اختلالات روانی در افراد باهوش بیشتر است

 اختلالات روانی در افراد باهوش

 وقتی صحبت از افسردگی شدید پیکاسو و بیماری توهم ونسان ونگوگ می‌شود یا وقتی اوتیسم فعال میکل آنژ به اثبات می‌رسد و محققان از اختلال دوقطبی بتهوون می‌گویند و یا حتی زمانی که حرف از وسواس فکری نیکولا تسلا و بیماری سندروم آسپرگر اینشتین به میان می‌آید باز هم درک این موضوع سخت و غیرقابل باور است که نوابغی با چنین هوش سرشار گرفتار بیماری‌های روحی و روانی شده‌اند.

بیشتر مردم افراد باهوش را آدم‌های بسیار موفقی می‌دانند که دچار هیچ مشکلی نمی‌شوند و با هوش بالای خود تمام مشکلات شخصی، کاری و اجتماعی را حل‌وفصل می‌کنند اما در واقع اینگونه نیست. محققان با بررسی زندگی افراد باهوش به این نتیجه رسیده‌اند که مشکلات آنها گاهی اوقات از افراد معمولی بسیار بیشتر و میزان موفقیت آنها نسبت به افراد عادی کمتر است.

محققان معتقدند که دلیل این امر تحریک پذیری بیش از اندازه‌ی مغز افراد باهوش است.  IQ بالا موجب آگاهی بیشتر از محیط اطراف و آن چه رخ می‌دهد، می‌شود. این باعث می‌شود دستگاه عصبی مرکزی بسیار واکنش‌پذیر باشد و بنابراین افراد باهوش پرشورتر خواهند بود.

به‌طور کلی انسان‌هایی که قدرت درک بالا و عمیقی دارند و به محرک‌های بیرونی واکنش بیشتری نشان می‌دهند در واقع حساسیت بالاتری دارند و محرک‌ها موجب آزار آنها می‌شوند؛ به همین دلیل حتی امکان ایجاد بیماری روحی در آنها بالا می‌رود.

همه اختلالات روانی در افراد باهوش مصداق ندارد. در واقع برخی از اختلالات روانی بین گروه تیزهوشان شایع‌تر است که ازجمله این موارد می‌توان به شیزوفرن یا روان‌گسیختگی، اختلالات دوقطبی و اوتیسم اشاره کرد.

البته بخش زیادی از احتمال ابتلا به این نوع بیماری‌ها به نوع تیپ افراد هم بستگی دارد؛ به‌عنوان مثال افراد باهوشی که تیپ درونگرا دارند و در خودشان فرو می‌روند افرادی هستند که از جامعه گریزانند و بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های روحی قرار دارند.

اگرچه مطالعات علمی نشان می‌دهد که امکان ابتلا به بیماری‌های روحی در افراد تیزهوش بالاتر است اما الزاما در همه افراد یکسان نیست و نمی‌توان نتیجه قطعی داد که تمام افراد باهوش با یک نوع بیماری روحی دست و پنجه نرم می‌کنند. در واقع هنوز به اثبات نرسیده است که هوش‌ بالاتر می‌تواند میزان ابتلا به بیماری‌های روحی مانند اختلالات دوقطبی و شیزوفرن را افزایش دهد. برخی ممکن است این برداشت را کنند که هرکس باهوش‌تر است امکان ابتلا به بیماری‌های روحی در او بالاتر است یا برعکس فرد مبتلا به اختلالات روانی مانند دوقطبی، باهوش است. نه اینطور نیست.

فردی که هوش‌ بالایی دارد ممکن است دچار اختلال روانی شود اما به‌دلیل هوش بالا این اختلال را پنهان می‌کند و هیچ‌کس نمی‌تواند بفهمد که او از نظر روانی مشکل دارد. این موضوع در افراد معمولی خیلی زود نمایان می‌شود چرا که آنها نمی‌توانند فریب دهند و خودشان را راحت در معرض دید قرار می‌دهند و البته زود هم درمان می‌شوند، اما برخی از افراد باهوش با پنهان کردن بیماری خود این بیماری را حاد می‌کنند و وقتی به پزشک مراجعه می‌کنند که در مراحل سخت درمانی قرار گرفته‌اند.