پارگی تاندون آشیل چیست؟
تاندون آشیل ماهیچه ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می کند. تاندون آشیل بافت ضخیم بسیار قوی است. در واقع تاندون آشیل بزرگترین و قوی ترین تاندون بدن است. تاندون آشیل به پاهای شما برای راه رفتن، دویدن و پریدن قدرت می دهد.
پارگی تاندون آشیل شامل پارگی کامل یا جزئی آن است. این آسیب حاد (ناگهانی) زمانی رخ می دهد که تاندون تا نقطه پارگی خود کشیده شود که اغلب در حین ورزش اتفاق می افتد. زمین خوردن، افتادن یا پیچ خوردن مچ پا نیز می تواند باعث پارگی آشیل شود.
پارگی تاندون آشیل چقدر شایع است؟
پارگی تاندون آشیل در آسیب های ورزشی بسیار شایع است. پارگی تاندون آشیل بیشتر در افراد 30 تا 40 ساله رخ می دهد و در مردان شایع تر از زنان است.
معمولا در بزرگسالانی که به طور منظم تمرین نمی‌کنند، سپس با شدت بالا ورزش می‌کنند نسبت به ورزشکاران جوان‌تر که به صورت منظم ورزش می کنند و آمادگی بدنی بیشتری دارند، احتمال پارگی تاندون آشیل بیشتر است.
علت پارگی تاندون آشیل چیست؟
حرکت ناگهانی که به تاندون آشیل فشار وارد می کند می تواند منجر به پارگی شود. به طور معمول، افراد هنگام ورزش، تاندون آشیل را پاره می کنند. بزرگترین مقصر، ورزش هایی با توقف، شروع و چرخش ناگهانی هستند مانند فوتبال، بسکتبال، تنیس یا اسکواش.
اما پارگی تاندون آشیل همیشه یک آسیب ورزشی نیست. شما می توانید تاندون آشیل خود را با زمین خوردن، از دست دادن یک پله هنگام پایین آمدن یا به طور تصادفی گیر کردن پا در چاله پا و پیچاندن مچ پا پاره کنید. برخی از داروها از جمله آنتی بیوتیک های خاص و تزریق استروئید در این ناحیه می توانند تاندون آشیل را ضعیف کنند.
به صورت کلی این موارد می تواند شما را در معرض خطر بیشتری برای پارگی قرار دهند.
علائم پارگی تاندون آشیل چیست؟
نشانه متداول پارگی تاندون آشیل احساس ترک یا ضربه در پشت مچ پا است. مردم اغلب به اشتباه فکر می کنند چیزی به پای آنها برخورد کرده است، اما در واقع فقط احساس می کنند که تاندون دچار ضربه می شود.
سایر علائم رایج عبارتند از:
• درد شدید و ناگهانی در پشت مچ پا نزدیک به پاشنه پا.
• تورم و کبودی در پشت مچ پا.
• درد هنگام راه رفتن، به خصوص هنگام استفاده از پله یا سربالایی.
• حساسیت در نقطه ای که تاندون پاره شده است.
پارگی تاندون آشیل چه عوارضی دارد؟
پارگی تاندون آشیل یک آسیب تروماتیک است که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. بدون درمان، پارگی تاندون آشیل ممکن است به درستی بهبود نیابد که می تواند خطر پارگی مجدد آن را افزایش دهد.
پارگی تاندون آشیل چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک متخصص پا و مچ پای شما را به صورت فیزیکی معاینه می کند. او توانایی شما را برای حرکت دادن پا در جهات مختلف بررسی را می کند و می بیند که چگونه در برابر فشار روی منطقه واکنش نشان می دهید.
پزشک همچنین ممکن است از آزمایش های تصویربرداری - مانند سونوگرافی یا MRI - برای تعیین میزان پارگی آشیل استفاده کند.
پارگی تاندون آشیل چگونه درمان می شود؟
حتی قبل از اینکه به دنبال کمک پزشکی باشید، می توانید با پیروی از روش RICE (استراحت، یخ، فشرده سازی، بالابردن) درد و تورم تاندون آسیب دیده را کاهش دهید:
• به پای آسیب دیده خود به اندازه کافی استراحت دهید.
• یخ را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
• مچ پای خود را بانداژ کنید تا ناحیه آسیب دیده فشرده شود و از تورم بیشتر جلوگیری شود.
• برای کاهش تورم، پای خود را در سطح قلب یا بالاتر از آن قرار دهید.
بهبودی کامل پارگی تاندون آشیل معمولاً حدود چهار تا شش ماه طول می کشد. درمان پزشکی برای پارگی تاندون آشیل ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• بریس یا گچ: درمان غیر جراحی برای پارگی تاندون آشیل مستلزم بی حرکت بودن پا و مچ پا آسیب دیده است. پزشک متخصص پا، مچ پا و ساق پا را در یک بریس یا گچ قرار می دهد. پا و مچ پا به سمت پایین خم می شوند تا تاندون آشیل بتواند بهبود یابد.
• جراحی: اکثر پزشکان، جراحی پارگی تاندون آشیل را در افراد فعال و جوان تر توصیه می کنند. در حین جراحی، جراح دو سر تاندون پاره شده را دوباره به هم بخیه می‌زند. پس از جراحی، به گچ روی ساق پای خود نیاز دارید تا تاندون در حین بهبودی بی حرکت شود.
• فیزیوتراپی: شما برای بازیابی قدرت و تحرک در تاندون آشیل خود نیاز به فیزیوتراپی دارید، چه جراحی داشته باشید یا نداشتخ باشید.
چگونه می توان از پارگی تاندون آشیل جلوگیری کرد؟
شما همیشه نمی توانید از آسیب های تصادفی که باعث پارگی تاندون آشیل می شوند جلوگیری کنید. اما می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر پارگی تاندون آشیل انجام دهید، از جمله:
• انجام تمرینات گرم کردن قبل از تمرین یا بازی.
• افزایش تدریجی شدت تمرینات
• به طور منظم عضلات ساق پا و تاندون های آشیل خود را کشش دهید.
دیدگاه