والنتین سروف نقاش امپرسیونیست روسیه

زندگی والنتین سروف

پیشینه و زندگی والنتین سرووف (1865-1911) نمونه ای از انتقال فرهنگ و هنر روسیه از عصر رئالیسم به عصر نقره روسیه بود.

پدرش الکساندر سروف (1820-1871) یک وکیل طبقه بالا بود که به عنوان منتقد و آهنگساز موسیقی شناخته شد. الکساندر اگرچه ارتباطات خوبی با نخبگان حاکم داشت، اما به خاطر شخصیت متزلزلش مشهور بود.

مادر ولنتین، والنتینا برگمن (1846-1924)، پیانیست ماهری بود که اپرا می ساخت و همچنین به شوهرش کمک کرده بود آخرین کارهایش را تکمیل کند. والدین او یهودیان روسی شده بودند. او عقاید محکمی در مورد سیاست داشت و بسیار درگیر اهداف پوپولیستی بود.

وقتی سروف چهار ساله بود الکساندر و والنتینا به سرعت از هم جدا شدند. علاوه بر اختلاف سنی بیست و شش ساله، پدر سرووف به تجمل علاقه داشت و مادرش زندگی ساده را ترجیح می داد. وقتی آنها از هم جدا شدند ، پدر سرووف یک معشوقه گرفت و دو سال بعد درگذشت.

در سال 1874، مادر سرووف خانواده را به پاریس نقل مکان کرد. در اینجا او برای اولین بار با ایلیا رپین آشنا شد که به اصرار مادرش معلم او شد. رپین از سروف خواست که گچ بری و صحنه های خیابانی بکشد. در سال 1879 خانواده سرووف به مسکو بازگشتند، جایی که والنتین تحصیلات خود را با رپین در یک مستعمره هنرمندان مشهور، آبرامتسوو، متعلق به خانواده مامونتوف که پسرعموهای دور پدر سرووف بودند، ادامه داد. ساوا مامونتوف در ساخت راه آهن در سراسر روسیه ثروت زیادی به دست آورده بود. مادر سروف مراقبت کمی از او کرد، بنابراین الیزاوتو مامونتوف او را به عنوان پسرش پذیرفت. او را به نخبگان فرهنگی معرفی کرد که بعداً حمایت لازم برای موفقیت را برای او فراهم کرد.

سروف در شانزده سالگی وارد آکادمی امپراتوری سنت پترزبورگ شد، جایی که او را دانش آموز درخشانی نمی دانستند. او با میخائیل وروبل و ایساک لویتان که آنها نیز در آکادمی بودند دوست بود. سروف به همراه دوستانش به گروه هنرمندانی به نام دنیای هنر پیوست. رپین در آکادمی تدریس می کرد در حالی که سروف در آنجا دانشجو بود. از طریق رپین بود که سروف آموخت که رویکردی روانشناختی به کار خود داشته باشد. سروف در تمام پرتره های خود همیشه در مورد شخصی که نقاشی کرده بود اظهار نظر می کرد. سروف در بیست و دو سالگی اولین طعم شهرت خود را با نقاشی امپرسیونیستی دختر با هلو دریافت کرد که بلافاصله توسط پاول ترتیاکوف خریداری شد.

در سال 1897 سروف شروع به تدریس در مدرسه نقاشی مسکو کرد و در سال 1898 به آکادمی امپراتوری منتقل شد. در سال 1905 سروف شاهد کشتار معترضان مسالمت آمیز بود که به یکشنبه خونین معروف شد، از استودیوی خود در آکادمی. پس از این رویداد، سروف از نقاشی هیچ یک از اعضای خانواده امپراتوری خودداری کرد و به مدرسه نقاشی مسکو بازگشت. بسیاری از شاگردان سرو در مسکو در تعدادی از گروه‌های آوانگارد مختلف از جمله رز آبی و جک الماس مشارکت داشتند. این دانش آموزان بر سبک سروو تأثیر گذاشتند. در چند سال آخر زندگی‌اش، او فقط روی رنگ تمپر کار می‌کرد و با تغییر سوژه‌هایش از پرتره به مضامین اساطیر کلاسیک، شروع به صاف کردن موضوع خود کرد.

زندگی خصوصی سروف

در سال 1889 سروف با اولگا تروبنیکوا ازدواج کرد که از او صاحب دو پسر به نام‌های یورا و ساشا شد. در این زمان، سروف در حال تبدیل شدن به چهره‌پرداز برجسته روسیه بود. سروف همیشه بسیار کاسبکار بود و حتی هنگام نقاشی کت و شلوار می پوشید. او شخصیتی جدی داشت و مقداری از خلق و خوی پدرش را به ارث برده بود. یک بار هنگام نقاشی پرتره، از خانه مشتری خود بیرون آمد زیرا از او خواسته نشد برای ناهار به آنها ملحق شود. سروف به عنوان یک مرد خانواده بسیار آزادانه پول خرج می کرد، اغلب بیش از توانش. او در بیشتر دوران زندگی خود به طور گسترده در سراسر اروپا سفر کرد و به نمایش گذاشت. در سال 1908 به عضویت کامل نشست وین درآمد. او همچنین در آکادمی سلطنتی ونیز، برلین و لندن به نمایش گذاشت. در سال 1900 در نمایشگاه یونیورسل پاریس به او نشان مدال افتخار اعطا شد. وقتی در سال 1911 بر اثر سکته درگذشت، هیچ پولی برای خانواده‌اش باقی نگذاشت و در واقع این دوستانش بودند که باید هزینه مراسم خاکسپاری او را پرداخت می‌کردند.

تکنیک سروف

سبک سروف بسیار جدید بود. به شدت تحت تأثیر امپرسیونیست ها و آنچه در آن زمان از فرانسه بیرون می آمد قرار داشت.
ابتدا شکل را ایجاد کرد و سپس با یک رنگ شکل را پر کرد و رنگ بلوک ایجاد کرد. بسیار شبیه به کاری که گوگن در آن زمان انجام می داد.
سروف همیشه به دنبال رنگ ها، ترکیب بندی و عناصر مناسب برای نشان دادن شخصیت واقعی شخص بود.