نیاز به دوست داشته شدن را می توان یکی از اساسی ترین نیازهای ما دانست. یکی از اشکالی که این نیاز به خود می گیرد، راحتی تماس است - میل به نگه داشتن و لمس کردن. یافته‌ها نشان می‌دهد نوزادانی که از راحتی تماس محروم هستند، به‌ویژه در شش ماه اول پس از تولد، از نظر روانی آسیب می‌بینند.
با توجه به اهمیت نیاز به دوست داشته شدن، تعجب آور نیست که بسیاری از ما معتقدیم که عامل تعیین کننده مهم در شادی ما این است که احساس کنیم که دوست داشته می شویم یا خیر. در نظرسنجی‌ها مردم همتراز با هدف داشتن یک زندگی شاد و رضایت‌بخش، داشتن روابط سالم را به عنوان یکی از اهداف اصلی خود ارزیابی می‌کنند.
با این حال، در جستجوی نیاز به دوست داشته شدن، اکثر ما درک نمی کنیم که یک نیاز موازی داریم: نیاز به دوست داشتن و مراقبت از دیگران.
به نظر می رسد که این میل به همان اندازه قوی است که نیاز به دوست داشته شدن قوی می باشد. این میل به دوست داشتن و مراقبت از دیگران است که زمینه ساز پدیده "پرخاشگری زیبا" است. پرخاشگری زیبا به تمایل به نیشگون گرفتن، در آغوش گرفتن یا ابراز عشق به دیگران - به ویژه نوزادان، بچه گربه ها یا توله سگ های بامزه - اشاره دارد، به گونه ای که به طور خفیف صدمه می زند یا باعث ناراحتی چیز مورد علاقه ما می شود.
ما می دانیم که میل به عشق ورزیدن و مراقبت از دیگران امری عمیق است زیرا تحقق این خواسته سطح شادی ما را افزایش می دهد. ابراز محبت یا شفقت نسبت به دیگران نه تنها برای دریافت کننده محبت، بلکه برای کسی که آن را ابراز می کند نیز سودمند است.
علاوه بر این، به نظر می رسد که حتی اعمال کوچک مهربانی به اندازه اعمال والا باعث شادی می شود.
در یک مجموعه جالب از مطالعات، به شرکت کنندگان به عنوان بخشی از یک آزمایش، 5 یا 20 دلار داده شد. سپس از شرکت کنندگان در هر دو گروه خواسته شد که پول را برای خود یا دیگران خرج کنند. معلوم شد آنهایی که پول را خرج دیگران کردند، خوشحالتر از کسانی بودند که آن را خرج خودشان کردند. جالب‌تر اینکه، مقدار پولی که برای دیگران خرج می‌شود تفاوتی در سطوح شادی ایجاد نمی‌کند: آنهایی که 5 دلار خرج می‌کنند، به اندازه کسانی که 20 دلار خرج کرده‌اند، شادی دارند.
اگر نیاز به عشق ورزیدن همگانی است و همچنین تعیین کننده قوی خوشبختی است، چرا بسیاری از ما از آن آگاه نیستیم؟ این سوال را مطرح کنید: چه چیزی شما را بیشتر خوشحال می کند؟ آیا ما با خدمت به دیگران و یا داشتن محبت به کسی راضی می شویم یا با پول یا دوست داشته شدن احساس رضایت می کنیم.
شاید پاسخ پیام هایی باشد که به طور معمول از جانب رسانه ها در معرض آنها قرار می گیریم. این پیام‌ها نشان می‌دهند که خوشبختی ما در جلب توجه، عشق و احترام دیگران است، نه در اهدای توجه، عشق و احترام.
به عنوان مثال، به اکثر ما صریح یا ضمنی گفته می شود که خوشبختی در دستیابی به اهداف خودافزاینده مانند موفقیت شغلی، ثروت، شهرت یا قدرت نهفته است. برعکس، نیاز به عشق ورزیدن و مراقبت از دیگران، به جز در هنر، به ندرت مورد تاکید قرار می گیرد.
برای به حداکثر رساندن شادی چه کاری باید انجام دهید؟
برای به حداکثر رساندن شادی توصیه می شود که از دستور دالایی لاما پیروی شود: خودخواه باش، سخاوتمند باش.
حداقل سه دلیل وجود دارد که چرا کسانی که سخاوتمندی می کنند، سطح شادی را افزایش می دهند.
اولاً، از آنجایی که مردم تمایل ذاتی به منصف بودن با دیگران دارند، دریافت کنندگان سخاوت احساس می کنند تحت فشار قرار می گیرند تا آن را رفتار متقابل داشته باشند. بنابراین، وقتی نسبت به دیگران سخاوتمند هستید، در ازای آن رفتارهای سخاوتمندانه را از آنها جذب می کنید.
دوم در پدیده ای به نام هوموفیلی، وقتی سخاوتمند هستید، به احتمال زیاد، دیگرانی را جذب خواهید کرد که مشابه شما سخاوتمند هستند و معاشرت با افراد سخاوتمند و دلسوز، به دلایل واضح، شادی آورتر از معاشرت با افراد خود محور و مادی گرا است.
در نهایت، مهم ترین دلیلی که چرا سخاوتمند بودن باعث افزایش سطح شادی می شود، به خاطر داستانی است که برای خودتان تعریف می کنید. وقتی سخاوتمند هستید، داستانی که به خودتان می‌گویید این است که همه چیزهایی را که نیاز دارید را بیشتر دارید، به همین دلیل است که می‌توانید سخاوتمند باشید. در مقابل، وقتی در محبت خود خسیس و حریص هستید، داستانی که برای خود تعریف می کنید این است که شما گدای هستید که از داشته های خود ناراضی هستید و برای شاد بودن به چیزهای بیشتری نیاز دارید.
پس راز خوشبختی که به خوبی حفظ شده است، تمرین سخاوت است. با این حال، برای افزایش سطح شادی از طریق سخاوت، تشخیص ارتباط بین نیاز به عشق و شادی کافی نیست. مهم است که به صراحت سخاوت را به نمایش بگذاریم - یا "هدیه گرایی"، همانطور که نیپون مهتا آن را می نامد.
اما چگونه شخص می تواند خود را به شیوه های سخاوتمندانه ترغیب کند؟
وقتی بر اهمیت سخاوتمندی برای افزایش سطح شادی با مردم صحبت می کنیم، اکثر آنها احساس می‌کنند که هنوز آماده سخاوتمندی نیستند: آنها احساس می‌کنند قبل از اینکه بتوانند سخاوتمند باشند، ابتدا باید به ثروت و موفقیت بیشتری دست یابند. یک فرض ناگفته در زیربنای این طرز تفکر این است که سخاوتمند بودن به منابع قابل توجهی نیاز دارد. در واقعیت، همانطور که آزمایش با 5 و 20 دلار نشان داد، می‌توانید با منابع بسیار کمی سخاوت را تمرین کنید. در واقع، سخاوتمند بودن نیازی به صرف هیچ منبع اضافی ندارد.
همانطور که در نقل قول معروف مادر ترزا تکرار شده است، انجام کارهای کوچک با عشق بسیار مهمتر از انجام کارهای بزرگ با عشق کم است.
دیدگاه