» نامیدن هر کسی که جرأت حمایت از مبارزات آنها را دارد، نشان می‌دهید که همه زندگی‌ها - نه همه زنان - در چشمان شما ارزش برابر ندارند و مثل هم نیستند.
پیام شما به زنانی که می‌کوشند زیر بمب‌های اسرائیل زنده بمانند، زنانی که اجساد فرزندان کشته شده‌شان را در آغوش می‌کشند، بلند و واضح است: شما مهم نیستید.
دیدگاه