دلایل موجه متهم برای عدم حضور نزد بازپرس بر اساس ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری
متهمی که توسط مرجع قضایی احضار می شود بر اساس ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری مکلف به حضور در موعد مقرر می باشد مگر آنکه متهم برای این عدم حضور عذر موجه داشته باشد.
بر اساس ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری متهم مکلف است در موعد مقرر حاضر شود و اگر نتواند باید عذر موجه خود را اعلام کند. جهات زیر عذر موجه محسوب میشود:
الف- نرسیدن یا دیر رسیدن احضاریه بهگونه ای که مانع از حضور شود.
ب- بیماری متهم و بیماری سخت والدین، همسر یا اولاد وی که مانع از حضور شود.
پ- همسر یا یکی از اقربا تا درجه سوم از طبقه دوم فوت شود.
ت- ابتلاء به حوادث مهم از قبیل بیماریهای واگیردار و بروز حوادث قهری مانند سیل و زلزله که موجب عدم امکان تردد گردد.
ث- متهم در توقیف یا حبس باشد.
ج – سایر مواردی که عرفاً به تشخیص بازپرس عذرموجه محسوب میشود.
تبصره – در سایر موارد، متهم میتواند برای یکبار پیش از موعد تعیین شده، بازپرس را از علت عدم حضور خود مطلع سازد و موافقت وی را أخذ نماید که در این مورد، بازپرس میتواند در صورت عدم تأخیر در تحقیقات، تا سه روز مهلت را تمدید کند.
پس عدم حضور متهم در تاریخ مقرری که در احضاریه قید شده فقط بر اساس دلایل موجهی که در ماده 178 بیان شده قابل قبول است. البته بر اساس تبصره ی این ماده متهم می تواند پیش از موعد مقرر تعیین شده در احضاریه بازپرس را از عدم حضور خود مطلع نماید.
مجازات عدم حضور متهم نزد بازپرس بدون دلایل موجه بر اساس ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری
مطابق ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری متهمی که بدون عذر موجه نزد بازپرس حضور نیابد یا عذر موجه خود را اعلام نکند، به دستور بازپرس جلب میشود. البته بر اساس تبصره ی این ماده در صورتیکه احضاریه، ابلاغ قانونی شده باشد و بازپرس احتمال دهد که متهم از احضاریه مطلع نشده است، وی را فقط برای یکبار دیگر احضار مینماید.
دیدگاه