حقایق شگفت انگیز از زندگی کانگورورها

کانگورورها موجوداتی دوست داشتنی و عجیب

هیچ تصویری از استرالیای دورافتاده بدون انبوهی از کانگوروهایی که در سراسر افق می پرند کامل نمی شود. کانگوروها به خانواده Macropodidae تعلق دارند که در زبان لاتین به معنای "پای بزرگ" است.

همه کانگوروها دارای موهای کوتاه، پاهای عقبی قدرتمند، اندام های جلویی کوچک، پاهای بزرگ و دم بلند هستند. آنها شنوایی عالی و بینایی قوی دارند. بسته به گونه، کت خز آنها می تواند قرمز، خاکستری یا قهوه ای روشن تا تیره باشد.

به لطف پاهای بزرگ خود، کانگوروها می توانند در یک بار حدود 30 فوت (9 متر) بپرند و بیش از 30 مایل (48 کیلومتر) در ساعت بدوند

کانگوروها از دم قوی خود برای تعادل در هنگام پریدن استفاده می کنند. آنها بلندترین جانوران کیسه دار هستند و بیش از 6 فوت (2 متر) قد دارند.

کانگوروها در شرق استرالیا زندگی می کنند. آن‌ها در گروه‌های کوچکی به نام دسته یا گله‌ها زندگی می‌کنند که معمولاً از 50 حیوان یا بیشتر تشکیل شده‌اند. در صورت تهدید، کانگوروها با پاهای قوی خود به نشانه هشدار به زمین می کوبند. کانگوروهای جنگنده به حریفان لگد می زنند و گاهی گاز می گیرند. به گروهی از کانگوروها اوباش می گویند.

کانگوروهای ماده کیسه‌ای را روی شکم خود دارند که توسط چینی در پوست ساخته شده است تا بچه کانگوروهایی به نام جوییز ( joeys) را در گهواره قرار دهند.

بچه های تازه متولد شده کانگورو تازه متولد شده یا جوییز ها در هنگام تولد فقط یک اینچ (2.5 سانتی متر) طول دارند یا به اندازه یک انگور هستند. جوییز یا بچه تازه متولده شده کانگورو نمی تواند شیر بخورد یا قورت دهد، بنابراین مادر کانگورو از ماهیچه های خود برای پمپاژ شیر در گلویش استفاده می کند.

جوییز در حدود 4 ماهگی از کیسه برای سفرهای کوتاه و چرای علف ها و درختچه های کوچک بیرون می آید. در 10 ماهگی، جوییز به اندازه کافی بالغ است که کیسه را برای همیشه ترک کند.

علاوه بر انسان و سگ وحشی به نام دینگو، کانگوروها با شکارچیان طبیعی کمی روبرو هستند. گرما، خشکسالی و گرسنگی به دلیل از بین رفتن زیستگاه بزرگترین خطراتی هستند که کانگوروها با آن روبرو هستند.

کانگوروها برای پوست و گوشت شکار می شوند، با این حال برخی می گویند که این کار برای کنترل کردن جمعیت، حفاظت از محصولات کشاورزان و خانه ها در صورت پرخاشگر و تهاجمی شدن کانگورور انجام می شود.

آنچه مسلم است این است که عوامل محیطی مانند گرم شدن کره زمین بر منابع غذایی آنها تأثیر می گذارد. همچنین حوادثی با منشا انسانی نیز زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

7 حقیقت جالب در مورد کانگوروها

1. کانگوروها سریع هستند

سرعت پرش راحت کانگوروها در حدود 21 تا 26 کیلومتر در ساعت است، اما آنها می توانند تا 71 کیلومتر در ساعت در مسافت های کوتاه تر حرکت کنند. این سریعتر از یک اسب مسابقه است!

کانگوروها از پاهای بزرگ و پاهای عقب قدرتمند خود برای پرش به طول 9 متر در یک جهش استفاده می کنند! آنها پاهای جلویی کوچک و دم عضلانی بلند و قوی دارند که به آنها کمک می کند در هنگام پریدن تعادل خود را حفظ کنند.

2. کانگوروها می توانند شنا کنند

کانگوروها می توانند شنا کنند و معمولاً این کار را برای عبور از رودخانه ها یا دفاع از خود و دوری از شکارچیان انجام می دهند. آنها سر خود را بالای آب نگه می دارند تا نفس بکشند و با پاهای خود که به طور مستقل در آب حرکت می کنند پارو می زنند. آنها از دم خود برای حرکت در آب استفاده می کنند و حتی می توانند از پنجه های جلویی خود برای غرق کردن تعقیب کنندگان استفاده کنند.

کانگوروها همچنین شنوایی عالی دارند و می توانند گوش های خود را در همه جهات بچرخانند تا صداها را دریافت کنند. آنها بینایی خوبی دارند اما فقط به اجسام متحرک پاسخ می دهند.

3. کانگوروها گیاهخوار هستند و بسیار کم آب می خورند

کانگوروها دوست دارند علف‌ها، گیاهان و درختچه‌ها را بجوند. کانگوروها به دلیل عادات چرای خود دندان های خاصی در خود ایجاد کرده اند. دندانهای ثنایا (دندانهای جلویی) آنها می توانند علف را نزدیک به زمین خرد کنند، در حالی که دندانهای آسیاب آنها علف را خرد کرده و آسیاب می کنند.

کانگوروها برای زنده ماندن به آب بسیار کمی نیاز دارند و می‌توانند ماه‌ها بدون نوشیدن به آب بروند. کانگوروها معمولاً در طول روز در سایه استراحت می کنند و در اواخر بعد از ظهر یا عصر بیرون می آیند تا زمانی که هوا خنک تر است غذا بخورند.

4. کانگوروها نمادهای استرالیایی هستند

کانگوروها یک حیوان محبوب استرالیایی هستند. آنها به قدری مهم هستند که روی نشان ملی استرالیا، تمبرهای پستی و حتی سکه های 50 سنت و 1 دلاری نقش بسته اند.

آنها همچنین توسط برخی از سازمان های معروف از نیروی هوایی سلطنتی استرالیا استفاده می شوند.

5. کانگوروها نام های زیادی دارند

چهار گونه مختلف از کانگوروها وجود دارد که شامل کانگورو قرمز، خاکستری شرقی، خاکستری غربی و کانگورو آنتی لوپین می شود.

به گروهی از کانگوروها اوباش، لشکر یا دادگاه می گویند.

کانگوروها اغلب فقط "روس" نامیده می شوند. به کانگوروهای نر باکس، بومر یا جک می گویند. ماده ها فلایر یا جیل هستند. بچه کانگوروها جوی ایز نامیده می شوند.

6. جوی ایزهای تازه متولد شده بسیار ریز هستند

یک جوی ایز تازه متولد شده فقط 2.5 سانتی متر طول دارد، این به اندازه یک انگور است! پس از تولد، آنها از طریق خز ضخیم مادر خود به محل امن کیسه می روند.

بعد از چند ماه چشمانش باز می شود و می تواند از بیرون کیسه به دنیای اطراف مادرش نگاه کند. پس از چند ماه، او برای سفرهای کوتاه و خوردن علف از کیسه بیرون می آید. زمانی که جوی ایز به حدود 8 ماهگی می‌رسد، می‌تواند کیسه را ترک کند و خودش بایستد.

7. کانگوروها ضربه زننده قدرتمندی هستند

نرها اغلب برای تسلط یا به دست آوردن یک جفت با یکدیگر می جنگند. با حفظ تعادل روی دم، به عقب خم می شوند و با مشت و لگد ضربه می زنند و سعی می کنند حریف خود را از تعادل خارج کنند. آنها هم گاهی کشتی می گیرند. پنجه های بزرگ روی پاها و ماهیچه های بزرگ در پاهایشان باعث می شود که ضربه دردناک و آسیب زا باشد. کانگوروهای نر برای محافظت از خود در برابر این لگدهای قوی، پوست دور شکمشان ضخیم شده است.

کانگوروهای نر در جوانی با آموزش جنگیدن را یاد می گیرند. ابتدا با مادرشان و بعد با دیگر پسران جوان.