اختلال اضطراب در زنان
اضطراب پاسخ طبیعی بدن به استرس است که می تواند با احساس ترس یا دلهره نسبت به آینده همراه باشد. طول مدت یا شدت احساس اضطراب به علل استرس زا بستگی دارد. علائم جسمی مانند افزایش فشار خون و حالت تهوع ممکن است هراه با اضطراب بروز کند.
اضطراب معمولی احساسی است که دوام ندارد و در زندگی روزمره شما دخالت نمی کند. اما اگر احساس اضطراب بیش از شش ماه طول بکشد و اثرات آن در زندگی روزمره شما تداخل ایجاد کند، در این صورت احساس اضطراب شما شدید است که احتمال دارد دچار اختلال اضطراب شوید. در صورت بروز اختلال اضطراب، ممکن است احساس ترس همیشه در کنار شما باشد.
انجمن روان پزشکی آمریکا (APA) شخص مبتلا به اختلال اضطراب را اینگونه توصیف می کند که “فرد با افکار و نگرانی های تکراری درگیر است.” اختلالات اضطرابی شایع ترین شکل اختلال عاطفی است و می تواند هر کسی را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد. طبق اعلام انجمن روان پزشکی آمریکا، اختلال اضطراب در زنان نسبت به مردان شایع تر است.
علایم اختلال اضطراب در زنان
به طور کلی می توان گفت علایم اضطراب در زنان و مردان تفاوت چندانی با یکدیگر ندارد اما مسأله مهم نحوه و شدت بروز این علایم می باشد که در زنان می تواند قوی تر باشد.
علائم فیزیولوژیکی اضطراب
- لرزش
- پیچشهای عضلانی
- احساس لرز و سردرد
کمردرد
- تنش عضلانی
- احساس تنگی نفس
- خستگی مفرط
- رفلکس از جا پریدن
- بیشفعالی اتونومیک
گل انداختن یا رنگپریدگی
- تپش قلب
- تعریق
- سردی دستها
- اسهال
- خُشکی دهان
- تکرُر ادرار
- اشکال در بلع
علائم روانشناختی اضطراب
- احساس ترس
- اشکال در تمرکز
- بیخوابی
گوش به زنگ بودن مفرط
در این افراد میزان برخی هورمونهای موجود در خون غیرعادی است؛ بنابراین هر آنچه باعث اختلال در سیستم هورمونی شود، برای بدن خطر محسوب میشود، بهعنوانمثال بارداری، کمکاری یا پرکاری تیروئید، پایین بودن قند خون، وجود غده در غدد فوق کلیوی و بینظمی ضربانهای قلب از این عوامل هستند.
دلایل اضطراب در زنان
موفقیت در کار و کسب درآمد کافی، بهخصوص با بالارفتن سن و پیشآمدن بازنشستگی، موضوع اصلی نگرانیهای زنان است. چنین نگرانیهایی در زنان عمیق تر از مردان بروز میکند که البته این تفاوت منحصر به موضوع کار و پول نیست. روی هم رفته،طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، تشخیص اختلال اضطراب در زنان دو برابر مردان اتفاق میافتند.
این تفاوت دور از ذهن نیست چرا که، طبق گفتهی جنیفر شنون یک رواندرمانگر فعال در کالیفرنیا: «زنان اغلب گمان میکنند باید در تمام زمینههای زندگی خود درست به مرکز هدف بزنند و اگر نتوانند، فکر میکنند به نحوی شکست خوردهاند. زنان تمایل دارند که عالی باشند، هرگز سر فرزندانشان داد نزنند، خانه را تمیز نگه دارند، بیشتر از دخل خرج نکنند و در ملاقاتها اثر خوبی روی دیگران بگذارند.» درنهایت زنها مسئولیت همه را روی دوش خود میبینند.
راهکارهایی برای کنترل اضطراب در زنان
کمی نفس عمیق بکشید
دلیلی دارد که متخصصان این کار را توصیه میکنند. تنفس عمیق اکسیژنرسانی به مغز را افزایش میدهد. این تکنیک را از دکتر فائو داشته باشید: دمی عمیق داشته باشید و در حالیکه تا ۴ میشمرید به خود بگویید «آرام باش»، سپس بازدم را بیرون بدهید. این کار را بهمدت یک دقیقه، یا اگر اسیر ترافیک شدهاید طولانیتر، انجام بدهید.
خودتان را در آغوش بگیرید
دکتر جین لاو تامپسون، روان درمانگر از فلوریدا میگوید: «تماس انسانی باعث ترشح هورمون اندروفین میشود که در زندگیمان به اندازهی کافی دریافت نمیکنیم.» اگر دوست یا همسرتان کنارتان نیست دکتر تامپسون روشی را به شما پیشنهاد میکند که به تنهایی قابل انجام است: «ساعدهایتان را از بالا به پایین بمالید، سپس بازوانتان را به دور خودتان بپیچید و فشار دهید.»
کلمات آرامشبخش را تکرار کنید
زمزمهی آهنگین نه تنها به ذهن تمرکز میبخشد بلکه ضربان قلب و فشار خون را کاهش میدهد، که هر دو اینها هنگام اضطراب افزایش پیدا میکنند. خواندن موجب تحریک عصب واگ میشود که به تنظیم خلق کمک میکند. نمیدانید چه چیزی را بخوانید؟ ترانههای دوران کودکی یا ترانههایی که دوست دارید هر دو میتوانند اثربخش باشند.
ذهن خود را آزاد بگذارید
تامپسون میگوید: «در میان سیل پیامها، خبرهای شبکه های اجتماعی، سریالهای درانتظار برای دیدهشدن و پادکستهای درانتظار برای شنیدهشدن احساس برانگیختگی بیش از اندازه متداول است.» برای اینکه میزان شوید گوشیتان را خاموش کنید، در حیاط خلوت بنشینید و به اطراف نگاه کنید. او میگوید: «وقتی به آسمان، خورشید و درختان نگاه کنید، مشکلاتتان پیش چشم شما کوچکتر جلوه میکنند.»
بهدنبال صلح باشید
احساسات اضطرابآور هم میگذرند. تسلیم شدن و آرامش داشتن در میانهی اضطراب تا زمانی که بهطورطبیعی تمام شود کمککننده است. زمانی که تحت فشارید به جای اینکه فکر کنید حتما باید از آن خلاص شوید، به این فکر کنید که میتوانید با تجربهی این حس همین حالا کنار بیایید.
ارزیابی واقعگرایانهای از خود بکنید
آنچه آزارتان میدهد را بنویسید، سپس از خود سؤال کنید احتمال اینکه چنین اتفاقی بیفتد چقدرا ست؟ چه شواهدی دارم که دلالت بر رخداد آن میکنند؟ چه کاری از من برمیآید؟ فائو میگوید: «با اینکار خیلی زود میفهمید که همه چیز مرتب میشود، دلیلی برای هراس وجود ندارد و قرار نیست کنترل اوضاع از دستتان خارج شود.»
دیدگاه