برخی از کارشناسن معتقدند که با توجه به گستردگی منابعی که دانش آموزان می توانند از آنها اطلاعات جنسی کسب کنند همانند وبسایت ها، شبکه های مجازی و فیلم های پونوگرافی، بهتر است تا با آموزش علمی و صحیح مسائل جنسی در مدارس البته با استفاده از استاندارهای فرهنگی کشور، دانش آموزان را از اطلاعات نادرست و غیرعلمی که با توجه به دوره سنی حساس آنها، ممکن صرفا در آنها هیجانات جنسی ایجاد کند، مصون نگه داشت. اما عده ای دیگر از کارشناسان معتقدند که آموزش مسائل جنسی در مدارس باعث می گردد تا دانش آموزان به شکلی زودرس در جریان اطلاعاتی قرار گیرند که در ادامه ممکن است باعث کشیده شدن آنها به انحرافات اخلاقی گردد. حال سوال این است که واقعا تکلیف آموزش مسائل جنسی در مدارس ایران چیست؟
با نگاهی به آمار ارقام رسمی که از سوی نهادهای مسئول همچون وزارت بهداشت ارائه شده است و همچنین بر اساس نتایج پژوهش های مختلف، ایران هم اکنون با دو زنگ خطر بسیار جدی در حوزه مسائل جنسی روبرو می باشد.
1. پائین آمدن سن ارتباط جنسی
2. پایین آمدن سن مبتلایان به اچ آی وی
بنا به اظهارات پروین افسر کازرونی- رییس اداره ایدز وزارت بهداشت- روند انتقال ویروس HIV از طریق روابط جنسی در حال افزایش است و یکی از مهمترین اقدامات افزایش آگاهی نوجوانان و جوانان در مورد خود مراقبتی و افزایش آگاهی والدین و بالا بردن مهارت فرزندپروری است تا بتواند با برقراری ارتباط مناسب با کودکان از گرایش نوجوان و جوانان به رفتارهای پرخطر جلوگیری کند. بر اساس اطلاعات افسر کازرونی 53 درصد از مبتلایان رده سنی 21 تا 35 سال هستند. این امر نشان دهنده این موضوع بسیار خطیر است که آگاهی رسانی در زمینه مسائل جنسی باید از سنین بسیار پایین تر آغاز گردد و در این راه مدرسه نقشی بسیار تعیین کننده دارد.
اولین مورد بیماری ایدز در ایران در سال 1365 در یک کودک شش ساله هموفیلی که از فاکتورهای انعقادی وارداتی آلوده به ویروس ایدز استفاده کرده بود، مشاهده شد. با گذشت زمان تدریجاً افراد آلوده به این ویروس در کشور زیاد شدند که مهمترین راه انتقال آن نیز از طریق معتادان تزریقی و سرنگ و سوزن آلوده بود که بصورت مشترک در میان معتادان استفاده می شد. اما همانگونه که رییس اداره ایدز وزارت بهداشت اعلام کرده است انتقال ویروس در ایران از طریق رابطه جنسی در حال افزایش است به گونه ای که هم اکنون از کل موارد ابتلای جدید به ویروس HIV، حدود ۳۲ درصد را معتادان تزریقی و ۴۷.۱ درصد را ابتلا از طریق رابطه جنسی تشکیل میدهند.
براساس مطالعه ای که وزارت بهداشت انجام داده فقط 16 درصد دختران و 20 درصد پسران راه های مقابله با ایدز را می دانند یعنی 80 درصد آنها در این خصوص اطلاعاتی ندارند.
دانش آموزان دبيرستان های دخترانه از آسيب پذيرترين گروه های جمعيتی هستند كه به واسطه سن و رفتارهای پرخطر بهداشتی در معرض خطر ابتلا به ايدز قرار دارند.
ایدز تنها از سه طریق تزریق با سرنگ مشترک در بین تزریق کنندگان، رابطه جنسی محافظت نشده و انتقال از مادر به جنین منتقل میشود. اطلاع رسانی در خصوص ویروس HIV و راههای انتقال آن یکی از راهکارهای اساسی برای پیشگیری از ایدز است؛ اما با توجه به اینکه بیش از نیمی از مبتلایان را جوانان تشکیل میدهند ضروری است اطلاع رسانی در این خصوص از سنین پایین و در مدارس آغاز شود.
کودکان پس از 6 سالگی، بیشتر زمان خود را در مدرسه سپری میکنند و آموزشهای لازم را در خصوص خواندن، نوشتن و ... از معلم میآموزند به همین دلیل ارتباط تنگاتنگی بین دانش آموز و آموزههای معلم و خصوصا کتابهای درسی وجود دارد. بر همین اساس شاید بهترین آموزش دهنده در خصوص راهکارهای پیشگیری از ایدز مدارس باشند، اما اینکه آگاهی معلمان در این زمینه چگونه است و اینکه آیا دانش آموزان قابلیت درک این مطالب را در کتابهای درسی دارند مورد سوال همه و از جمله خانوادهها است.
متاسفانه در ایران در بسیاری موارد نوجوانان نمیتوانند سوالات خود را در خصوص بهداشت باروری، فعالیتهای جنسی، خطرات آن و ... از معلم، مربی پرورشی، مشاوره مدارس و خانواده بپرسند به همین دلیل در سنین جوانی و ازدواج و یا قبل از آن دچار مشکلات عدیدهای میشوند.
نوجوانان در سنین بلوغ با سوالات متعددی در خصوص بهداشت باروری و فعالیت جنسی مواجه میشوند و به دلیل اینکه نمیتوانند از خانواده و یا معلمان خود سوال کنند به سایتهای غیرمجاز و دوستان خود رجوع میکنند که متاسفانه این منابع اطلاعات اشتباه و پرخطری را در اختیار آنها قرار میدهد.
اگر دانش آموزان در دوره متوسطه اول و دوم با علائم بلوغ، نیاز جنسی، بیماریهای پرخطر واگیر و ... آشنا شوند و به منابع صحیح دسترسی داشته باشند میتوانند به میزان چشمگیری رفتارهای خود را کنترل کنند که این امر از بروز معضل اجتماعی در جامعه پیشگیری میکند.
مسئولان بهداشتی و سلامت بسیاری از کشورها در خصوص سخن گفتن از ایدز و راههای انتقال آن فرهنگسازی کردهاند ولی این اتفاق هنوز در کشور ما رخ نداده است. بنابراین مسئولان نظام سلامت باید ابتدا این مسائل را در جامعه فرهنگسازی کند.
دیدگاه