امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 273123
۳۱۱۴
۱
۰
نسخه چاپی
sexual therapy

دیدگاه اومانیستی یا انسان گرایی در درمان جنسی | آری یا خیر ؟

یک موضوع مهم و قابل توجه در درمان جنسی حاکم بودن دیدگاه و نگرش درمانگر در درمان جنسی است. دو دیدگاه عمده ی الهی و معنوی و اومانیستی در درمان جنسی حاکم و مورد استفاده قرار می گیرد. در نوشته های موجود نگرش معنوی در درمان جنسی مدنظر بوده و دیدگاه انسانی یا اومانیستی مورد استفاده قرار نمی گیرد.

دیدگاه اومانیستی یا انسان گرایی در درمان جنسی

اومانیسم در معنای رایج آن، نگرش یا فلسفه ای است که با نهادن انسان در مرکز تأملات خود، اصالت را به رشد و شکوفایی انسان می دهد.

دیدگاه اومانیستی یا انسان گرایی

انسان‌گرایی یا اومانیسم، جهان‌بینی فلسفی و اخلاقی است که بر ارزش و عاملیت انسان‌ها به صورت فردی یا جمعی تأکید دارد و عموماً تفکر نقادانه و شواهد (عقلانیت و تجربه گرایی) را بر پذیرش دگم اندیشی و خرافات ترجیح می‌دهد.

دیدگاه اومانیستی یا انسان گرایی در درمان جنسی

یک موضوع مهم و قابل توجه در درمان جنسی حاکم بودن دیدگاه و نگرش درمانگر در درمان جنسی است. دو دیدگاه عمده ی الهی و معنوی و اومانیستی در درمان جنسی حاکم و مورد استفاده قرار می گیرد. در نوشته های موجود نگرش معنوی در درمان جنسی مدنظر بوده و دیدگاه انسانی یا اومانیستی مورد استفاده قرار نمی گیرد.

عمده ترین نکاتی که برای پرهیز از دیدگاه اومانیستی در درمان جنسی می توان عنوان نمود، به شرح زیر است:

1. دیدگاه حاکم در درمان جنسی در جهان غرب نگرش اومانیستی است.

2. علل لزوم پرهیز از نگرش اومانیستی در درمان جنسی

3. درمانگر فاقد اعتقاد معنوی قادر به استفاده از دیدگاه معنوی در درمان جنسی نخواهد بود.

توضیحاتی در ارتباط با موارد عنوان شده ی فوق ارائه می شود.

1. دیدگاه حاکم در درمان جنسی در جهان غرب نگرش اومانیستی است.

در نگرش اومانیستی، انسان تعیین کننده ی ملاک و معیار ارزش ها بوده. چنین نگرشی از دوران باستان و در طول تاریخ بشریت مطرح بوده است. پروتاگوراس دانشمند یونانی گفته ای دارد مبنی بر این که «انسان اساس، مبنا و ملاک ارزیابی تمامی امور و ارزش هاست.»

چنین امری در دوران گوناگون تاریخ بشری مورد توجه قرار گرفته و آدمی خود تعیین کننده ی خوبی و بدی و ارزش ها شده و در موقعیت ها و دورانی نیز ملاک و معیار مبانی الهی و معنوی بوده است.

در جهان غرب تا پیش از رنسانس نگرش معنوی بر امور موجود حاکمیت داشت. اما با تغییراتی که در نگرش های معنوی روی داد و دگرگونی که نهضت پروتستان در مبانی اعتقادی مسیحیت کاتولیک ایجاد نمود، تحولات گوناگونی را به همراه داشت که از جمله مبانی اومانیستی پس از رنسانس تقویت و مورد توجه بیشتری قرار گرفت.

گرایش به مبانی معنوی و معیارهای انسانی نیز برای هر فردی می تواند در طول دوران زندگی روی دهد. بدین صورت که در دوره و موقعیتی نگرش حاکم معیارهای انسانی بوده و با گذشت زمان معیارهای الهی و معنوی برای شخص حاکم می گردد. در حال حاضر نیز برای بعضی افراد و به ویژه در میان جوامع غربی ملاک موجود برای امور انسانی و به ویژه درمان جنسی معیارهای اومانیستی است. زیرا در فهرست آماری و تشخیصی بیماری های روانی DSM (Diagnostic and Statistical Manual) هم جنس گرایی را از اختلال های جنسی خارج کرده اند.

در واقع گرایش و ترجیح فردی اشخاص، ملاک و معیار برای تشخیص اختلال محسوب می شود. از این رو چنین امری وابسته به معیارهای معنوی نخواهد بود. این امر نه فقط در ارتباط با درمان جنسی، بلکه در سایه زمینه های انسانی نیز نمود داشته و هر ساله راهپیمایی هایی از سوی افراد همجنس گرا به اجرا در می آید. البته این مطلب نه بدان معنا که چنین امری مورد پذیرش اکثریت آحاد آن جامعه باشد، بلکه به عنوان یک گزینه، انتخاب و ترجیح فردی در نظر گرفته می شود، که بعضی آن را انتخاب می نمایند.

2. علل لزوم پرهیز از نگرش اومانیستی در درمان جنسی

درمان جنسی که در نوشته های موجود بدان پرداخته می شود، از دیدگاه اومانیستی نبوده و با نگرش معنوی بدان پرداخته می شود.

عمده ترین عللی که نگرش اومانیستی مورد استفاده قرار داده نمی شود، به قرار زیر است:

الف. هر فردی می تواند از معیار و مقیاس ویژهای خود پیروی نماید.

ب. مکاتب انسانی و ملاک قرار دادن میانگین و یا اکثریت آحاد اجتماع

ج. در صورتی رفتار جنسی نادرست است که آسیب فوری به همراه داشته باشد.

توضیحاتی در ارتباط با موارد عنوان شده ی فوق ارائه می شود.

دیدگاه اومانیستی یا انسان گرایی در درمان جنسی

الف. هر فردی می تواند از معیار و مقیاس ویژه ی خود پیروی نماید.

یکی از عمده ترین اشکال های وارد بر نگرش اومانیستی تعداد آراء و عقاید افراد، نسبت به موضوع های گوناگون و از جمله رفتار جنسی است. برای مثال، رفتاری را که یک فرد صحیح می داند، شخص دیگر آن را نادرست در نظر می گیرد. هم چنین عملی را که فردی در یک دوره از زندگی مانند جوانی درست می شمارد، با افزایش سن و رسیدن به دوره ی میانسالی، نظری مخالف با دوران جوانی می تواند داشته باشد.

این گونه تفاوت ها در دیدگاه های افراد و همچنین تغییر در نگرش که در دورهای خوب و در دوره و موقعیتی دیگر بد و نادرست شمرده می شود، یکی از عمده ترین ضعف های نگرش اومانیستی به شمار می رود. این امر به ویژه در ارتباط با رفتار جنسی نیز می تواند نوسان های متفاوتی داشته باشد. به همین مناسبت درمان جنسی با بی ثباتی در معیارهای رفتار جنسی مواجه می شود. زیرا رفتار جنسی ملاک درست و نادرست بودنش با مشکل مواجه و معیاری برای آسیب زا بودن و سلامت رفتار جنسی در دسترس نخواهد بود.

ب. مکاتب انسانی و ملاک قرار دادن میانگین و یا اکثریت آحاد اجتماع

موضوع دیگر در نگرش اومانیستی، میانگین قرار دادن افراد جامعه است. با توجه به متنوع بودن نگرش های افراد، دیدگاه قالب و حاکم، ملاکی برای صحیح بودن در نظر گرفته می شود. اما این نکته در طول تاریخ مشاهده شده که رفتار و عملکردی که در یک دوره صحیح در نظر گرفته می شده، در دورهای دیگر رفتاری نادرست و اشتباه به شمار می رفته است.

در هر حال میانگین و یا اکثریت رفتار آحاد اجتماع را ملاک قرار دادن فقط در بعضی شرایط و با در نظر گرفتن حقایق مرتبط با آن می تواند ملاک واقع شود. دلیل آن هم میانگین برخی آراء و عقاید افراد در دوران گذشته تاریخ است که برای انسان های حال حاضر قابل قبول نیست.

ج. در صورتی رفتار جنسی نادرست است که آسیب فوری به همراه داشته باشد.

در درمان روانشناختی و همچنین درمان جنسی، سه ملاک زیر مورد استفاده قرار می گیرد.

ج. 1. آمار

ج. 2. هنجارهای اجتماعی

ج. 3. مشکل آفرین بودن رفتار

در ارتباط با آمار اشاره شد که در صورت افزایش تعداد افراد دارای آن رفتار، دیگر رفتاری ناهنجار و آسیب زا به شمار نمی رود. مورد دوم نیز هنجارهای اجتماعی است که اگر به تدریج افکار عمومی و هنجارهای اجتماعی، رفتاری را که در گذشته ناهنجار به شمار می رفته، رفتاری سالم در نظر بگیرد، آن رفتار سالم به شمار خواهد رفت.

هم چنین آسیب زا و مشکل آفرین بودن رفتار نیز در نگرش اومانیستی با توجه به نگرش افراد در نظر گرفته می شود و در صورتی که شخص از بابت رفتار خود مشکلی نداشته باشد، رفتاری ناسالم در نظر گرفته نمی شود. اما در صورتی که برای دیگر افراد مشکل آفرینی به دنبال داشته باشد، در همان حدود و اندازه شخص لازم است که رفتارش را کنترل و محدود نماید تا آسیبی را برای سایرین به دنبال نداشته باشد.

3. درمانگر فاقد اعتقاد معنوی قادر به استفاده از دیدگاه معنوی در درمان جنسی نخواهد بود.

بعضی از درمانگران که دارای نگرش اومانیستی در درمان جنسی هستند، بدیهی است که اعتقادی به مبانی معنوی ندارند. اما درمانگری که قصد استفاده از دیدگاه معنوی در درمان جنسی را دارد، لازم است که خود دارای باورهای معنوی باشد. البته این گونه باورها فقط در حد پذیرش معنویت به صورت ذهنی نبوده، بلکه در عمل و رفتار نیز ملزم به اجرا بوده و آن را به اجرا در آورد. در هر حال اعتقاد نداشتن به معنویت مانع از انجام درمان جنسی از روش معنوی خواهد شد.

منبع: کتاب درمان جنسی | نویسنده: سعید کاوه

  • منبع
  • حقوق نیوز

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید