زندگینامه پل الوار مهمترین شاعر مکتب سوررئالیسم
پل الوار شاعری فرانسوی و یکی از رهبران جنبش فکری سوررئالیسم، از قدرتمندترین مکاتب نوگرایانۀ قرن بیستم بود، که توانست نظر بسیاری از هنرمندان و روشنفکران را به خود جلب کند.
پل الوار زادۀ سال ۱۸۹۵، در سن-دنی در شمال پاریس است. پدرش کارمندی ساده بود و مادرش خیاط بود. ۱۵ سال بیشتر نداشت که به بیماری سل مبتلا شد. این بدبیاری آن هم در سن نوجوانی، سبب شد تا تحصیلات خود را، به اجبار، رها کند و برای درمان و بازیابی سلامتی، راهی کوهستان‌های سوئیس شود.
در سوئیس الوار با دختری روسی به نام گالا را ملاقات کرد و از امیدهایش برای شاعر شدن علیرغم مخالفت خانواده اش گفت. گالا برای او نوشت: «تو شاعر بزرگی خواهی شد»
گالا همواره سعی می کرد تا آرزوهای پل الوار را قوی تر کند و او را برای رسیدن به هدفش مصمم نماید.
الوار پس از بهبودی و بازگشت به پاریس برای اولین بار چند قطعه از اشعار خود را در مجلات مختلف ادبی فرانسه به چاپ رساند. گالا و الوار پس از مدتی دوری و با وجود مخالفت خانواده‌هایشان با هم ازدواج کردند. اما در کشاکش سال‌های آغازین جنگ جهانی اول، برای خدمت به نظام احضار شد و در بخش پرستاری، مسئولیتی برای او در نظر گرفته شد.
نخستین دفتر شعر الوار، با نام وظیفه و نگرانی، در سال ۱۹۱۷ به چاپ رسید و یک سال بعد، در سال ۱۹۱۸، دومین دفتر شعر او، با نام اشعاری برای صلح، به چاپ رسید. پایان جنگ، برای الوار با آشنایی با کسانی چون آندره برتون، لوئی آراگون و فیلیپ سوپو همراه بود که با شرکت آنان بیانیه شعر سوررئالیستی فرانسه را امضا کرد و جنبش ادبی سورئالیسم را پایه‌گذاری نمود. پایه‌گذار این آشنایی همسر پل، گالا بود و در وارد شدن پل به این مسیر نقش بسزایی داشت.
شوک جدایی از همسرش گالا، در سال ۱۹۲۴، سبب شد او تصمیم بگیرد با سفر به دور دنیا، دردهای درونی خود را التیام بخشد. هفت ماه سفر به کشورهایی چون پاناما، سیلان، هندوچین، استرالیا، هند، نیوزلند و... از او انسان دیگری ساخت به‌گونه‌ای که پس از بازگشت، آثاری را منتشر کرد که از نظر لحن، سراسر شورانگیز و هیجانی هستند. شاهکار بزرگ الوار یعنی پایتخت اندوه، منتشرشده در سال ۱۹۲۶ نیز از آثار همین دورۀ حیات فکری اوست. دربارهٔ این کتاب منتقدان گفته‌اند: همین کتاب کافیست تا الوار نماینده شعر نو فرانسه باشد.
پل الوار از شاعران ردیف اول مکتب سوررئالیسم بود و سبک شخصی خاصی در این مکتب به وجود آورد که او را در میان همه هنرمندان به چهره‌ای محبوب و ممتاز بدل کرد.
از سال ۱۹۲۷ با کمونیست‌ها رابطه داشت و در همین سال بود که در بحبوحه اشغال فرانسه توسط آلمان قطعه آزادی را سرود. بنا به گفته شخص شاعر، در ابتدا این شعر، صرفاً عاشقانه بوده و وی این شعر را در مورد زنی که او را دوست داشته سروده‌است. اما به مرور شاعر به این حقیقت دست می‌یابد که این شعر نمی‌تواند صرفاً مختص یک «انسان» باشد بلکه متعلق به همه انسانهاست.
الوار در سال ۱۹۴۲ در حین اشغال فرانسه و در رابطه با جنبش ملی مقاومت، رسماً وارد حزب کمونیست فرانسه شد. پل الوار پیش از عضویت در حزب کمونیست، در سال ۱۹۳۰ در کنگره انترناسیونال دوم نویسندگان انقلابی جهان در شوروی شرکت نموده بود. او بعد از جنگ جهانی دوم به دلیل اشعار اجتماعی و فعالیت‌های سوسیالیستی مشهور شد؛ البته بدون اینکه مطیع حزب کمونیست شود.
در همین سال‌ها بود که در جنگهای داخلی اسپانیا شرکت کرد و به عنوان شاعری که شعر را از بعد شخصی به بعد اجتماعی و مردمی کشاند شناخته شد. همچنین به مبارزات مخفیانه علیه اشغالگران نازی می‌پردازد. مجموعه‌های «شعر و حقیقت ۱۹۴۲» «شایستگان زیستن ۱۹۴۴» و «در وعده گاه آلمانی ۱۹۴۴» در چنین حال و هوایی منتشر شدند؛ که از مهمترین اشعار سیاسی و رزمی دوره مقاومت به‌شمار می‌آیند.
در سال ۱۹۴۸ از پیکاسو و الوار برای عضویت در «کنگره صلح» در لهستان دعوت به عمل آمد. در ژوئن همین سال الوار «اشعار سیاسی» را با مقدمه‌ای از لوئی آراگون انتشار داد. وی «ققنوس» را در آخرین سال زندگی خویش (۱۹۵۲) سرود.
و در آخر باید گفت که پل الوار بیش از دیگران شعر بین دو جنگ جهانی در فرانسه را تحت تأثیر خود قرار داده‌است. اشعار الوار در عین اینکه دستمایه اجتماعی و سیاسی دارند، اغلب رنگی از عشق و عاطفه دارند همچنین در اشعار او نشانه از سبک تمام شاعران سوررئالیست دیده می‌شود. شعر او به علت محتوای انسان‌دوستانه و توصیف احساسات عمیق و پرشور، تأثیری عمیق روی تمام قشرها خلق گذاشت و بدین ترتیب او بهترین شاعر نسل خود شد. شعر الوار: کوتاه، فشرده، و مخاطبه‌ای، است. تجربه‌های شرکت او درجنگ داخلی اسپانیا و سایر حوادث زمان، باعث شدند که او همیشه برای محرومان و آزادیخواهان موضعگیری نماید.
الوار در روز سه شنبه ۱۸ نوامبر ۱۹۵۲، در آپارتمان خود در اثر سکته قلبی چشم از جهان فروبست و در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.
دیدگاه