اختلالات سازگاری عبارت است از علایم احساسی یا رفتاری بیش از اندازه در پاسخ به یک موقعیت استرسزا در زندگی. در این حالت فرد قادر نیست آن طور که انتظار میرود با تغییرات پیش آمده در زندگی سازگاری حاصل کند، که این امر به نوبه خود باعث خلل وارد آمدن به کارکردهای فرد در زندگی روزانه میشود.
اختلالات سازگاری
اختلالات سازگاری یکی از اختلالات مرتبط با تروما و استرس است که بیشتر مردم آن را با اختلال اضطراب و افسردگی اشتباه میگیرند. شاید برای خودتان یا دوستانتان پیش آمده باشد که برای یک دورهی زمانی با مشکلات و چالشهای گوناگونی در زندگی روبهرو شده و نتوانید بر سختیها پیروز شوید. برای نمونه فردی از کار اخراج شده باشد با نامزدش دچار کشمکش شود و از او جدا شود و مشکلات شدید مالی او را نگران کند. افرادی که دچار این مشکلات میشوند اندوهگین و افسرده هستند ناامید میشوند مضطرب، نگران و عصبی هستند. اینها میتواند نشانههای اختلال سازگاری یا Adjustment Disorder باشد.
تفاوت اختلالات سازگاری با اختلالات اضطرابی، استرس حاد و استرس پس از سانحه PTSD
ممکن است این اختلال روانی با اختلالات اضطرابی و اختلال استرس پس از سانحه PTSD و اختلال استرس حاد اشتباه گرفته شود. تفاوت اختلالات سازگاری با اختلالات اضطرابی در این است که در اختلالات اضطرابی هیچ عامل یا منبع استرسزایی وجود ندارد اما در اختلالات سازگاری عواملی استرسزا فرد را دچار مشکل کردهاند. تفاوت اختلال استرس حاد و استرس پس از سانحه یا PTSD با اختلالات سازگاری در شدت عوامل استرسزا است. در استرس حاد و استرس پس از سانحه PTSD، عوامل استرسزا شدیدتر و نیرومندتر از اختلالات سازگاری هستند. همچنین نشانهها و معیارهایی که برای این اختلالات شناخته شده است متفاوت است پس در تشخیص این اختلالات روانشناختی باید دقت داشت و به سادگی از نشانهها نگذشت.
انوع استرس هایی که می تواند موجب اختلال سازگاری شود بسته به فرد متفاوت است، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:
- پایان دادن به رابطه یا ازدواج
- از دست دادن و یا تغییر شغل.
- مرگ یک دوست
- در حال توسعه یک بیماری جدی (از خودتان یا فرد مورد علاقه).
- در حال قربانی یک جرم
- داشتن یک تصادف
- تحت یک تغییر عمده در زندگی (مانند ازدواج، بچه دار شدن، یا بازنشستگی از کار).
- زندگی از طریق یک فاجعه، مانند آتش سوزی، سیل، طوفان یا طوفان.
علائم اختلالات سازگاری
- احساس ناامیدی
- غم
- گریه مکرر.
- اضطراب (عصبانیت).
- سردرد یا درد معده.
- تپش قلب (احساس ناخوشایند از ضرب و شتم قوی یا نامنظم قلب).
- انزوا از مردم و فعالیتهای اجتماعی.
- غیبت از محل کار یا مدرسه.
- رفتار خطرناک یا مخرب، مانند جنگ، رانندگی بی پروا، و خرابکاری.
- تغییر در اشتها یا از دست دادن اشتها، یا پرخوری.
- مشکلات خواب.
- احساس خستگی و یا بدون انرژی
- افزایش در استفاده از الکل یا مواد مخدر دیگر.
- علائم در کودکان و نوجوانان ممکن است تمایل به رفتارهایی از قبیل پرخاشگری, عدم علاقه به مدرسه.
درمان اختلالات سازگاری
درمان اختلالات سازگاری با رواندرمانی و دارو درمانی انجام میپذیرد. اما باید به یاد بسپاریم که نقش رواندرمانی در درمان این اختلال روانی پررنگتر است و دارو درمانی نقش کنترل کنندهی اختلال را دارد. پس برای درمان این اختلال روانی انجام رواندرمانی نیاز است.
دارو درمانی اختلالات سازگاری
برای درمان این اختلال روانی کمتر از دارودرمانی بهرهبرداری میشود چون تاثیر داروها ممکن است موقتی و کوتاهمدت باشند و این داروها ممکن است فرد را به وابستگی دارویی دچار کند. پس دارو درمانی نقش کمرنگی در درمان اختلالات سازگاری دارد اما ممکن است برای کنترل شدت بیماری از داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب بهرهگیری شود.
رواندرمانی اختلالات سازگاری
رواندرمانی بهترین راه درمان اختلالات سازگاری است. روشهای گوناگونی برای رواندرمانی این اختلال روانی به کار برده میشود. شیوهی درمانی شناختی – رفتاری یا CBT، روانکاوی، خانوادهدرمانی، رفتار درمانی و گروهدرمانی شیوههایی هستند که در درمان اختلالات سازگاری سودمند هستند.
اگر احساس میکنید خودتان یا نزدیکانتان نشانههای این اختلال روانی را دارند پیش از هر چیزی پیش روانشناس بروید تا با مصاحبهی بالینی و بررسی نشانهها اختلال روانشناختی فرد به درستی تشخیص داده شود. به یاد بسپارید تشخیص اختلالات روانی همواره با روانشناس است و تنها با آگاهی داشتن از نشانههای اختلالات روانشناختی نمیتوانیم فرد را دچار یک اختلال روانی بدانیم.
دیدگاه