«استیون ارلنگر» در گزارش ۴نوامبر برای نیویورک‌تایمز نوشت، به گفته مقامات آمریکایی، ینس استولتنبرگ، دبیر کل فعلی ناتو، قرار است پاییز آینده دوره‌اش به پایان برسد. به همین دلیل، رقابت برای جانشینی او از حالا به‌طور جدی آغاز شده و خطوط نبرد در حال شکل‌گیری است. درحالی‌که مقام‌ها هشدار می‌دهند که این تازه روزهای آغاز رقابت و جدال است و اغلب اسامی‌ای که به جای استولتنبرگ مطرح می‌شوند، ممکن است در بحث‌های داخلی میان ۳۰عضو ناتو جان سالم به در نبرند و هیچ‌یک مطرح نشوند؛ اما گویا نام‌هایی مطرح شده است که احتمال بیشتری برای جانشینی دارند. یکی از آنها «کریستیا فریلند» ۵۴ساله معاون نخست‌وزیر و وزیر دارایی کانادا است.
فریلند ۵۴ساله، روزنامه‌نگار سابق (که با خبرنگار نیویورک‌تایمز ازدواج کرده است)، وزیر امور خارجه کانادا نیز بوده است. ویژگی‌های او قابل توجه است: او به انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، اوکراینی و روسی صحبت می‌کند؛ وزارت‌خانه‌های پیچیده‌ای را اداره کرده، در کنفرانس‌های خبری و سایر حضورهای عمومی خوب بوده است. او اولین زن و اولین کانادایی خواهد بود که ناتو را احتمالا اداره می‌کند. ایالات متحده نامزد آمریکایی را معرفی نمی‌کند؛ زیرا یک ژنرال آمریکایی به‌طور سنتی فرمانده عالی نیروهای متفقین در اروپا است؛ اما به‌طور قابل درک صدای رساتری در این انتخاب دارد. تعجب‌آور نیست که اتحادیه اروپا مایل است رئیس بعدی ناتو از یک کشور عضو باشد - ۲۱ کشور از ۲۷ کشور فعلی آن متعلق به این ائتلاف هستند. با فرض تایید عضویت سوئد و فنلاند در ناتو، اتحادیه اروپا ۲۳عضو از ۳۲عضو ناتو را خواهد داشت.
اگرچه اروپایی‌ها هنوز حول یک نامزد واحد متحد نشده‌اند، اما آنها نیز چندین رقیب قوی دارند که زنان هستند, از جمله «کاجا کالاس» ۴۵ساله نخست‌وزیر استونی، «زوزانا کاپوتووا» ۴۹ساله رئیس‌جمهور اسلوواکی و «کولیندا گرابار-کیتاروویچ» ۵۴ساله که از سال۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ رئیس‌جمهور کرواسی بود. همچنین مدتی هم سفیر کرواسی در واشنگتن بود و به‌عنوان دستیار دبیرکل در امور دیپلماسی عمومی در ناتو کار کرده است. بریتانیا - که اتحادیه اروپا را ترک کرده اما ناتو را ترک نکرده است- رقیبی به نام «بن والاس» ۵۲ساله دارد که وزیر دفاع است. برخی از مقامات پیشنهاد کردند که او با وجود تغییر و تحولات دولتی در بریتانیا در این سمت باقی مانده است، نه تنها برای ایجاد ثبات در حمایت از اوکراین، بلکه برای افزایش شانس خود برای پست ناتو، که لندن شدیدا به‌عنوان نماد دیگری از تعامل پسابرگزیت خود در جهان می‌خواهد.
شخصی که این شغل را به‌دست می‌آورد، بدون شک در یکی از حساس‌ترین مقاطع در تاریخ این ائتلاف، مسوولیت را بر عهده خواهد گرفت. جنگ در اوکراین به معنای افزایش نیروهای ناتو در مرزهای روسیه، اعضای بالقوه جدید در سوئد و فنلاند و تقاضاهای جدید برای پول و تجهیزات است. درحالی‌که ناتو با اجماع کار می کند، رئیس آن نقش مهمی در مصالحه با خواسته‌های کشورهای عضو و بیان موقعیت غرب برای مخاطبان جهانی ایفا می‌کند. درباره همه نامزدهای احتمالی مشکلاتی وجود دارد. همچنین ممکن است، به گفته یکی از مقامات ناتو، کشورهای عضو بتوانند با تمدید دوره ریاست استولتنبرگ یک سال دیگر موافقت کنند. (آقای استولتنبرگ ۶۳ساله به‌دلیل جنگ درخواست تمدید دو ساله کرده بود؛ اما تنها یک سال یا تا سپتامبر آینده به او فرصت داده شد.)
این انتخاب همچنین می‌تواند با انتخابات در بهار ۲۰۲۴ که رهبری جدید اتحادیه اروپا را انتخاب کند، پیچیده‌تر شود. این یک فرآیند رقابتی عمیق را در میان کشورهای عضو آغاز می‌کند؛ زیرا آنها مشاغل را تقسیم می‌کنند. به نوشته گزارشگر نیویورک‌تایمز، هم واشنگتن و هم بروکسل خواهان این هستند که نتیجه‌گیری بر سر رئیس بعدی ناتو قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری بعدی آمریکا در نوامبر۲۰۲۴ باشد. با این حال، دو رئیس آخر ناتو، یعنی «استولتنبرگ» از نروژ و «آندرس فوگ راسموسن» از دانمارک، هر دو روسای دولت بودند. اما این لزوما قانون نبوده است. به نظر می رسد که بحث حمایت از اوکراین در برابر روسیه می‌تواند عامل مهمی در انتخاب رهبر بعدی ناتو باشد.
دیدگاه