بیشتر منابع آب زیرزمینی کشور مصرف شده است

به گزارش حقوق نیوز تورج فتحی کارشناس منابع آبی و محیط زیست از مصرف بیشتر منابع آب زیرزمینی کشور خبر داد. فتحی گفت: طی دهه های آینده با توجه به افزایش مصرف آب و تغییرات اقلیمی، خشکسالی شدیدتری را نسب به قرن های گذشته تجربه خواهیم کرد.

فتحی گفت: طی چند دهه اخیر نسبت به مصرف منابع آب زیر زمینی در بیش از 20 استان کشور غفلت کردیم و بیشترین منابع آب زیرزمینی کشور مصرف شده است.

وی افزود: در فلات مرکزی ایران و در دشت های استان هایی مانند یزد، کرمان، اصفهان، سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی و جنوبی، تهران، قزوین و مرکزی به اضافه استان های فارس، بوشهر و بخش هایی از استان خوزستان با مشکل  تخلیه سفره آب های زیر زمینی روبرو هستیم.

فتحی درباره نحوه مواجه با این موضوع گفت: وقتی سفره آب زیر زمینی تخلیه می شود برای برگرداندن آن به حالت طبیعی ابتدا باید مصرف مدیریت شود و بعد پروژه های احیای آب های زیر زمینی اجرا شود. اما باید بدانیم پرژوه احیای آب های زیر زمینی کامل به بارش وابسته است و اگر در خشکسالی طولانی باشیم، احیا آن ها زمان بر و گاهی بیش از چند دهه زمان لازم دارد. 

وی با اشاره به اینکه تصویری روشنی از منابع آبی زیر زمینی دشت های کشور وجود ندارد، گفت: آب شیرین کردن یکی از راه ها مواجه با این اتفاق است نه انتقال آب کارون به شهرهای دیگر. این که آب از سرشاخه جایی مثل کوهرنگ آب منتقل شود، این راهکارها کارشناسی نیست.

کارشناس محیط زیست درباره هزینه زیست محیطی آب شیرین کردن گفت: آب شیرین کردن هم هزینه های محیط زیستی دارد اما ما کشور در حال توسعه هستیم و در جریان توسعه تخریب های محیط زیستی به وجود خواهد آمد. در بحث های توسعه پایدار در کشور جدی نبودیم و سند آمایش سرزمین مطالعه شده اما قانون نشده است. باید بدانیم آب را برای چه فعالیتی شیرین می کنیم و این آب در یک توسعه پایدار استفاده می شود.

وی درباره انتقال آب برای پروژه های توسعه ای گفت: در دوره ای باغات پسته در کرمان راه اندازی شد و حالا اینها مشکل جدی کمبود آب دارند یا در دوره دیگری در یزد شهرک فولادی ایجاد شد. وقتی این فعالیت های نیازمند به آب ایجاد شدند، به ناچار به سراغ انتقال آب رفتند.

وی افزود: ما صنعت را کنار آب نبردیم و حالا می خواهیم آب را به هر روشی کنار صنعت ببریم. اگر براساس سند آمایش سرزمین چنین کاری قرار بود صورت گیرد، به طور قطع استقرار صنعت فولاد در یک منطقه خشک عاقلانه و زیست محیطی نخواهد بود. این سند اگر شکل قانونی بگیرید یک برنامه توسعه روی میز مدیران است تا بدانند براساس این سند در منطقه آنها چه پتانسیلی برای توسعه وجود دارد و دیگر صنعت فولاد در یک منطقه خشک مستقر نمی شود.

انتهای پیام