امروز: شنبه, ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ شوّال ۱۴۴۵ قمری و ۲۷ آوریل ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 285567
۳۱۹
۱
۰
نسخه چاپی

قوانین مرتبط با حق حضانت فرزند توسط مادر

موضوع بزرگ کردن و حفظ و نگهداری فرزند مخصوصا بعد از طلاق والدین اهمیت بسیاری داشته و باعث چالش بین زوجین می‌شود. حضانت مادر دارای قوانینی است که باید به آن پرداخته شود.

 قوانین مرتبط با حق حضانت فرزند توسط مادر

قوانین حق حضانت مادر از جمله موضوعاتی است که افراد باید پیرامون آن اطلاعات کافی داشته باشند. طبق قانون، نگهداری و تربیت کودکان بر عهده زن و شوهر است؛ اما گاهی اوقات به دلیل وجود اختلاف، حق حضانت فرزند به پدر یا مادر واگذار می‌شود.

قوانین حق حضانت مادر

طبق قانون سرپرستی و نگهداری کودکی که والدین وی از هم جدا شده‌اند تا ۷ سالگی با مادر است و فرقی ندارد این فرزند دختر باشد یا پسر. بعد از سن ۷ سالگی حضانت فرزند در اختیار پدر قرار گرفته و بنا بر توافق، مادر مجاز به دیدار کودک خود در هفته می‌شود.

چنانچه بعد از ۷ سالگی در این خصوص بین پدر و مادر اختلاف به وجود آید، دادگاه با رعایت مصلحت فرزند حضانت را به پدر یا مادر اعطا می‌کند.

در صورت انحطاط اخلاقی والدین، اگر سلامت روانی و جسمی کودک تحت‌تأثیر قرار بگیرد، دادگاه برای حضانت طفل تصمیم لازم را اتخاذ خواهد کرد.

انحطاط اخلاقی شامل موارد زیر می‌شود:

• اعتیاد به مواد مخدر

• فساد اخلاقی، بیماری روانی

• سوءاستفاده از طفل

• ضرب و جرح خارج‌ازحد متعارف و غیره.

شرایط سلب حضانت از جمله قوانین حق حضانت مادر است

• مجنون شدن مادر در مدتی که حضانت طفل را بر عهده دارد یکی از موارد سلب حضانت است. البته برعکس این موضوع نیز صادق است؛ یعنی اگر که پدر جنون داشته باشد حق حضانت فرزند از وی به مادر منتقل می‌شود.

• اگر مادر پس از طلاق خود ازدواج مجدد کند، در این صورت دیگر حق‌تقدمی برای اینکه از فرزندش نگهداری کند را ندارد. این در صورتی است که پدرش زنده باشد؛ اما درصورتی‌که پدر فوت کند حضانت فرزند با مادرش است و ازدواج مجدد مادر باعث نمی‌شود که حضانت فرزند از او گرفته شود. مگر آنکه اثبات شود فرزند در خانه مادرش توسط ناپدری‌اش آسیب روحی یا جسمی می‌بیند که در این صورت دادگاه حضانت را از مادر می‌گیرد.

• توانایی نداشتن مادر در نگهداری کودک بعد از طلاق خود و در خطر بودن سلامت جسمی و روحی کودک، مانند آنکه:

• برای مدت طولانی و به دلایل مختلف پیش فرزند خود نباشد.

• بیماری زمین‌گیر کننده‌ای داشته باشد که نتواند برای فرزند خود زمان مناسبی بگذارد.

• اعتیاد به الکل و مواد مخدر داشته باشد یا اعمالی را انجام دهد که از نظر اخلاقی موجب تباهی فرزند می‌شود. مثلاً مانند عادت به انجام جرائم مختلف مثل کلاهبرداری، رشوه‌گرفتن و غیره

• به فرزند خود آسیب‌های روحی شدیدی وارد کند و او را مورد سوءاستفاده قرار دهد.

• او را مورد ضرب‌وجرح غیرمتعارف قرار دهد و موجب آزار وی شود.

  • منبع
  • دلتا

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید