میکروپنیس چیست؟
میکروپنیس یک اصطلاح پزشکی برای آلت تناسلی کوچک اما دارای ساختار طبیعی است. عوامل هورمونی یا ژنتیکی می توانند باعث این وضعیت شوند. پزشکان اغلب این وضعیت را در دوره نوزادی تا اوایل کودکی مورد توجه قرار می دهند.
تا زمانی که هیچ نگرانی دیگری برای سلامتی وجود نداشته باشد، میکروپنیس می تواند به طور طبیعی عمل کند. افراد مبتلا به میکروپنیس هنوز هم قادر به ادرار کردن و نعوظ هستند.
میکروپنیس بسیار نادر است و حدود 0.6٪ از مردان در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. در ایالات متحده، تقریباً 1.5 از هر 10000 نوزاد با میکروآلت متولد می شوند.
خوب است این نکات را درباره میکروپنیس در نظر داشته باشید:
• بعضی مردان فکر می‌کنند دچار میکروپنیس هستند، اما در بیشتر موارد این‌طور نیست. این عارضه بسیار نادر است.
• اگر طول آلت تناسلی در حالت رها (وقتی آلت برانگیخته نیست) کمتر از ۶٫۸ سانتی‌متر باشد، نشانه میکروپنیس است.
• سابقه خانوادگی و ژنتیک میتواند در بروز این عارضه نقش داشته باشد.
• هیچ درمانی برای میکروپنیس وجود ندارد، اما هورمون‌درمانی با تحریک رشد آلت تناسلی میتواند در درمان کوچک بودن آلت تناسلی کودکان مؤثر باشد.
علائم میکروپنیس چیست؟
اولین علامت میکروپنیس آلت تناسلی کوچک‌تر از ۱٫۹ سانتی‌متر در دوره نوزادی است. علامت میکروپنیس در بزرگسالان نیز آلت تناسلی کوچک‌تر از ۶٫۸ سانتی‌متر در حالت رها (۱۲٫۵ سانتی‌متر در حالت برانگیخته) است.
چون این بیماری به‌دلیل اختلالات هورمونی یا بیماری‌های مادرزادی رخ می‌دهد، ممکن است با مشکلات سلامتی دیگری نیز همراه باشد که علائم مختلفی دارند. این علائم به دلیل ابتلا به میکروپنیس بستگی خواهند داشت.
دلایل بروز میکروپنیس
عارضه میکروپنیس پیش از تولد و در دوره جنینی ایجاد می‌شود. یکی از دلایل احتمالی آن، تولید کم HCG در مراحل اولیه بارداری است. این هورمون باعث تحریک بیضه‌ها برای تولید تستسترون می‌شود. پس از ۱۴ هفته اول، رشد آلت تناسلی به هورمونی دیگر به‌نام هورمون لوتئینی (LH) مربوط می‌شود. این هورمون نیز با تأثیر بر سلول‌های بینابینی، بیضه را برای ساخت تستسترون تحریک می‌کند. اگر تولید هورمون لوتئینی یا تستسترون محدود شود، بر طول آلت تناسلی فرزند تأثیر می‌گذارد.
ژنتیک نیز در بروز میکروپنیس نقش دارد. بعضی ناهنجاری‌های کروموزومی در بروز این عارضه دخیل‌اند، از جمله سندروم:
• عدم‌حساسیت به آندروژن (AIS): این عارضه باعث می‌شود بدن به آندروژن‌ها که هورمون‌های مردانه هستند مقاومت داشته باشد.
• کلاینفلتر (Klinefelter): این عارضه به‌دلیل وجود یک کروموزوم X اضافه در مردان ایجاد می‌شود.
• ترنر (Turner): در این سندروم یک کروموزم X کمتر در زنان وجود دارد.
• داون: در این عارضه ۳ کپی از کروموزم ۲۱ وجود دارد.
همچنین شواهد نشان می‌دهند که مصرف داروهای باروری حاوی استروژن در مراحل اولیه بارداری، میتواند باعث کوچکی آلت تناسلی شود. با اینکه آلودگی‌های محیطی دلیل شایعی نیستند، بعضی تحقیقات نشان می‌دهند که قرارگرفتن در معرض آفت‌کش‌های حاوی کلر در دوران بارداری میتواند باعث بروز میکروپنیس و سایر ناهنجاری‌های اندام‌های جنسی پسران شود.
میکروپنیس چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشکان می تواند میکروپنیس را با معاینه فیزیکی تشخیص دهد. آنها به آرامی آلت تناسلی شما را کشیده و اندازه می گیرند. سپس این عدد با محدوده اندازه گروه سنی خاص شما مقایسه می شود.
میکروپنیس چگونه درمان می شود؟
رایج ترین درمان های میکروپنیس شامل تستوسترون درمانی و جراحی است.
افراد در هر سنی می توانند از درمان میکروپنیس بهره مند شوند. اما اگر پزشک این بیماری را در دوران نوزادی تشخیص داده و درمان کند، شانس موفقیت بیشتر است.
تستوسترون درمانی برای میکروپنیس
خط اول درمان معمولا یک دوره کوتاه تستوسترون است. این درمان توانایی آلت تناسلی را برای پاسخ به هورمون رشد آزمایش می کند.
پزشک ممکن است تزریق تستوسترون یا ژل پوستی تستوسترون را توصیه کند. مطالعات نشان می دهد که رشد آلت تناسلی با درمان تستوسترون در بسیاری از نوزادان خوب است، اما اینکه آیا این رشد در دوران بلوغ و بزرگسالی ادامه می یابد یا خیر، مشخص نیست. شما نباید تزریق تستوسترون یا ژل های پوستی را امتحان کنید مگر اینکه توسط پزشک متخصص تجویز شده باشد.
اگر درمان با تستوسترون به طول آلت تناسلی اضافه نکند، پزشک شما ممکن است درمان های دیگری را امتحان کند.
جراحی میکروپنیس
اگر دچار میکروپنیس هستید و به جراحی فکر می کنید، مطمئن شوید که خطرات و مزایای موقعیت آن را به وضوح درک کرده اید.
چه مدت طول می کشد تا پس از جراحی میکروپنیس بهبودی حاصل شود؟
زمان نقاهت پس از جراحی میکروپنیس به عوامل مختلفی مانند سابقه سلامتی و ظرفیت التیام بدن فرد بستگی دارد. اکثر افراد می توانند در حدود چهار تا شش هفته بعد از عمل به روال عادی برگردند.
عوارض میکروپنیس
به‌دلیل دشواری هدایت جریان ادرار در این حالت، میکروپنیس میتواند دفع ادرار را دچار اختلال کند. البته نشسته ادرارکردن تا حد زیادی این مشکل را حل می‌کند. در ادامه، سایر مشکلات ناشی از میکروپنیس را شرح می‌دهیم.
1. باروری
در صورتی که طول آلت تناسلی کمتر از ۵ سانتی‌متر باشد، احتمال لقاح کمتر خواهد بود. علاوه بر این، بعضی مردان به‌دلیل مشکلات زمینه‌ای هیپوفیز، شمارش اسپرم پایینی دارند. در این موارد، درمان‌های باروری می‌توانند احتمال بارداری را بیشتر کنند.
2. مشکلات احساسی
با اینکه درمان‌هایی برای افزایش اندازه آلت تناسلی وجود دارند، بیشتر مبتلایان آلت تناسلی کوچک‌تر از حد عادی خواهند داشت. بعضی افراد بر این باورند که این امر میتواند باعث آسیب‌های روحی و روانی شود. البته این باورها بیشتر بر اساس دیدگاه فرهنگی افراد به این مسئله است، نه تجربه افراد. بر اساس تحقیقات، تصویر ذهنی مردان دچار میکروپنیس از مردانگی خود، مشابه افراد عادی است.
دیدگاه