ممکن است فکر کنید که دوئل یک آیین منسوخ شده قرن نوزدهمی است و در دنیای مدرن دیگر به کلی از بین رفته بود. با این حال، تقریباً در قرن بیستم دوئل‌های رسمی در جریان بود، یکی از آخرین دوئل‌های بین سیاستمداران فرانسوی گاستون دفر و رنه ریبیره در سال ۱۹۶۷ رخ داد.
بله، در همان زمان نزدیک به انقلاب ایران، جنگ ویتنام، رواج راک‌اند رول دنیا و کاوش‌های فضایی، دو فرانسوی تصمیم گرفتند اختلافات خود را با روش دوئل قدیمی حل کنند.
این مبارزه پس از آن صورت گرفت که دفر پس از درگیری در مجلس ملی بر سر ریبییر فریاد زد «Taisez-vous، abruti! » («خفه شو، احمق! »). دفر از عذرخواهی امتناع کرد، بنابراین، ریبییر با استفاده از epée (بزرگترین نوع شمشیر مورد استفاده در شمشیربازی) دفر را به دوئل دعوت کرد.
این دوئل در یک ملک خصوصی در Neuilly-sur-Seine در غرب پاریس برگزار شد و ژان دو لیپکوفسکیین که در آن زمان وزیر امور خارجه فرانسه در امور خارجه بود، قضاوت کرد. قرار بود ریبیر روز بعد ازدواج کند. دفر قول داد که او را به گونه‌ای زخمی کند که شب عروسی او را بسیار خراب کند.
اولین رحم ریبیره در بازو بود، اما او خواستار از سرگیری دوئل شد. پس از زخم در بازو مقابل ریبیره، دوئل توسط لیپکوفسکیین متوقف شد. با این حال، تاریخ ثبت نکرده است که جراحات دوئل ریبیره چه تأثیر قابل توجهی در شب عروسی او گذاشت.
دیفر بعداً از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۴ به عنوان وزیر کشور در زمان فرانسوا میتران خدمت کرد و به مرگ طبیعی در ۷ مه ۱۹۸۶ در سن ۷۵ سالگی درگذشت. ریبیر در روز کریسمس در سن ۷۶ سالگی درگذشت. اینها آخرین مردانی که در فرانسه دوئل کردند.
دوئل زمانی نشانه افتخار بود. دوئل‌ها نه برای کشتن حریف، بلکه برای بازگرداندن آبرو با نشان دادن تمایل به به خطر انداختن جان خود برای شرافت، انجام می‌شد.
سنت دوئل در اصل مختص به مردان طبقه اشراف بود. ولی در دوران مدرن، به طور کلی به طبقات دیگر هم رسید.
در مواردی هم بین زنان دوئل با تپانچه یا شمشیر انجام می‌شد. از اوایل قرن هفدهم، دوئل‌ها در کشور‌هایی که در آن انجام می‌شد غیرقانونی شد. دوئل تا حدود زیادی در انگلستان در اواسط قرن نوزدهم و در اروپا کلا تا پایان قرن بیستم از بین رفت.
دیدگاه