حسن روحانی که در هفتههای گذشته، آماج نطقهای آتشین و گاه توهینآمیز برخی نمایندگان مجلس بود، در روزهای اخیر بار دیگر با انتقاد تند و تیز مخالفانش روبهرو شد؛ انتقاداتی که اغلب به اظهارات روز چهارشنبه رئیسجمهوری درباره «صلح امام حسن (ع)» بازمیگردد و این دست از منتقدان در یک نمونه، روحانی را لایق مجازات «هزار بار اعدام» دانستهاند.
به گزارش حقوق نیوز از همان روزی که وزرای روحانی پایشان را به مجلس یازدهم گذاشتند، کمابیش شاهد اهانتها و فحاشیهای اصولگرایان پارلماننشین به دولت هستیم. شاید متشنجترین جلسه را ظریف داشت که آماج حملات قرار گرفت.
احتمالا یکی از دلایلی که روحانی بهجز روز افتتاحیه دیگر پایش را به پارلمان نگذاشته، همین است؛ تا جایی که در جریان جلسه رأی اعتماد نمایندگان به «علیرضا رزمحسینی»، گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت «صنعت، معدن و تجارت»، برخی نمایندگان که در مخالفت با رزمحسینی سخنرانی میکردند، به رئیسجمهوری توهین کردند.
در همین ارتباط، معاون اطلاعرسانی و ارتباطات دفتر رئیسجمهوری نیز با انتقاد از سکوت رئیس و چهرههای سرشناس مجلس در برابر اهانت برخی نمایندگان به رئیسجمهوری گفت: «این بدعت با اهانت به روحانی شروع شد، اما بعید نخواهد بود آن روز که ناسزاگویی از تریبون پارلمان، دامان سکوتکنندگان را بگیرد».
«علیرضا معزی» نوشته بود: «بر نورسیدگان و میانمایگانی که با بددهانی در جستوجوی دیدهشدن هستند، حرجی نیست، اما شگفتی از رئیس و چهرههای معتبرتر مجلس است که با سکوت، به شکلگیری بدعت شنیع فحاشی از تربیون مجلس مجال دادند. این بدعت با اهانت به روحانی شروع شد، اما بعید نخواهد بود آن روز که ناسزاگویی از تریبون پارلمان، دامان سکوتکنندگان را بگیرد. در این روزگار تلخ و جانفرسای جنگ و تحریم و بیماری، حداقل در دشمنی و انتقامگیری، جوانمرد باشید».
بنابر نوشته شرق؛ در اینکه راهیافتگان به پارلمان علیه، مخالف و منتقد روحانی بوده و هستند، شکی نیست، اما چرا ادبیات آنها تا این اندازه خصمانه و به قول معاون ارتباطات رئیسجمهوری خارج از شأن نمایندگی، دهاندریده و فرومایه است؟ آیا این فقط ناشی از شدت عصبانیت نمایندگان از دولت است یا ماجرا چیز دیگری است؟
اینکه مجلس اصولگرا با هزاران وعده روی کار آمد و قولهایی داده که نه در توان مجلس بهطور عام است و نه در ید این نمایندگان بهطور خاص و حالا نگران از انباشت این مطالبات در شرایط خطیر، بهویژه اقتصادی، فرار به جلو را برگزیده است؟ نمایندگان میدانند که نه با قانونگذاری و نه حتی به قول خودشان با نظارت، نمیتوانند نقشی در بهبود اوضاع داشته باشند، پس بهتر است آنچه را مرادشان از نظارت است، به نازلترین شکل یعنی فحاشی به دولت پی بگیرند تا به رأیدهندگانشان ثابت کنند چندان هم منفعل نبودهاند!
ماجرای روایت روحانی از صلح امام حسن(ع)
حسن روحانی که در هفتههای گذشته، آماج نطقهای آتشین و گاه توهینآمیز برخی نمایندگان مجلس بود، در روزهای اخیر بار دیگر با انتقاد تند و تیز مخالفانش روبهرو شد؛ انتقاداتی که اغلب به اظهارات روز چهارشنبه رئیسجمهوری درباره «صلح امام حسن (ع)» بازمیگردد و این دست از منتقدان در یک نمونه، روحانی را لایق مجازات «هزار بار اعدام» دانستهاند.
با این همه حسن روحانی چه گفته بود که مخالفانش را در روزهای پایانی هفته گذشته، اینچنین برآشفت؟ او در جلسه روز چهارشنبه ۲۳ مهرماه هیات دولت، در آستانه سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) بخشی از سخنان خود را به موضوع صلح امام حسن (ع) اختصاص داد؛ موضوعی که نخستین بار نیست حسن روحانی به آن اشاره میکند و پیش از این بارها - بهویژه آن زمان که مذاکرات هستهای در دستور کار بود و برجام در آستانه نهایی شدن_ رئیسجمهوری از صلح امام حسن (ع) سخن گفته بود.
برای نمونه، روحانی در یکی از روزهای ماه رمضان سال ۹۴ و در بحبوحه مذاکرات هستهای ایران و ۱+۵، در ضیافت افطاری استانداران گفته بود: «زمانی که امام مجتبی(ع) تصمیم به صلح میگیرند یکی از یاران امام علی(ع) پیش ایشان آمد و گفت: ای کاش من مرده بودم و این منظره را نمیدیدم و امام در پاسخ وی گفت: وقتی دیدم اکثریت مردم این را میخواهند نخواستم چیزی که مردم نمیخواهند بر آنها تحمیل شود.»
با این حال او روز چهارشنبه، در حالی که ایران در آستانه تحقق یکی از مهمترین اهداف برجام یعنی لغو تحریمهای تسلیحاتی از سوی شورای امنیت سازمان ملل قرار داشت، همین موضع را تکرار کرد و از صلح امام حسن (ع) گفت؛ موضوعی که به نظر میرسد تکرار آن از سوی روحانی، با آنچه او و تیم سیاست خارجیاش از مزایای مذاکرات هستهای با قدرتهای جهانی در ذهن دارند، بی ارتباط نیست.
روحانی در سخنانش در جلسه چهارشنبه گذشته هیات دولت با تاکید بر اینکه «از امام حسن(ع) هم باید یاد بگیریم و او امام صلح، امام پیوند و امامی بود که با ایجاد وحدت برای حفظ اساس اسلام گام برداشت»، با اشاره به یک روایت تاریخی تاکید کرد: «وقتی برخی از اصحاب امام حسن آمدند با زبان معترضانه که چرا قبول کردید و چرا صلح کردید؟ چرا در برابر طرف مقابل پیمان را امضا کردید؟ حضرت فرمود که جامعه اسلامی که شما ۱۰ نفر نیستید، شما ۲۰نفری که اینجا پیش من آمدید دنیای اسلام نیستید، من در مسجد برای مردم سخنرانی کردم و دیدم اکثریت قاطع جامعه صلح میخواهند و وقتی مردم این را میخواهند صلح را انتخاب میکنم.»
رئیسجمهوری در ادامه این جملات با تاکید بر اینکه «این راه امام مجتبی است»، گفت: «امام مجتبی به ما میآموزد مرد جنگ باشیم به روز جنگ و مرد صلح باشیم به روز صلح.»
پیشنهاد اعدام حسن روحانی
بعد از اینکه رییس جمهور چهارشنبه گذشته در جلسه هیئت دولت گفته بود: «امام مجتبی به ما میآموزد که مرد جنگ باشیم به روز جنگ، و مرد صلح باشیم به روز صلح. اگر در روز صلح، جنگیدیم و در روز جنگ، صلح کردیم، هر دو خطا و اشتباه است. بهموقع باید بایستیم و بجنگیم و بهموقع باید صلح کنیم». مجتبی ذوالنوری یکی از اصلیترین منتقدان روحانی در ادوار نهم، دهم و یازدهم مجلس که حالا رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس است، در این ارتباط واکنش تندی نشان داد.
او در توییتی با بیان اینکه «جناب روحانی اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاویه را خواست اکثر مردم از امام ذکر میکنید، امروز اکثریت قاطع ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمیشوند»، نوشت: «با منطق شما، رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.»
بر این اساس طیف منتقدان به روحانی این بار به چند نماینده مجلس محدود نمانده است؛ هرچند تندترین این انتقادها که همانا «هزار بار اعدام» حسن روحانی را موجب «رضایت مردم» دانسته است، از سوی مجتبی ذوالنوری، نماینده قم در مجلس و رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس توییت شد، اما میتوان از روزنامه کیهان، آیتالله سیداحمد علمالهدی و همچنین حسن رحیم پورازغدی نیز بهعنوان اصلیترین منتقدان به حسن روحانی در این روزها نام برد.
در این میان صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در واکنش به توئیت رئیس کمیسیون امنیت ملی درباره اعدام حسن روحانی در حساب کاربریاش در توئیتر نوشت:« میشه در پاسخ به تقاضای اعدام از ناحیه جناب ذوالنور برای آقای روحانی، یک نظر سنجی ساده از مردم نمود و پرسید،چه کسی در انداختن کشور در وضعیت موجود بیشتر مقصر است؟ تندروهای انقلابی امثال جناب ذوالنور که تنها هنرشان در مملکتداری آتش زدن پرچم آمریکا در مجلس است یا روحانی؟»
واکنش های تند به روایت روحانی از صلح
در ادامه انتقادات به اظهارات روز چهارشنبه روحانی، حسن رحیم پورازغدی از چهرههای اصولگرای همواره منتقد دولت هم در نشستی در پاسخ به سوال یک دانشجو گفت: «شاید تنها دستاورد مفید اما ناخواسته تجربه شکستخورده دیپلماسی این شیخ، همین باشد که برای تاریخ ایران میماند. اما وقتی نوبت به غارت دین مردم هم برسد، سکوت، حرامتر میشود. آنکه مذهب را فدای خود و دین را ابزار استفاده سیاسی کند از وجناتش پیداست که از روحانیت، تنها لباسش را دارد. پیشتر، معیشت و دنیای مردم را برجامی کردند، حال نوبت به برجامی کردن دین مردم رسیده است.»
روزنامه کیهان هم که در سالهای ریاست جمهوری حسن روحانی همواره ازجمله منتقدان جدی او و عملکردش بهویژه در ماجرای برجام بود، در واکنش به آنچه او درباره صلح امام حسن گفت، در شماره روز پنجشنبه خود نوشت: پرچم صلح را در چنین شرایطی بالا بردن، عین خیانت و حماقت است. در بخش دیگری از این یادداشت انتقادی آمده است که «مردم به خاطر این به مذاکره با آمریکا رضایت دادند که روحانی ابتدا از وضعیت کشور سیاهنمایی کرد؛ سپس گرای «خزانه خالی» به دشمن بود.»
کیهان در این یادداشت همچنین تاکید کرده که «این اولینباری نیست که رئیسجمهور تاریخ را به نوعی تحریف میکند و روایت دیگری از آنچه اتفاق افتاده ارائه میدهد. این روایتها که بیشتر همخوان و همراستا با رفتار دولت مطرح میشود، متاسفانه بارها بهعنوان یکی از روشهای رئیسجمهور برای اقناع افکارعمومی در راستای اهداف و اعمال دولت استفاده شده است.»
یکی از کلیدواژههای انتقاد به اظهارات اخیر روحانی درباب صلح امام حسن (ع)، واژه «تحریف» است؛ واژهای که علاوه بر یادداشت کیهان، در خطبه مجازی روز جمعه آیتالله علمالهدی، امامجمعه مشهد نیز به وضوح دیده میشود. آیتالله علمالهدی در این خطبه مجازی ضمن تاکید بر اینکه «مشکل تحریف در سرنوشت امت تنها به آن زمان اختصاص نداشت و مشکلی است که در پهنه تاریخ تا به امروز ادامه داشته است»، بدون آنکه از حسن روحانی نامی ببرد، تطبیق صلح امام حسن با شرایط امروز را نادرست خواند. گواه این مدعا این بخش از اظهارات او است که گفت: «خواص خیانت کردند و امام حسن (علیه السلام) را مجبور به متارکه جنگ کردند، پای مردم وسط نبود، دموکراتیک مردمی نبود که بگوییم مردم صلح خواستند.»
بنابر متن انتشار یافته از خطبه مجازی آیتالله علمالهدی در وبسایت منتسب به او، امام جمعه مشهد افزود: «این دنیاپرستان، دینفروشان، پولبگیران و آدمهای سازگار با دشمن ناپاک خائن اموی و معاویه باعث شدند، امام مجتبی (علیه السلام) مظلومانه ترک جنگ کند؛ آنی که امروز برای ما بهعنوان جریان تجربه تاریخی است، این است که خواص ممکن است خیانت کنند، خواص ممکن است با دشمن بسازند، منافع قدرتیابی و مادی خودشان را در حاکمیت دشمن ببینند.»
امام جمعه مشهد در ادامه با بیان اینکه «خطر امروز امت اسلام، خیانت خواص است»، تاکید کرد: « در شرایط تداوم قدرت و قدرتمداری خودشان در مدیریت کشور، هر ضعف و ناتوانی که دارند، این را با یک تحریفی در تاریخ اسلام و سرنوشت امت تطبیق میکنند.»
دفاع از روایت صلح روحانی
با همه انتقادات مطرح شده علیه روحانی، در این سو علی مطهری و معصومه ابتکار به دفاع از رئیسجمهوری پرداختند؛ علی مطهری در توییت خود در عین حال که نوشت «مذاکره با آمریکا را در شرایط فعلی به صلاح کشور نمیدانم»، تاکید کرد: «اظهارنظر هر ایرانی خصوصا رئیسجمهور در این مورد باید آزاد باشد و نباید موجب توهین و تهدید شود.»
معصومه ابتکار، معاون زنان و خانواده ریاستجمهوری هم در توییت خود از اهمیت صلح نوشت و خطاب به منتقدان تاکید کرد: «پیامبر اکرم(ص) همواره از صلح استقبال کردند، امام حسن (ع) با حسن خلق مرام صلح را بر پا کرد، امام حسین (ع) را وادار به جنگ کردند، امام رضا (ع) هم خواستار صلح شد حالا همین مطالب را رئیسجمهور گفته! چرا اینقدر برآشفتید؟»
سکوت قالیباف در برابر توهین به روحانی
از مجلس اول که پر از هیاهو و جنجال و حتی زدوخورد بود، تصویری به جا مانده که عدهای از مذهبیهای انقلابی در حال زدوخورد با نزدیکان بازرگان و جبهه ملیاند. گویا هاشم صباغیان پشت تریبون بوده و نمایندگان در حال فحاشی که علیاکبر معینفر خطاب به رئیس جلسه، هاشمیرفسنجانی، فریاد میزند: «آقای رئیس، این چه وضعیتی است؟ چرا مجلس را آرام نمیکنید؟» و بعد خودش به طرف تریبونی میرود که هاشم صباغیان در آن ایستاده و با اعتراض نمایندگان طیف خط امام نطق پیش از دستورش ناتمام مانده بود. معینفر هنوز جلوی تریبون نرسیده، عدهای از نمایندهها سر وی ریختند. در عکس بهجامانده، هاشمی هم که ریاست مجلس را بر عهده داشت، ساکت، آرام، با لبخند و بسیار خونسرد به جریان نگاه میکند».
بعدها هاشمی درباره این عکس و چرا اقدامی برای حل دعوا نکرده بلکه در حال لبخندزدن است، گفته بود: «.. منظره، یک طنز تاریخی بود. هرکس هم بود، لبخند تلخی میزد که چرا اینها با هم اینگونه رفتار میکنند؟ در همان صحنه من خیلی زود آنها را از هم جدا کردم. وقتی جلسه متشنج شد، یکربع تنفس دادم تا همه بیرون بروند و فضا تلطیف شود. در مجلس احترام همه گروهها را نگه میداشتم...». هاشمی اینگونه از خودش رفع اتهام میکند؛ یعنی معتقد است عکس فقط همان لحظه را نشان داده، اما او بعدها برای آرام نگهداشتن فضا اقدام کرده است.
نقدی که این روزها به قالیباف وارد است، این است که او هیچ اقدامی برای آرام نگهداشتن مجلس و جلوگیری از تندروی، چه در صحن پارلمان و چه در حالوهوای کلی نمایندگان انجام نمیدهد. از همان روزی که وزرای روحانی پایشان را به مجلس یازدهم گذاشتند، کمابیش شاهد اهانتها و فحاشیهای اصولگرایان پارلماننشین به دولت هستیم. شاید متشنجترین جلسه را ظریف داشت که آماج حملات قرار گرفت.
احتمالا یکی از دلایلی که روحانی بهجز روز افتتاحیه دیگر پایش را به پارلمان نگذاشته، همین است؛ تا جایی که در جریان جلسه رأی اعتماد نمایندگان به «علیرضا رزمحسینی»، گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت «صنعت، معدن و تجارت»، برخی نمایندگان که در مخالفت با رزمحسینی سخنرانی میکردند، به رئیسجمهوری توهین کردند.
در همین ارتباط، معاون اطلاعرسانی و ارتباطات دفتر رئیسجمهوری نیز با انتقاد از سکوت رئیس و چهرههای سرشناس مجلس در برابر اهانت برخی نمایندگان به رئیسجمهوری گفت: «این بدعت با اهانت به روحانی شروع شد، اما بعید نخواهد بود آن روز که ناسزاگویی از تریبون پارلمان، دامان سکوتکنندگان را بگیرد».
قاسم میرزایینیکو، نماینده سابق نیز در واکنش به اظهارات توهینآمیز برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی به رئیسجمهوری گفت: مجلس باید طبق فرمایشات رهبری، راهحل مشکلات را بیابد و بدون فرافکنی به مردم توضیح دهد. اگر نمایندگان میخواهند برای مجلس کار جدیدی انجام دهند، باید کاری کنند که شرایط کشور بهتر شود نه اینکه با اتهامزنی و توهین در پی یافتن نقش و جایگاه خود باشند.
میرزایینیکو درباره سکوت رئیس مجلس برابر رفتارهای خارج از عرف برخی نمایندگان، با اشاره به سفرهای استانی نمایندگان تحت عنوان نظارت میدانی گفت: علی لاریجانی در دوران ریاست خود در مجلس دهم، برای مراسم و افتتاح به سفرهای استانی میرفت و وقتی هم که در قم بود، وقت خود را صرف رسیدگی به مشکلات مردم این شهر میکرد؛ بنابراین سفرهای استانی نماینده مردم تهران چه مشکلی از سایر شهرها و استانها حل میکند؟ آنها برای اینگونه اقدامات باید با سازمان برنامهوبودجه و وزیر هماهنگ کنند تا آنها این کارها را انجام دهند. آنها بهتر است فرصت اندک خود را برای شنیدن و رسیدگی به مشکلات مردم تهران که به آنها رأی دادهاند، اختصاص دهند.
در اینکه راهیافتگان به پارلمان علیه، مخالف و منتقد روحانی بوده و هستند، شکی نیست، اما چرا ادبیات آنها تا این اندازه خصمانه و به قول معاون ارتباطات رئیسجمهوری خارج از شأن نمایندگی، دهاندریده و فرومایه است؟ آیا این فقط ناشی از شدت عصبانیت نمایندگان از دولت است یا ماجرا چیز دیگری است؟
اینکه مجلس اصولگرا با هزاران وعده روی کار آمد و قولهایی داده که نه در توان مجلس بهطور عام است و نه در ید این نمایندگان بهطور خاص و حالا نگران از انباشت این مطالبات در شرایط خطیر، بهویژه اقتصادی، فرار به جلو را برگزیده است؟ نمایندگان میدانند که نه با قانونگذاری و نه حتی به قول خودشان با نظارت، نمیتوانند نقشی در بهبود اوضاع داشته باشند، پس بهتر است آنچه را مرادشان از نظارت است، به نازلترین شکل یعنی فحاشی به دولت پی بگیرند تا به رأیدهندگانشان ثابت کنند چندان هم منفعل نبودهاند!
انتهای پیام
دیدگاه