کاخ سفید کجاست؟ | تاریخچه کاخ سفید | جزئیات معماری کاخ سفید

کاخ سفید از مشهورترین و شناخته شده‌ترین بنا‌ها در جهان است، اما در پشت نمای با شکوه نئوکلاسیک آن، انبوهی از جزئیات و اسرار ناشناخته نهفته است.

کاخ سفید کجاست؟

کاخ سفید در خیابان 1600 پنسیلوانیا در واشنگتن دی سی واقع شده است. این احتمالاً معروف‌ترین آدرس در کشور است. بر اساس قانون اقامت 1790، رئیس جمهور جورج واشنگتن مکان دقیق پایتخت را در ساحل شرقی رودخانه پوتوماک و نزدیک به ساختمان کاپیتول انتخاب کرد. سازندگان سنگ بنای کاخ سفید را در 13 اکتبر 1792 و سنگ بنای پایتخت را در 18 آگوست 1793 قرار دادند.

تاریخچه کاخ سفید

کاخ سفید محل کار رسمی و محل سکونت رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا است. کاخ سفید از مشهورترین و شناخته شده‌ترین بنا‌ها در جهان است. اما در پشت نمای با شکوه نئوکلاسیک آن، انبوهی از جزئیات و اسرار ناشناخته نهفته است.

این مکان اول به نام کاخ سفید شناخته نمی شد. تدی روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا، در سال 1901 این لقب را برای مقر ریاست جمهوری انتخاب کرد. قبل از این سال، کاخ سفید امروزی با نام های مختلفی مانند کاخ رئیس جمهور، خانه رئیس جمهور و امارت اجرایی شناخته می شد.

ساخت عمارت کاخ سفید در تاریخ 3 اکتبر سال 1792 آغاز شده و بعد از حدود 8 سال در تاریخ اول نوامبر سال 1800 میلادی فرآیند ساخت این بنا تکمیل شد.

معماری و طراحی اولین پروژه محل اقامت روسای جمهور آمریکا توسط جیمز هوبان، مهاجر و معمار ایرلندی ایجاد شد. وی شخصاً توسط رئیس جمهور جورج واشنگتن برای این کار انتخاب شد. در بحبوحه جنگ‌های مشهور به جنگ ۱۸۱۲ این عمارت به آتش کشیده شد که بخشی از پروژه به آتش کشیدن واشینگتن توسط ارتش بریتانیا بود، این آتش‌سوزی قسمت‌های داخلی را ویران و در قسمت‌های بیرونی باعث ایجاد نیم سوختگی‌های گسترده گردید، بازسازی این صدمات بلافاصله و به سرعت آغاز گردید. پس از آتش‌سوزی توسط انگلیسی‌ها در سال ۱۸۱۴ کاخ سفید، در طول جنگ، این هوبان بود که در مرمت ساختمان نقش داشت.

 علاوه بر جیمز هوبان افراد دیگری نیز از جمله جیمز مونرو، پیر شارل لوفان و ویلیام تورنتون نیز در ساخت این بنا مشارکت داشتند.

وب‌سایت اسمیتسونین گزارش داد، اسناد تاریخی پرداخت حقوق‌ها فاش می‌کند که بسیاری از سازندگان بنای کاخ سفید برده بودند. جیمز هوبان، معمار کاخ سفید بردگان خودش را که بن، دنیل و پیتر بودند، به عنوان نجار این پروژه استخدام کرده بود.

مرمت و بازسازی کاخ سفید بلافاصله آغاز شد و فرآیند آن حدود 3 سال طول کشید. پس از آن در سال 1817 رئیس جمهور جیمز مونرو، پنجمین رئیس جمهور آمریکا در کاخ سفید اقامت گزید. اما همچنان توسعه ساخت و ساز در این کاخ ادامه یافت و طی آن ایوان جنوبی در سال 1824 و ایوان شمالی در سال 1829 ساخته شد. پس از آن نیز کاخ سفید بارها بازسازی شد و بنای آن گسترش یافت تا در نهایت به شکل امروزی در آمد.

نمای سنگی کاخ سفید برای اولین بار در سال ۱۷۹۸ با آهک سفید رنگ آمیزی شد تا در برابر شرایط نامساعد جوی و دمای یخبندان محافظت شود. طبق انجمن تاریخی کاخ سفید، اصطلاح "کاخ سفید" حتی قبل از جنگ ۱۸۱۲ در روزنامه‌ها شروع به چاپ کرد. نام‌های آن زمان: کاخ روسای جمهور، عمارت رئیس جمهور و کاخ ریاست جمهوری بود. اما این رئیس جمهور تئودور روزولت بود که در سال ۱۹۰۱ نام رسمی محل اقامت رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، کاخ سفید را تعیین کرد.

ساخت کاخ سفید 8 سال زمان برده و در آن زمان حدود 230 هزار دلار هزینه داشته که با احتساب تورم سالیانه این مبلغ به نرخ امروز حدود 4 میلیون دلار می باشد.

با وجود اینکه جرج واشنگتن (اولین رئیس جمهور آمریکا) کاخ سفید را برای زندگی انتخاب کرد، اما هیچگاه پای او به کاخ سفید باز نشد و یک سال قبل از آن که ساخت کاخ سفید تکمیل شود، از دنیا رفت. به همین خاطر اولین رئیس جمهوری که به کاخ سفید نقل مکان کرد، دومین رئیس جمهور آمریکا جان آدامز به همراه همسرش ابیگیل بودند.

جزئیات معماری کاخ سفید

ساختمان کاخ سفید امروزه از سه قسمت مجزا شامل بال غربی (The West Wing)، بال شرقی (The East Wing) و اقامتگاه رئیس جمهور در مرکز تشکیل می شود. زیر بنای این ساختمان دارای زمینی به وسعت 5100 مترمربع می باشد. کاخ سفید مجموعا دارای 6 طبقه (طبقه همکف، طبقه کشور، طبقه دوم، طبقه سوم و دو طبقه زیرزمین)، 132 اتاق، 35 سرویس بهداشتی، 8 راه پله، 3 آسانسور، 412 در، 147 پنجره و 28 شومینه می باشد.

همچنین یک آشپزخانه برای یک شام کامل برای 140 مهمان یا بوفه برای 1000 نفر مجهز شده است. کاخ سفید هر پنج تا شش سال یکبار نقاشی می‌شود؛ و به بیش از دو هزار لیتر رنگ نیاز دارد.

بال شرقی در طبقه اول کاخ در شاخه شرقی آن قرار دارد. این اتاق در واقع بزرگ ترین اتاق در منزل رئیس جمهور بوده و اغلب محل برگزاری رویدادها و کنفرانس های رسمی در کاخ سفید می باشد. بال شرقی دارای یک دفتر اضافی نیز می باشد که در سال 1942 میلادی به این عمارت اضافه شده است.

یکی از بخش های اصلی کاخ سفید، بال غربی آن است که دفتر کار بیضی شکل جمهور در آن قرار دارد. اتاق هیئت دولت و دفتر کارمندان بالا رتبه با ظرفیت 50 نفر نیز در این بخش از کاخ قرار دارد. اتاق هیئت دولت، محلی است که ملاقات های رئیس جمهور با هیئت دولت در آن جا برگزار می شود.

دفتر بیضی در کاخ سفید که از زمان رئیس جمهور ویلیام هوارد در سال ۱۹۰۹ به عنوان دفتر ریاست جمهوری خدمت کرده است، در واقع بیضی شکل است. یک میز بلوط وجود دارد که ملکه ویکتوریا در سال ۱۸۸۰ به رئیس جمهور رادرفورد بی. هیز اهدا کرده است. از آن زمان، تقریباً هر رئیس جمهور از آن استفاده کرده است، به استثنای لیندون جانسون، ریچارد نیکسون و جرالد فورد.

اتاق مرکز مدیریت اطلاعات در کاخ سفید که به طور رسمی به اتاق کنفرانس جان اف کندی معروف است، در زیرزمین بال غربی واقع شده است و در واقع از چندین اتاق تشکیل شده است. در سال ۱۹۶۱ توسط جان اف کندی به عنوان یک سایت هماهنگی بحران تعیین شد، توسط جانسون در طول جنگ ویتنام استفاده شد. در اینجا بود که رئیس جمهور باراک اوباما شاهد ترور اسامه بن لادن بود.

این دفتر مکانی است که رئیس جمهور با مقامات دولتی ملاقات می‌کند و سالن روزولت، جایی که دفتر تئودور روزولت در آن واقع شده است، به عنوان یک اتاق کنفرانس عمومی عمل می‌کند. علاوه بر این، در دو طبقه، بال شرقی، فضای اداری برای بانوی اول و کارمندانش وجود دارد. در هنگام رویداد‌های مهم یک ورودی سرپوشیده برای میهمانان در نظر گرفته شده است.

عمارت و محوطه‌ها هم اکنون شامل یک استخر سرپوشیده و یک استخر روباز است. اماکن دیگری نیز در این منطقه وجود دارد که رئیس جمهور که از امور دولتی خسته شده می‌تواند تمدد اعصاب کند: یک زمین تنیس، سالن بولینگ یک خطه، یک سینمای کوچک، یک اتاق بازی، مسیر پیاده روی آهسته و یک زمین چمن گلف.

شایعاتی درباره اتاق‌های مخفی در ساختمان و معابر مخفی وجود دارد. انجمن تاریخی کاخ سفید ادعا می‌کند که تنها منطقه "مخفی" پناهگاهی برای بمب است. این پناهگاه که رسما با عنوان «مرکز عملیات‌های اضطراری ریاست جمهوری» نامیده می‌شود، در اوایل دهه ۴۰ میلادی به دستور فرانکلین دلانو روزولت، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا ساخته شد. در آن زمان ایالات متحده آمریکا درگیر جنگ جهانی دوم شده بود. بعدها که هری ترومن جایگزین روزولت در مقام ریاست جمهوری شد، این پناهگاه را با طرح‌های نوسازی کاخ سفید توسعه داد که شامل تخریب کامل و بسط زیرساخت‌ها می‌شد.

دولت‌های بعدی آمریکا به ندرت (اگر نگوییم هرگز) از این پناهگاه استفاده کردند و زمان آن به تحولات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باز می‌گردد. در آن زمان مقام‌های ارشد دولت جورج بوش از ترس اینکه یکی از هواپیماهای ربوده شده به کاخ سفید اصابت کند، راهی این زیرزمین سری شدند.