برزیل و جاذبه های گردشگری جذاب آن

برزیل، بزرگ‌ترین کشور آمریکای جنوبی، تقریباً نیمی از این قاره را در اختیار دارد. تقریباً تمام خاک برزیل در نیم‌کره‌ی جنوبی قرار دارد و اکثر آن نیز از نوع گرمسیری است. انبوه جنگل‌های بارانی در برزیل، میزبان حیات‌وحش و گیاهان عجیب‌وغریب است.

جاذبه های گردشگری برزیل

برزیل، بزرگترین کشور آمریکای لاتین، در سال 1500 به مستعمره پرتغال تبدیل شد و تا به امروز بعد از 300 سال تحت قوانین پرتغال باقی مانده است. حتی امروزه، آثار به جا مانده از این میراث را می توان در سراسر شهرهای تاریخی و استعماری برزیل مشاهده کرد. برزیل همچنین از سواحل زیبایی برخوردار است که به خاطر امواج مناسب آن برای موج سواری و زیبایی مناظر اش معروف هستند. سواحل بزرگ برزیل را می توان در منطقه ریو پیدا کرد، در حالی که برخی دیگر از سواحل ممکن است به قدری دور افتاده باشند که رفتن به آنها خود نوعی ماجراجویی محسوب شود.

خط ساحلی برزیل در حاشیه‌ی اقیانوس اطلس به طول ۷,۴۰۰ کیلومتر، از سواحلی با ماسه‌های طلایی‌رنگ میزبانی می‌کند. به‌علاوه، در داخل خاک برزیل منابع معدنی فراوانی نیز وجود دارد. طلای معادن برزیل همچنان تزئینات کلیساهای پرتغالی در این کشور را پوشش می‌دهد.

این تأثیر و نفوذ عمیق پرتغالی در معماری استعماری و هنرهای تزئینی، کاشی‌های لعابی و صیقلی در کلیساها و صومعه‌ها و حتی در زبان برزیلی نیز مشهود است. برزیل برای توریست‌ها یک بهشت گرمسیری و یک مقصد فرهنگی شگفت‌انگیز با جاذبه‌هایی برای همه‌ی سلایق است.

1. تماشاخانه آمازوناس

تماشاخانه آمازوناس یا تماشاخانه آمازون یک خانه اپرا واقع در مانوس، در قلب جنگل های بارانی آمازون است. این ساختمان در دوران اوج تجارت لاستیک و با استفاده از مواد تهیه شده از سراسر دنیا، با مبلمان های از پاریس، سنگ های مرمر از ایتالیا و فولاد از انگلستان ساخته شده بود. در بیرون ساختمان، گنبد این بنا با کاشی های سرامیک مزین شده به رنگ پرچم ملی برزیل پوشیده شده بود. اولین اجرای اپرا در ۷ ژانویه سال ۱۸۹۷ با اپرای ایتالیایی لاجیوکوندا برگزار شد. اما بعد از اینکه تجارت لاستیک کاهش یافت خانه اپرا بلافاصله تعطیل شد و مانوس منبع درآمد اصلی خود را از دست داد. به مدت 90 سال و تا 1990 هیچ اجرایی در تماشاخانه آمازوناس تا زمان بازگشایی مجدد آن برگزار نشد.

2. فرناندو دنورونا

فرناندو دنورونا یک مجمع الجزیره زیبا با سواحل بکر، مناظر طبیعی و حیات وحش است که در ۳۵۴ کیلومتر ساحل شمال شرقی برزیل واقع شده است. این مجمع الجزیره توسط آمریگو وسپوجی در ۱۵۰۳ کشف شد و قبل از اینکه فتح آن توسط پرتغال در سال ۱۷۳۷، به دست هلندی ها و فرانسوی ها اشغال شده بود. امروزه تنها بزرگ ترین جزیره از 21 جزیره آن با جمعیتی حدود ۳۵۰۰ نفر قابلیت سکنی دارد. این جزایر با داشتن آب های گرم در طول سال و دید بسیار خوب حتی در عمق ۵۰ متر مناسبی برای غواصان به شمار می رود.

3. اورو پِرتو

اورو پِرتو یکی از بهترین شهرهای استعماری در برزیل است و به معنی "طلای سیاه" می باشد، که در پایان قرن 17 تاسیس شد. و به سرعت تبدیل به مرکز کشف طلا توسط مهاجران در ایالت میناس گِرایس گردید. این شهر شامل معماری استعماری پرتغال می باشد، در حالی که ساختمان های مدرن باید به معیارهای تاریخی پایبند باشند. کلیساهای قرن 18و19 با طلا تزئین شده اند و مجسمه های الیجادینهو ، اورو پِرتو را تبدیل به محبوب ترین جاذبه ی توریستی در برزیل کرده است.

4. شوگر لوف، ریودوژانیرو

قله‌ی گِرد کوه شوگر لوف که در دماغه‌ای جنگلی و پردرخت سر برآورده، نمادی شاخص از ریودوژانیرو با ارتفاع ۳۹۴ متر بر فراز ساحل و شهر است. قله‌ی این کوه یکی از اولین جاهایی است که گردشگران برای تماشای ریو و بندر و همچنین تجربه‌ی لذت سوار شدن بر تله‌کابین‌های معلقِ بین شوگر لوف و کوه مورو دا اورکا (Morro da Urca) سر می‌زنند.

اولین زیستگاه در ریو در زیر این قله‌ها و نزدیکی ساحل پرایا دا اورکا (Praia da Urca) پدید آمد و شما می‌توانید از یکی از سه قلعه‌ی موجود در این منطقه، به‌خصوص قلعه‌ی ستاره‌ای‌شکل سائو ژائو یا سنت جان (São João)، دیدن کنید.

5. مجسمه مسیح منجی، ریودوژانیرو

مجسمه عظیم مسیح منجی به سبک معماری آرت دکو، آغوش خود به عرض ۲۸ متر را به‌گونه‌ای گشوده است که گویی همه‌ی بشریت را در برمی‌گیرد. این مجسمه بر فراز شهر ریو قرار دارد و از بالای قله‌ی کورکووادو (Corcovado) به شهر و خلیج نگاه می‌کند.

این قله‌ی ۷۰۹ متری که مجسمه‌ی مسیح بر روی آن قرار دارد، بخشی از پارک ملی تیجوکا است و یک راه‌آهن مخصوص چنگک‌دار برای حرکت در مسیرهای پرشیب، شما را به این بالا و در کنار میدانی وسیع در اطراف مجسمه می‌آورد.

مجسمه‌ی ۳۰ متریِ مسیح منجی در سال ۱۹۳۱ به دست مجسمه‌ساز لهستانی-فرانسوی، پل لاندوسکی (Paul Landowski) و مهندس برزیلی هیتور دا سیلوا کوستا (Heitor da Silva Costa)، ساخته شد. برای استحکام و تقویت این مجسمه از بتن و سنگ صابون استفاده شده است. سکوی ۸ متری این مجسمه شامل یک کلیسا می‌شود که در میان عروس و دامادها برای مراسم ازدواج بسیار محبوب است.

اگرچه مسیح منجی یکی از شناخته‌شده‌ترین جاذبه‌های گردشگری برزیل است، اما اغلب به اشتباه «مجسمه‌ی مسیح منجی در کوه‌های آند» نامیده می‌شود. درحالی‌که آن مجسمه قدیمی‌تر بوده و در مرز میان آرژانتین و شیلی قرار دارد.

به هنگام بالا آمدن با قطار، می‌توان در میانه‌ی راه توقف کرد و به پارک ملی تیجوکا با جنگل‌های انبوه، چشمه‌ها و آبشارها و طیف گسترده‌ای از پرندگان، پروانه‌ها و گیاهان گرمسیری رفت.

6. کارناوال ریو

معدود نمایش‌ها و فستیوال‌هایی توانایی رقابت با کارناوال باشکوه ریو را دارند. این کارناوال، نمایشی افراطی از رنگ، صدا، نمایش و تجمل است.

اشتباه نکنید، این کارناوال صرفاً یک میهمانی شلوغ خیابانی نیست، بلکه نمایشی حساب‌شده و دقیق است که در آن تماشاگران می‌توانند رژه‌هایی از رقصندگان حرفه‌ای سامبا را در استادیومی مخصوص برای این کار در برزیل مشاهده کنند؛ استادیومی که توسط معروف‌ترین معمار برزیل، اسکار نیِمایر (Oscar Niemeyer) ساخته شده و به سامبودرومو (Sambódromo) معروف است.

این استادیوم ۷۰۰ متر طول دارد و تماشاگران می‌توانند در دو طرف آن نشسته و شاهد رژه‌ی رقصندگان و نوازندگان از مدارس مختلف رقص سامبا باشند. آن‌ها در لباس‌هایی رنگارنگ و زیبا با یکدیگر رقابت می‌کنند. اگر این صحنه‌های شلوغ و پرزرق‌وبرق نسبت به نمایش‌های فی‌البداهه برای شما جذابیت کمتری دارند، می‌توانید کارناوال‌های رقص سامبا را در سالوادور، باهیا، رسیفی و دیگر شهرهای برزیل تماشا کنید.

7. سالوادور (Salvador)

این شهر پایتخت جهانی اهالی برزیل با پیشینه آفریقایی است. سالوادور به خاطر این چیزها مشهور است: هنرهای رزمی کاپوئرا (capoeira)، رقص کندومبله (Candomblé)، گروه کارناوال اُلُدوم (Olodum)، معماری دوره استعمار پرتغال، غذاهایی خیابانی آفریقایی و یکی از قد‌یمی‌ترین فانوس‌های دریایی در قاره آمریکا. صفت مشخصه تاریخ این شهر تحمل سختی است: ماجراهای شجاعانه از دریانوردی‌های پرتغالی‌ها و داستان‌های دردآور تاریخ داد و ستد برده‌های آفریقایی بخشی از گذشته این شهر است. اما این پایتخت باهیایی (Bahian) بسیار سرزنده است و محل تلاقی دو فرهنگ زنده به شمار ‌می‌رود. سالوادور در ماه فوریه میزبان یکی از بهترین کارناوال‌های برزیل است. موسیقی شاد و صحنه‌های زندگی شبانه در این زمان به اوج خود ‌می‌رسد.

8. نوشیدنی‌های بلومنائو (Blumenau)

نوشیدنی‌های معمولی مانند برهما (Brahma) و اسکول (Skol) همه جا پیدا ‌می‌شوند و برای گردش و شادی در این کشور کفایت ‌می‌کنند. اما بهترین نوشیدنی‌های برزیلی از بلومنائو ‌می‌آیند. وقتی آلمانی‌ها در سال‌های دهه 1800 به این کشور مهاجرت کردند به جز غذاها و گوشت‌ها قانون ساخت نوشیدنی خالص (Reinheitsgebot) را هم با خود به اینجا آوردند. البته این آلمانی-برزیلی‌ها خیلی طرفدار شریک شدن نیستند! به استثنای نوشیدنی‌های آیزنبان (Eisenbahn)، نوشیدنی‌های خانگی بسیار مرغوب در جاهایی مانند شارنستاین نایپه (Schornstein Kneipe)، بیرلند (Bierland) و داس بیر (Das Bier) خیلی با هم فرق ندارند. برای نوشیدن باید دل به دریا بزنید و به منطقه واله یوروپو (Vale Europeu) در ایالت سانتا کاتارینا (Santa Catarina) بروید.

9. بونیتو

بونیتو با داشتن تعدادی جاذبه های طبیعی از جمله آبشارها و غارهای خیره کننده نقطه عطفی برای برخی از گردشگران دوستدار محیط زیست است. با این حال، محبوب ترین جاذبه آن، راه های آبی بسیار شفاف این مکان است که شما می توانید با ماهی ها شنا کنید. برای کسانی که به دنبال ماجراجویی های بیشتری هستند، غارهای آبی آبیسمو آنهوماس وجود دارد که در آن بازدیدکنندگان بتوانند با طناب به ته غار فرود آیند و در بین دیگر غار راه بروند. بازدیدکنندگان همچنین می توانند قواصی کنند و یا حتی در آب های غار شیرجه بزنند که تجربه ای خارق العاده نیز به شمار می رود.

10. مرکز تاریخی اولیندا

یکی دیگر از شهرهای استعماری محافظت شده در برزیل، شهر اولیندا است که در سواحل شمال شرقی برزیل، در شمال رسیف، واقع شده است. اولیندا یک شهر رنگارنگ با ساختمان های سفید و سقف های قرمز است که با ساحل آتلانتیک شمالی اقیانوس اطلس در تضاد هستند. این شهر دارای تعدادی از جاذبه های توریستی مهم مانند یک منطقه تاریخی در مرکز شهر، کلیسا ها و کارناوال معروف اولیندا است. بسیاری از بارها، رستوران ها، استودیو های هنرمندان و صنایع دستی به این شهر قدیمی جذابیت می بخشند.

11. آبشار ایگواسو

در جایی میان مرز برزیل، پاراگوئه و آرژانتین، رودخانه‌ی ایگواسو (Iguaçu) به شکلی تماشایی در قالب یک نیم‌دایره از ۲۴۷ آبشار خروشان به پایین دره‌ای می‌ریزد. درست در بالای این آبشار، عرض رودخانه به یک‌چهارم حد معمول آن کاهش می‌یابد و همین امر باعث می‌شود که آب با فشاری بیشتر جریان یابد. برخی از آبشارها دارای بیش از ۱۰۰ متر ارتفاع هستند و چنان محوطه‌ی وسیعی را پوشش می‌دهند که هرگز تابه‌حال ندیده‌اید.

بهترین نما برای تماشای آبشار ایگواسو، از داخل مرز برزیل است. مسیرهای پیاده‌روی و یک برج به شما امکان تماشای مناظر اطراف از نگاهی متفاوت را می‌دهند. به‌علاوه، یک پل در این محوطه به یکی از بزرگ‌ترین آبشارهای این مجموعه، موسوم به «گلوی شیطان» ختم می‌شود.

بخش آرژانتینی آبشار نمای دیگری دارد، بنابراین اکثر توریست‌ها ترجیح می‌دهند آبشار را از دو طرف تماشا کنند. آبشار ایگواسو تحت مراقبت پارک ملی ایگواسو قرار دارد. این پارک که در سازمان جهانی یونسکو به ثبت رسیده، خانه‌ی جنگل‌های بارانی و بیش از هزار گونه از پرندگان و پستانداران نظیر آهو، سمورهای آبی، گربه‌ی وحشی و برگچه خوار است.

12. ساحل کوپاکابانا، ریودوژانیرو

به‌روزترین و معروف‌ترین قسمت از مرکز شهر ریو به خیابان «بانوی ما از کوپاکابانا» ختم می‌شود که از یک‌طرف دارای چهار کیلومتر ساحل ماسه‌ای با دریایی زیبا است. این ساحل با یک تفرجگاه عریض و هموار با موزاییک‌های سیاه‌وسفید با طرح امواج و شبیه به خیابان‌های لیسبون در پرتغال، از ساختمان‌ها و ترافیک شهری جدا شده است.

ساحل کوپاکابانا صرفاً جایی برای فخر فروختن ریو نیست. بلکه فضایی محبوب برای عاشقان حمام آفتاب، شناگران و ساخت قلعه‌های شنی در روزهایی است که هوا خوب است.

در خیابان‌های این اطراف برای یافتن رستوران، مغازه‌های کوچک، کافه‌ها و ساختمان‌های قدیمی، در روزگاری که ریو پایتخت برزیل بود، قدم بزنید. یکی از این ساختمان‌های معروف، کاخ کوپاکابانا است که تحت عنوان یک بنای ملی، حفاظت می‌شود. می‌توان درون لابی این کاخ، خاندان سلطنتی و هنرمندان مطرح سینما را تصور کرد که زمانی در اینجا اقامت داشته‌اند.

13. پانتانال

پانتانال، بزرگترین تالاب در جهان است که قسمت اعظم آن در غرب برزیل قرار دارد اما در کشورهای بولیوی و پاراگوئه نیز گسترش یافته است. این تالاب به خاطر حیات وحش خود معروف است و یکی از جاذبه های گردشگری اصلی برزیل به حساب می آید. برخلاف جنگل های بارانی آمازون، در پانتانال شما حیات وحش را واقعا به چشم خواهید دید. کاپی بارا (بزرگترین جوندگان جهان) و یاکار سایمن (یک نوع تمساح) به تعداد میلیون ها عدد وجود دارند. پانتانال یکی از بزرگ ترین جمعیت جگوار در قاره آمریکا را در خود جای داده است.

14. معماری برزیلیا

شهر برزیلیا شهر آینده برزیل شناخته ‌می‌شود و ادعا ‌می‌شود این شهر جلودار طلوع دوباره برزیل است. برزیلیا برای پشتیبانی از این ادعا نیاز به نوعی طراحی معماری خاص داشت و باید ساختمان‌های متفاوتی در آن ساخته ‌می‌شد. اُسکار نیامِیر (Oscar Niemeyer) بهترین گزینه برای این کار بود. طراحی کلیسای جامع برزیلیا شبیه به تاج خار مسیح است. این بنا شاهکار معماری مذهبی است. و ساختمان فضایی تئاتر ملی انگار متعلق به این سیاره نیست! برزیلیا شهری است پر از بناهای ارزشمند. این ساختمان‌ها را معماری نابغه با مفهوم آینده بهتر طراحی کرده است.

15. الیا گرانده یا جزیره بزرگ (Ilha Grande)

ایلیا گرانده به خاطر موقعیت دورافتاده‌اش دهه‌ها به عنوان زندان و محل نگهداری جزامی‌ها استفاده ‌می‌شد. توسعه این جزیره به واسطه همین تاریخ غیر عادی‌اش بوده است: زمین‌های پوشیده از جنگل و سواحل متعدد این جزیره بهترین مناطق دست‌نخورده در برزیل هستند. روزهایی که در این جزیره هستید ‌می‌توانید در جنگل‌های باران‌خیز آتلانتیک کوه‌پیمایی کنید، در آب‌های فیروزه‌ای و کم‌عمق آن غواصی کنید، و در کنار آبشارها با آرامش استراحت کنید. در این جزیره تمیز و سبز هیچ وسیله موتوری آرامش‌تان را بر هم نمی‌زند: بهشتی واقعی برای دوستداران طبیعت. سفر به این جزیره خیلی آسان است و یک روزه ‌می‌توانید از ریو به آنجا بروید.

16. جنگل های بارانی آمازون

در حدود ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی مانائوس (Manaus)، آب‌های تیره‌رنگ رود ریو نگرو (Rio Negro) به آب‌های شفاف ریو سولیموئِس (Rio Solimões) می‌پیوندد و مسیری ۶ کیلومتری را در کنار یکدیگر و پیش از ادغام شدن در آمازون طی می‌کنند.

سفرهای قایقی از مانائوس، شما را به محل تلاقی این دو رود می‌برد. دیگر سفرهای قایقی به شما امکان سفر به دل جنگل‌های بارانی و شبکه‌ای از رودها، کانال‌ها و دریاچه‌های شکل‌گرفته از طریق این رودها را می‌دهد.

جزایر آناویلیاناس (Anavilhanas) در ریو نگرو، مجمع‌الجزایری همراه با دریاچه‌ها، جویبارها و جنگل‌های بارانی تشکیل داده‌اند که سطح کاملی از اکوسیستم آمازون را به نمایش می‌گذارد. می‌توان در این منطقه میمون‌ها، تنبل‌ها، طوطی‌ها، لاک‌پشت‌ها، پرنده‌های توکان، تمساح‌های کیمن و دیگر جانوران را مشاهده کرد.

به‌علاوه، در نزدیکی مانائوس، پارک بوم‌شناختی ژانواری (Janauari) میزبان چندین اکوسیستم مختلف است که می‌توان آن‌ها را از طریق سفرهای قایقی در امتداد آبراه‌های باریک این منطقه کشف کرد. سراسر دریاچه‌ی این منطقه با گل‌های بزرگ نیلوفر آبی پوشیده شده است. این گل‌ها تنها در منطقه‌ی آمازون یافت می‌شوند.

وقتی‌که در مانائوس بودید، حتماً سری هم به سالن تئاتر آمازون بزنید. این سالن اپرا با معماری رنسانس ایتالیایی، به مانائوس به‌عنوان یک مرکز مهم فرهنگی در آمریکای جنوبی، اعتبار بخشیده است.

17. رودخانه آمازون

رودخانه آمازون با حدود 6400 کیلومتر طول ، دومین رودخانه ی طولانی در جهان می باشد ، و تنها کمی از نیل کوتاه تر است و بزرگترین رودخانه ی حجیم می باشد . تا کنون بیش از 3000 گونه ماهی در آمازون شناخته شده، و هنوز هم گونه های جدید در حال کشف شدن هستند. حوزه آمازون توسط باقیمانده جنگل های انبوه پوشیده شده است. اگرچه یک دهم از گونه های زنده جهان در آمازون زندگی می کنند، تورها بیشتر برای قایقرانی در رودخانه هستند.

18. پارک ملی چاپادا دیامنتینا (Chapada Diamantina)

این پارک یک سرزمین عجایب است: آبشارهای خروشان، برکه‌های زلال و آبی، مسیرهای پر پیچ و خم پیاده‌روی، سرسره‌های آبی طبیعی. چاپادا دیامنتینا یک پارک ملی بکر خارج از منطقه اصلی توریستی است. این پارک یکی از معدود جاذبه‌های داخلی در منطقه ساحلی و پرطرفدار باهیا به شمار ‌می‌رود. کسانی که زحمت سیاحت در این پارک را به جان ‌می‌خرند این پارک را یکی از بهترین تجربه‌های سفر به برزیل توصیف ‌می‌کنند. برای گشت و گذار در این پارک یا ‌می‌توانید از برنامه‌های گردش‌های روزانه منطقه لنسویس (Lençóis) استفاده کنید و یا از راهنمایان محلی گرند سرکوئیت (Grand Circuit) کمک بگیرید.

19. شب‌های سائوپائولو (São Paulo)

سائوپائولو با ریتم تند نیویورک، زندگی مدرن توکیو و قیمت‌های مسکو رقابت ‌می‌کند. اما همه این ویژگی‌ها را با هم دارد. شهر سائوپائولو خانه 20 میلیون طرفدار غذا، طرفدار کلوپ‌های شبانه و متخصص کوکتل است. در این شهر نزدیک به 30 هزار رستوران، بار و کلوپ برای همه ذائقه‌ها وجود دارد. از پاتوق‌های متخصصین غذا در ایتیم بی‌بی (Itaim Bibi) و جردنس (Jardins) گرفته، تا غذاهای امروزی باکسو آگوستا (Baixo Augusta)، و بارهای بوهمیایی در ویلا مادلنا (Vila Madalena)، بیشتر شب‌ها در این شهر طوفانی از افراد خوش‌خوراک و غذاهای اشتهاآور (bolinhos) به راه است.

20. پلورینیو در سالوادور

نام شهر سالوادور، موسوم به شهر علیا (Cidade Alta)، به‌عنوان پایتخت استعماری سابق برزیل، به لطف میزبانی از مجموعه‌ای بی‌نظیر از ساختمان‌های سبک استعماری در قرن‌های هفدهم و هجدهم، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. این ساختمان‌های سبک استعماری در آمریکای جنوبی نظیر ندارند.

این منطقه‌ی قدیمی، موسوم به پلورینیو (Pelourinho)، جایی است که می‌توان در آن زیباترین کلیساها و صومعه‌های سالوادور را پیدا کرد. این ساختمان‌ها در زمانی ساخته شده‌اند که برزیل منبعی از ثروت‌های پرتغال بود و از طلای فراوان معادن آن برای تزئین این عبادتگاه‌های مذهبی و استعماری استفاده می‌شد.

زیباترین و مجلل‌ترین کلیسای شهر، سائو فرانسیسکو (São Francisco)، در اوایل قرن هجدهم ساخته شد و تمامی تزئینات آن لایه‌ای از طلا به خود دید. می‌توان در طاق‌ها و دالان‌های این کلیسا نمونه‌ای حیرت‌انگیز از کاشی‌کاری‌های نفیس پرتغالی، موسوم به آزولژو (azulejos)، را مشاهده کرد. اینجا که محل زندگی راهبان بود، در مجاورت کلیسای فرانسیسکان از شاخه‌ی سوم آن قرار دارد.

غیرممکن است از نمای حیرت‌انگیز این کلیسا با کنده‌کاری‌های درهم‌وبرهم و آشفته همراه با مجسمه‌ها و تزئینات ظریف غافل شوید. داخل کلیسا نیز بسیار مجلل است و حتی از معماری باشکوه باروک پرتغالی با جزئیات فراوان نیز پیشی می‌گیرد.

21. تیرادنتس (Tiradentes)

شهر مستعمراتی تیرادنتس به خوبی حفاظت شده است و منطقه طبیعی آن بسیار جذاب است. وقتی وارد این شهر ‌می‌شوید حس ‌می‌کنید وارد صحنه‌‌‌ای از یک فیلم شده‌‌‌اید. راه‌های باریک با سنگ فرش، دیوارهایی با گل‌های آویزان، و معماری مستعمراتی حیرت‌انگیز، هر قدم‌تان را در این شهر لذت‌بخش ‌می‌کند. حتی اگر بخواهید پیاده‌روی طولانی هم بکنید امکانش در این شهر برای‌تان فراهم است. دور تا دور کوه‌های اطراف را راه‌های پر پیچ و خم گرفته، در رستوران‌های پر رفت و آمد شهر غذاهای سنتی خوشمزه سرو ‌می‌شود، و مهمان‌خانه‌های جذاب شهر آن را به نقطه‌‌‌ای آرام‌بخش برای استراحت و تجدید قوا تبدیل کرده است.

22. پارک ملی لنسویس ماراننسس (Lençóis Maranhenses)

از بین چشم‌اندازهای تماشایی برزیل غیرمنتظره‌‌ترین مناظر را در پارک ملی لنسویس ماراننسس در ایالت مَرانائو (Maranhão) خواهید دید- 70 کیلومتر طول، 25 کیلومتر عرض. تپه‌های مرتفع شنی و شبیه به لنسویس (ملحفه‌های رختخواب) را در این منظره ‌می‌بینید. از ماه مارس تا سپتامبر فاصله میان این تپه‌های شنی با هزاران تالاب زلال از آب تازه باران پر ‌می‌شود (بهترین زمان برای دیدن این منظره از ماه جولای تا ماه آگوست است). با خودروهای چهار چرخ مخصوص کویر یا قایق‌های پایین خط جنگلی رودخانه ریو پرگویساس (Rio Preguiças) ‌می‌توانید به این منطقه بروید. اگر اهل ماجراجویی هستید، ‌می‌توانید در گروه‌های سه یا چهار نفره در عرض لنسویس ترکینگ کنید.

22. سواحل ایالت پرنامبوکو

آب‌های شفاف، درختان بلند نخل و سواحل طولانی با ماسه‌های نقره‌ای‌رنگ، تنها بخشی از معدود دلایلی هستند که پورتو د گالینیاس (Porto de Galinhas) به‌طور پی‌درپی به‌عنوان بهترین ساحل برزیل انتخاب می‌شود. در کشوری با بیش از ۷,۰۰۰ کیلومتر خط ساحلی در امتداد اقیانوس اطلس که اکثر سواحل آن نیز ماسه‌ای است، کسب این عنوان بسیار ارزشمند است.

شهر در امتداد ساحل گسترش یافته و آرام، رنگارنگ و ترکیبی از تفرجگاه‌های قدیمی شهری و بوتیک‌های شیک است. هتل‌ها و اقامتگاه‌های این شهر، به جای قرار داشتن در آسمان‌خراش‌های بلند، در نزدیکی زمین و ساحل مستقر شده‌اند. قایق‌های بادی زیبا شما را به نزدیکی حوضچه‌های مرجانی می‌برند؛ جایی که ماهی‌های گرمسیری زیبا در اطراف پای شما و در عمق کم شنا می‌کنند.

می‌توان سوار بر یک قایق شد و به مردابی رفت که در آن اسب‌های دریایی کوچک در حال شنا کردن هستند. به‌علاوه، می‌توان با پوشیدن لباس غواصی به کاوش صخره‌های حیرت‌انگیز مرجانی یا کشتی‌های شکسته در زیر آب رفت. یکی دیگر از تفریحات جذاب در این ساحل، خرید یک بادبادک از دکه‌های اطراف و به پرواز درآوردن آن در نسیم خنک ساحلی است.

بندر پورتو د گالینیاس تنها یکی از سواحل زیبا در خط ساحلی ۱۸۷ کیلومتری در ایالت پرنامبوکو (Pernambuco) است. در نزدیکی رسیفی، شهر تاریخی و قرن هفدهمی اولیندا (Olinda) با منظره‌ای رو به یک ساحل پرطرفدار، واقع شده است. سواحل اصلی رسیفی، بوا ویاژم (Boa Viagem)، سائو ژوزه دا کوروا گرانده (São José da Coroa Grande) و کارنه دِواکا (Carne De Vaca) هستند.

22. بلو هوریزونته

مرکز ایالت مینا ژرایس، اولین سفارش کاری اسکار نیمایر، معمار شهیر برزیلی، را به وی داد و امروزه این ساختمان‌های قدیمی از نیمایر گردشگران و علاقه‌مندان به معماری مدرن را به شهر بلو هوریزونته (Belo Horizonte) می‌کشانند. اولین اثر مهم نیمایر که او را به‌سرعت از دیگر معماران عصر خود متمایز کرد، کلیسای سائو فرانسیسکو د آسیس (São Francisco de Assis) در مجاورت دریاچه‌ای در محله‌ی پامپولیا (Pampulha) بود.

ساختمان نیمایر، به‌عنوان آپارتمانی موجی شکل و مشرف به میدان بزرگ آزادی در بلو هوریزونته، یکی دیگر از اولین آثار مهم نیمایر است. خطوط هندسی آشکار در اثر بعدی نیمایر با نام «کاخ هنرها» نشانه‌ای آشکار برای پارک شهر بلو هوریزونته است. این ساختمان از آثار معاصر صنایع دستی ایالت مینا ژرایس میزبانی می‌کند.

ساختمان سبک پست‌مدرن «ملکه‌ی آهن‌قراضه» دیگر چشم‌انداز مهم شهری در بلو هوریزونته است. اِئولو مایا و سیلویو پودستا طراحان این اثر مشهور هستند. این ساختمان در حال حاضر میزبان موزه‌ی معدن شناسی است.

23. موزه های هنری سائوپائولو

سائوپائولو میزبان برخی از بهترین کلکسیون‌های هنرهای زیبا در آمریکای لاتین است و ساختمان‌هایی که این موزه‌ها در آن‌ها مستقر شده‌اند، از جاذبه‌های مهم معماری محسوب می‌شوند. موزه‌ی هنر سائوپائولو محلی برای نمایش کامل‌ترین کلکسیون هنر غربی، با آثاری از هنرمندانی از سبک رنسانس تا مدرن، است.

در این موزه ۷۳ مجسمه‌ی برنزی وجود دارد که به دست هنرمندانی چون ادگار دگا، پیر آگوست رنوار، ادوارد مانه، ونگوگ، آنری ماتیس، پیکاسو و میرو ساخته شده‌اند. این موزه از ابتدای تأسیس تا به امروز، تمرکز خود را صرف نمایش آثار هنرمندان میانه‌ی قرن بیستم به بعد کرده است. ساختمان موزه نیز به دست لینا بو باردی، طراحی شده و یک اثر مدرن است.

اسکار نیمایر نیز عمارت دوسالانه‌ی هنرها در پارک ایبیراپوئرا (Ibirapuera) را طراحی کرده است. این عمارت میزبان موزه‌ی هنرهای معاصر در برزیل است. بیش از ۸,۰۰۰ اثر هنری از هنرمندانی چون پیکاسو، شاگال، کاندینسکی، میرو و مودیلیانی در کنار آثار نقاشان مطرح برزیلی در این موزه نگهداری می‌شود.

موزه‌ی ایپیرانگا (Ipiranga) که از باغ‌های کاخ ورسای الهام گرفته است نیز از نقاشی‌ها و هنرهای تزئینی برزیل میزبانی می‌کند.

24. رسیفی (Recife) و اُلیندا (Olinda)   

این دو شهر در قسمت شمال شرقی برزیل با هم همسایه هستند و تاریخ‌ و فرهنگ‌شان به هم گره خوده است. رسیفی و اُلیندا در کنار هم نمایشی دو نفره را اجرا ‌می‌کنند. رسیفی یک شهر بزرگ با آسمان‌خراش و ترافیک است. اما در عین حال یک مرکز تاریخی فوق‌العاده هم به شمار ‌می‌رود. بازسازی ساختمان‌ها، موزه‌های جدید، رستوران‌ها و مراکز فرهنگی جذابیت این شهر را بیشتر کرده است. اُلیندا یک شهر کوچک و پر از درخت است. در این شهر راه‌های باریک و پر پیچ و خم به رنگ فیروزه‌ای، کلیساهای دوران استعمار و گالری‌های هنرمندان را ‌می‌بینید. میراث زنده و مشترک این دو شهر در یک کارناوال کنار هم قرار ‌می‌گیرد: شلوغ‌‌ترین جشن‌های خیابانی برزیل.

25. آلتر دو چائو (Alter do Chão)

در این منطقه همه چیز فراهم است: تکه‌ای از ساحل جریکواکوارا (Jericoacoara) در قلب جنگل‌های باران‌خیز. بیشترین شهرت این منطقه به خاطر ساحلش است: جزیره‌ای با ماسه‌های سفید و یکدست در کنار دریایی با آبی به رنگ چای. اما آلتر دو چائو مسیر ورود به جنگل بزرگ ملی است. در این جنگل درخت‌های بزرگ سامائوما (samaúma) را ‌می‌بینید و شانس تجربه زندگی با خانواده‌های مسئول جمع‌آوری صمغ درخت‌ها را پیدا ‌می‌کنید. در این منطقه کارهای زیادی برای انجام دادن پیدا می‌کنید، هتل برای هر بودجه‌ای پیدا ‌می‌شود، و مکان مناسبی برای استراحت است. به همین دلیل این منطقه جایی خواهد بود که دل‌تان ‌می‌خواهد مدت‌ها در آن بمانید- و خیلی از مسافرها دقیقا همین کار را ‌می‌کنند.

26. سواحل سانتا کاتارینا

سانتا کاتارینا یعنی زندگی خوب. در این سواحل آفتاب‌گیر تفریحات مختلفی در انتظار شماست: ‌می‌توانید در فلورینوپُلیس (Florianópolis) پرسه بزنید. در اینجا مسیر همواری به سمت بهشت وجود دارد: بعد از یک ساعت رانندگی به 42 ساحل آرام این منطقه ‌می‌رسید؛ ‌می‌توانید به جنوب پایتخت به سمت ساحل گواردا دو امبائو (Guarda do Embaú) بروید. اینجا یکی از بهترین مناطق موج‌سواری برزیل، یعنی پارایا دو روزا (Praia do Rosa)، است. این ناحیه توسعه‌یافته‌‌ترین منطقه ساحلی این ایالت است، اولین باری که پای‌تان را در ماسه‌های دست‌نخورده این ساحل بگذارید حیرت‌زده خواهید شد.

27. پاراتی (Paraty)

در هیچ کجای برزیل معماری مستعمراتی و زیبایی طبیعی اینقدر فوق‌العاده با هم ترکیب نشده‌اند. پاراتی در فاصله چندساعتی جنوب غرب ریو در ناحیه دیدنی کاستا ورده یا ساحل سبز (costa Verde) قرار دارد. پاراتی در گذشته مسیر پرطرفدار ورود به کریوکا (carioca) یا همان منطقه ریو دو ژانیرو بود. مرکز این شهر رنگ‌‌‌‌های متفاوتی دارد و پوشیده از سنگ‌فرش است. در پس‌زمینه سواحل فوق‌العاده جذاب و کوه‌‌‌‌های خیره‌کننده را ‌می‌بینید که ناگهان توجه‌تان را به خود جلب ‌می‌کنند. از دیدن بناهای تاریخی شهر لذت ببرید و در طبیعت آن حمام آفتاب بگیرید و هر زمان خسته شدید یک کوکتل خنک بنوشید، در سرسره‌های آبی طبیعی در نزدیک شهر هیجان را تجربه کنید، یا در یکی از کلاس‌‌‌‌های آشپزی محلی شرکت کنید و غذاهای خوش‌خوراک برزیلی بپزید.