یک مطالعه جدید با استفاده از درمان با «ریز»ذرات برای افزایش تعداد سلولهای ایمنی «خوب»، آسیب سلولهای عصبی را در موشهای مبتلا به علائم مالتیپل اسکلروزیس را معکوس میکند و بیش از یک سوم بیماران را درمان کرد. این یافته این پتانسیل را دارد که منجر به ایجاد درمانهای جدید نه تنها مالتیپل اسکلروزیس بلکه سایر بیماریهای خودایمنی مانند دیابت نوع ۱ شود.
مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خودایمنی غیرقابل درمان است که وقتی رخ میدهد که سلولهای ایمنی بدن به اشتباه به خلاف اعصابی که اطلاعات را به مغز و نخاع میفرستند حمله میکنند. این بیماری نزدیک به ۳ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار میدهد.
سلولهای T بخش موثری از اولین خط دفاعی بدن در برابر مهاجمان هستند. با این حال، در بیماری ام اس، آنها تشخیص نمیدهند که غلاف از جنس چربی محافظ و عایق پوشاننده سلولهای عصبی (میلین) ک، بخشی طبیعی از بدن است و به آن حمله میکند و باعث التهاب و آسیب میشود. آسیب به میلین در انتقال تکانههای عصبی از سراسر بدن به مغز اختلال ایجاد میکند.
از سوی دیگر سلولهای T تنظیمی – T regs – به سرکوب التهاب بیش از حد در بیماریهای خودایمنی معروف هستند.
در یک مطالعه جدید، محققان پزشکی جان هاپکینز از درمانی استفاده کردند که از طریق ریزذرات به موشهای مبتلا به علائم شبیه ام اس عمل میکرد.
منطق این بود که سلولهای «بد» تضعیف شوند تا سلولهای T «خوب» کار خودشان را بکنند و غلاف میلین سالم بماند.
روش محققین شامل تزریق ریزذرات پلیمری زیسیت تخریبپذیر به بافت لنفاوی موش برای ارائه سه عامل کلیدی درمانی بود.
اولین مورد ادغام دو پروتئین، اینترلوکین-۲ و آنتیبادی که به مکانهای اتصال خاصی در روی IL-2 متصل میشد و که تولید و رشد سلولهای T را تحریک میکند، و مسدود میکند، بود.
اما موارد دیگر عملکرد T regs را بهینه میکنند. مولکول دوم با یک قطعه پروتئین میلین (پپتید) روی سط T های تنظیمکننده واکنش نشان میداد. و آخرین مورد راپامایسین، یک سرکوبکننده سیستم ایمنی بود که تعداد سلولهای T بد را کاهش میداد.
سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است، شبکه بزرگی از عروق، گرهها،و بافتها که ما را در برابر عفونتها حفظ میکند. مایعی که لنف نام دارد در این شبکه جاری است و حاوی گلبولهای سفید است.
جردن گرین، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: «ما ریزذرات بارگذاری شده را در نزدیکی بافت لنفاوی تزریق میکنیم تا تولید و رشد T regs را تحریک کنیم و جریان آنها به سیستم عصبی مرکزی از طریق سیستم لنفاوی را تسهیل کنیم. یافتههای مطالعه ما نشان داد که در همه موشهای ، T regs فعالیت خودایمنی عوامل مؤثر بر میلین را متوقف کرد، از آسیب بیشتر به عصب جلوگیری کرد و به آنها زمان لازم برای بهبودی را داد.
با استفاده از این روش درمانی، متوجه شدیم که میتوانیم رشد Tregs را افزایش دهیم و به طور همزمان تعداد Tهای مخرب را کاهش دهیم و در نتیجه علائم اماس را در ۱۰۰ درصد موارد معکوس کنیم و فراتر از آن ۳۸ درصد بیماران را درمان کنیم.
محققان قصد دارند تا در آینده نزدیک اثربخشی درمان ریزذرهای جدید خود را برایام اس این بار در مورد دیابت نوع ۱، یکی دیگر از بیماریهای خود ایمنی، آزمایش کنند.
این بار باید رشد T regs خاص که سلولهای تولیدکننده انسولین در پانکراس که در جریان این بیماری آسیب میبینند و از بین میروند را تقویت کنیم.
محققان معتقدند که درمان آنها پتانسیل درمان تعدادی از بیماریهای خود ایمنی را دارد.
دیدگاه