معمولاً افراد از نظر میل جنسی متفاوت هستند. هیچ استاندارد واحدی برای میل جنسی وجود ندارد و میل نه تنها از فردی به فرد دیگر بلکه برای یک فرد در طول رابطه متفاوت است.
یکی از شایع ترین شکایات جنسی در بین زوجین تفاوت در میل جنسی است. میل جنسی می تواند به دلایل مختلف از جمله روانشناختی و بین فردی کم باشد. اما این لزوماً آن را به یک اختلال تبدیل نمی کند. این بیماری تنها زمانی قابل تشخیص است که کیفیت زندگی فرد را پایین بیاورد و ناراحتی ایجاد کند یا زمانی که نابرابری در میل جنسی شرکا ایجاد شود و به مشاجره حل نشده در رابطه تبدیل شود.
از دست دادن میل جنسی هم می تواند ناشی از مشکلات رابطه باشد و هم باعث ایجاد آنها شود. سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی نیز ممکن است میل جنسی را در مراحل بعدی زندگی تحت تاثیر قرار دهد.
میل جنسی پایین یا بی میلی جنسی چیست؟
میل جنسی کم (یا کم فعال) نسبی است. شرکایی که از میزان میل جنسی که در ابتدای رابطه تجربه کرده اند به عنوان معیار مقایسه استفاده می کنند ممکن است کاهش میل و فعالیت جنسی که اغلب با مشارکت های طولانی مدت همراه است را به عنوان یک مشکل تلقی شود.
علاوه بر این فردی که میل جنسی کمی دارد که برای یک شریک مشکل ساز است ممکن است هیچ گونه ناهماهنگی در میل جنسی با یک شریک دیگر نداشته باشد.
آنچه به عنوان میل جنسی پایین یا بی میلی جنسی یکی از طرفین تعریف می شود، ممکن است به طور دقیق منعکس کننده میل جنسی بیش فعال در طرف مقابل باشد.
میل جنسی و پاسخگویی به طور معمول بین مردان و زنان متفاوت است و مفروضات مربوط به برابری میل جنسی ممکن است اشتباهاً وجود اختلال بی میلی جنسی را نشان دهد.
چه چیزی باعث کاهش میل جنسی می شود؟
بزرگترین علت روانی بی میلی جنسی ممکن است افسردگی باشد.
خستگی و شیوه زندگی بسیار استرس زا می تواند بر میل جنسی تأثیر بگذارد.
افرادی که مشکل تصویری از بدن دارند نیز ممکن است کمبود میل جنسی را تجربه کنند.
کاهش میل جنسی یکی از عوارض جانبی ثابت شده و شایع درمان با داروهای ضد افسردگی است.
علائم بی میلی جنسی چیست؟
از دست دادن میل جنسی معمولاً به عنوان عدم پاسخ به تحریکات شریک زندگی برای فعالیت جنسی خود را نشان می دهد.
علائم کم بودن میل جنسی نیز ممکن است شامل اختلال برانگیختگی جنسی، اختلال نعوظ، اضطراب مانع عملکرد جنسی، سطح پایین علاقه جنسی، عدم تمایل مکرر و عدم وجود تخیلات جنسی باشد.
بی میلی جنسی را چگونه درمان کنید؟
علل فیزیکی کاهش میل جنسی مانند تغییرات در هورمون های غدد درون ریز باید ابتدا بررسی شود.
اغلب علل بی میلی جنسی با آزمایشات پزشکی یا آزمایشگاهی مشخص نمی شود.
گاهی اوقات بهترین درمان برای کاهش میل جنسی در هر یک از طرفین، مشاوره است - برای حل تعارضات آشکار، رنجش های پنهان، نزاع های قدرت، یا سایر موانع بین فردی در برابر علاقه شهوانی.
از آنجا که افسردگی یک علت مرسوم کاهش میل در مردان و زنان است، درمان افسردگی یکی دیگر از راه های مهم برای حل مشکلات بی میلی جنسی است.
درمان های روانشناختی مانند درمان شناختی-رفتاری نه تنها ممکن است در از بین بردن افسردگی موثرتر از دارودرمانی باشد، بلکه مانند بسیاری از داروهای روانگردان نیز در میل جنسی تداخل ندارد.
میل جنسی در مردان
اعتقاد بر این است که میل جنسی در مردان بیشتر از زنان در زمینه بیولوژیکی ایجاد می شود. این میل خودجوش است و به طور کلی اولین گام در جهت احساسات و رفتار صمیمی تلقی می شود.
از دست دادن میل جنسی و بازداری جنسی ممکن است در بین زنان شایع تر باشد - اما این مشکلات در مردان ناشناخته نیست.
مردان اغلب در پاسخ به مصرف زیاد الکل دچار بی میلی جنسی می شوند. اختلال نعوظ، اضطراب عملکرد، شرایط پزشکی، داروها و استرس می توانند میل جنسی را کاهش دهند.
در حالی که برخی از پزشکان گزارش می دهند که استفاده بیش از حد مردان از پورنوگرافی منجر به کاهش میل جنسی در یک رابطه می شود، برخی مطالعات نشان می دهد که آثار مثبت و منفی پورنوگرافی بر روابط مخلوط شده است و برخی دیگر به هیچ وجه تأثیر منفی نمی بینند.
میل جنسی در زنان
میل جنسی در زنان بسیار پیچیده تر و شکننده تر از مردان و به طور کلی متغیرتر است و ممکن است زنان بسته به وضعیت هورمونی خود، احساسی که نسبت به خود و شریک زندگی خود دارند و سایر رویدادهای زندگی خود در مورد شیوه و تکنیک عشق ورزی شریک خود چیزی نگویند.
اما کارشناسان معتقدند که به طور کلی میل جنسی در بین زنان کمتر از مردان است بنابراین کاهش میل جنسی زنان به هر دلیلی ممکن است در روابط مشکل سازتر باشد.
از آنجا که تمایلات جنسی زنان چند عاملی است و شامل ترکیبی از عوامل ذهنی، جسمی و اجتماعی است هیچ راه حل ساده ای برای درمان زنانی که میل جنسی پایینی دارند وجود ندارد.
تاثیرات سن بر میل جنسی
تغییرات فیزیکی همراه با افزایش سن لزوما منجر به کاهش میل جنسی و عملکرد نمی شود. سطح فعالیت جنسی در طول زمان متفاوت است و به عوامل زیادی بستگی دارد. اینها شامل سلامت جسمی و روانی، علاقه شخصی به فعالیتهای جنسی، راحتی با رابطه جنسی خود و وضعیت روابط صمیمی است.
مشکلات کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ و سایر تغییرات مربوط به سن متداول هستند. عوارض جانبی ناشی از شرایط مزمن سلامتی و برخی از داروهای متداول نیز بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارند.
نگرش ها و افسانه های منفی فرهنگی نیز می تواند مانع دستیابی به رضایت جنسی در میان مردان و زنان مسن شود.
در صورت برخورد صحیح اکثر این مشکلات غیر قابل حل نیستند و اغلب می تواند با درمان های مناسب برطرف شوند.
دیدگاه