انقلاب مشروطه

حقوق نیوز - تا انقلاب مشروطه، ایرانیان تقریبا هیچ نقشی در تعیین سرنوشت خود نداشتند؛ چرا که سلطنت موروثی چنین اجازه ای به آن ها نمی داد .نسیم تازه آزادی خواهی که وزيد، نهال نازک رهایی از استبدادبه دست خواص جامعه از روحانیون و منورالفکران غرس شد و به ثمر نشست.  رعایای بی خبر و دعاگویان همیشگی ذات اقدس همایونی برای مشارکت در سرنوشت سیاسی خود آماده می شدند. اولین انتخابات در آخرین روز های حیات  سلطان عليل مزاج قاجار،مظفر الدين شاه رقم خورد.انتخاباتی گرفتار در تاروپود عقب ماندگي یک جامعه  بسته: نیمی از جمعیت کشور یعنی نسوان پرده نشین حق رای نداشتند، اکثریت مردم روستا یی وبی سواد بودند،  نفس تحصیل مشروعیت از طریق آرای عمومی از سوی مجتهد اعلم تهران، حاج شیخ فضل الله نوری با نقد های فقهی مواجه شد، عدم درک درست مردم و حتی نخبگان ازکارکرد مشروطه و آثار آن توقعات متضادی به وجود آورد. آز همه این ها بدتر و خطرناکتر،بیماری کهنه " استبداد زدگی "بود که حاضر به ترک بدن رنجور جامعه ایرانی نبود.ايرانيان قرن ها به نظام سلطانی عادت کرده و نقشی بیش از یک رعیت فرمانبردار برای خود نمی شناختند.همین روحیه کار دست مشروطه داد؛ ناسلامتی مشروطه آمده بود تا بر اختیارات بی حد و حصر سلطان قید و بند زند، اما طبيب به درد بیمار  گرفتار شد. فقط گذشت بيست سال لازم بود که دوبار هیولای استبداد در جلد جدیدی  سر بر آورد؛ این بار سلطانی نه از تبار و تخمه شاهی، که قزاقی خودساخته.  این یکی گرچه صورت جامعه ایرانی را دگرگون کرد، لیک زخم دیرینه عادت به استبداد را ناسورترو آتش میل به پدر سالاری سیاسی را فروزان تر نمود. کلام کوتاه ؛اولين انتخابات در ایران با همه نارسایی ها ونژند ی هایش فرخنده بود، چونان کودکی که با همه ضعف ها يش چشماني را به مطلع وجود خود روشن ساخت. دلبستگان این طفل بیمار زاد، دل در قوت و سلامت نور دیدگان خود داشته اند؛ شاید که روزی جوانی کند و دلیری؛ توانایی نماید و رعنایی آن گونه که :"قره عین لی و لک "

دکتر علی رادان جبلی

حقوقدان - وکیل پایه یک دادگستری