نقرس یکی از انواع بیماری های ورم مفاصل می باشد که با درد همراه است، که در اثر افزایش اسید اوریک در خون به وجود می آید.
بیماری نقرس
نقرس نوعی التهاب مفاصل است. این بیماری می تواند منجر به حملات ناگهانی درد، سوزش، خشکی و ورم در مفصل شود. این حالت معمولا در انگشت شست پا رخ می دهد. این حملات می توانند بارها و بارها رخ بدهند، مگر اینکه نقرس مورد درمان قرار گیرد. به مرور زمان نقرس می تواند به مفاصل، تاندون ها و سایر بافت های بدن شما آسیب برساند. نقرس در مردان بیشتر شایع است. نقرس به علت وجود اسید اوریک بیش از حد در خون بروز می کند. در بسیاری از موارد داشتن اسید اوریک بالا به شما آسیبی نمی رساند. بسیاری از افراد با اسید اوریک بالا هرگز به نقرس مبتلا نمی شوند. اما اگر میزان اسید اوریک بدن شما بسیار بالا برود، اسید اوریک می تواند در مفاصل شما کریستال های سختی را ایجاد کند.
نقرس یکی از انواع بیماری های روماتیسمی است که ناشی از تجمع بلورهای اسید اوریک در مفاصل است. اسید اوریک یک محصول تجزیه ای از پورین هاست و پورین ها در بخشی از بسیاری از غذاهایی که می خوریم وجود دارند. اختلال در مدیریت اسید اوریک و تبلور این ترکیبات در مفاصل باعث حملات دردناک روماتیسمی، سنگ کلیه و انسداد مجاری کلیه با کریستال های اسید اوریک که نتیجه آن نارسایی کلیه است می شود. نقرس یکی از رایج ترین بیماری هایی است که دارای سابقه تاریخی است و از این نظر دارای امتیاز و برتری نسبت به سایر بیماری هاست.
علائم و نشانه های نقرس
• درد و التهاب شديد مفاصل بدن که اغلب در مفاصل انگشت پا دیده می شود.
• پوسته ریزی و قرمز شدن پوست در محل تجمع اوریک اسید
• گرم شدن مفاصل درگیر
• تورم مفاصل
• تب خفیف
• حساسیت به لمس و فشار
• خشکی و سفتی مفاصل
• براق شدن و کشیده شدن پوست مفاصل درگیر
عوامل افزایش دهنده خطر نقرس
• مصرف بیش از حد مواد غذایی حاوی پروتیئن حیوانی بخصوص گوشت قرمز و جگر
• کاهش میزان آب بدن
• بیماری های خونی مانند پرخونی، کم خونی و لنفوم
• اضافه وزن
• اختلالات غده تیروئید
• الکلیسم
• فشار خون بالا و کلسترول خون بالا
• قرار گرفتن تحت برخی درمان های خاص مانند شیمی درمانی
• افزایش سن (شیوع این بیماری در افراد بالای 60 سال بسیار بیشتر است)
• سابقه خانوادگی ابتلا به نقرس
• بیماری های قلبی _ عروقی ، بیماری های کلیوی و دیابت
• اسیدی شدن خون
• مصرف برخی داروها مانند داروهای ادرار آور
عوارض بیماری نقرس
در صورتی که شرایط شدیدتری از نقرس را تجربه کنید، احتمالا عوارض ناشی از آن نیز بروز خواهد کرد. این عوارض عبارتند از:
نقرس بازگشتی
بعضی از افراد پس از درمان دیگر هرگز علائم و نشانه های نقرس را تجربه نمی کنند. بعضی دیگر ممکن است هر سال چندین بار نقرس را تجربه کنند. داروها می توانند از بروز حمله نقرس در افراد مبتلا به نقرس بازگشتی جلوگیری کنند. در صورت عدم درمان، نقرس باعث فرسایش و تخریب مفصل می شود.
نقرس پیشرفته
نقرس درمان نشده ممکن است باعث ایجاد رسوبات بلورهای اورات در زیر پوست در گره هایی به نام توفی (TOE-fie) شود. توفی می تواند در مناطق مختلفی مانند انگشتان دست، پا، آرنج یا تاندون آشیل در پشت مچ پا ایجاد شود. این عارضه معمولاً دردناک نیست، اما در حملات نقرس ممکن است متورم و حساس شود.
سنگ کلیه
بلورهای ادرار می تواند در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شده و باعث ایجاد سنگ کلیه شوند. مصرف داروها میتواند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کنند.
پیشگیری از بیماری نقرس
در دورههای عاری از علائم، دستورالعمل های غذایی ممکن است به محافظت در برابر حملات نقرس در آینده کمک کنند. در ادامه برخی از این دستورالعملها را بررسی میکنیم:
مصرف مایعات فراوان
آب زیاد بنوشید. تعداد نوشیدنی های شیرین را محدود کنید، به ویژه آنهایی که شربت با فروکتوز بالا شیرین می شوند.
محدودیت مصرف الکل
با پزشک درمورد اینکه آیا چه مقدار الکل یا خود الکل برای شما بی خطر است صحبت کنید. شواهد اخیر نشان می دهد که آبجو به ویژه در مردان احتمال بروز علائم نقرس را افزایش می دهد.
دریافت پروتئین مورد نیاز بدن از محصولات لبنی کم چرب
محصولات لبنی کم چرب ممکن است در واقع یک اثر محافظتی در برابر نقرس داشته باشند، بنابراین بهترین منبع پروتئین هستند.
محدودیت مصرف گوشت، ماهی و مرغ
همواره توجه داشته باشید که چه نوع و چه مقدار از این مواد غذایی را مصرف می کنید. زیرا در غیر این صورت مشکلاتی را برای شما ایجاد می کند.
حفظ وزن مطلوب بدن
خوراکی هایی را انتخاب کنید که به حفظ وزن کمک کنند. کاهش وزن ممکن است سطح اسید اوریک را در بدن پایین آورد. اما از روزه داری یا کاهش وزن سریع خودداری کنید، زیرا می تواند به طور موقت سطح اسید اوریک را افزایش دهد.
نحوه تشخیص بیماری نقرس
آزمایشهایی برای کمک به تشخیص نقرس وجود دارند. این آزمایشها که معمولا توسط پزشک متخصص روماتولوژی توصیه میشوند، عبارتند از:
آزمایش مایعات مفصل
پزشک از سوزن برای برداشتن مایعات از مفصل آسیب دیده استفاده می کند. هنگام بررسی مایعات در زیر میکروسکوپ، ممکن است بلورهای اورات قابل مشاهده باشند.
آزمایش خون
پزشک آزمایش خون را برای اندازه گیری میزان اسید اوریک و کراتینین در خون توصیه می کند. نتایج آزمایش خون می تواند گمراه کننده باشد.
برخی از افراد سطح اسید اوریک بالا دارند، اما هرگز نقرس را تجربه نمی کنند و بعضی از افراد علائم و نشانه های نقرس دارند، اما سطح اسید اوریک در خون آن ها غیرمعمول نیست
تصویربرداری با اشعه ایکس
عکس برداری با اشعه ایکس می تواند برای رد سایر دلایل التهاب مفصل مفید باشد.
سونوگرافی
سونوگرافی اسکلتی عضلانی می تواند بلورهای اورات را در یک مفصل یا در یک توفوس تشخیص دهد. این روش در اروپا بیشتر از ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد.
سی تی اسکن با انرژی دوگانه
این نوع تصویربرداری می تواند وجود کریستال های اورات را در مفصل تشخیص دهد، حتی اگر به شدت ملتهب نباشد. این آزمایش به دلیل هزینه بالا در روتین بالینی معمولاً استفاده نمی شود و به طور گسترده در دسترس نیست.
راه های درمان بیماری نقرس
درمان نقرس معمولا دارویی است. اینکه شما و دکتر روماتولوژیست چه داروهایی را انتخاب می کنید، براساس سلامت فعلی و ترجیح شما خواهد بود. از داروهای نقرس می توان برای درمان حملات حاد و جلوگیری از حملات بعدی استفاده کرد. داروها می توانند خطر ابتلا به عوارض نقرس مانند ایجاد توفی حاصل از رسوبات کریستال اورات را نیز کاهش دهند.
داروهایی که برای درمان حملات حاد نقرس و جلوگیری از حملات بعدی مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از:
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)
NSAID ها شامل گزینه های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (آدویل، موترین وسایر)، ناپروکسن سدیم (Aleve) و همچنین NSAID های تجویز شده با قدرت بیشتر مانند ایندومتاسین (Indocin) یا سلکوکسیب (Celebrex) است.
ممکن است پزشک برای جلوگیری از حمله حاد، دوز بیشتری تجویز کند، اما به تدریج باید از مصرف آن کاسته شود. NSAID ها معمولا با خطر درد، خونریزی و زخم معده همراه هستند.
کلشی سین
پزشک ممکن است برای شما کلشی سین (Colcrys ، Mitigare)، نوعی مسکن که به طور موثر درد نقرس را کاهش می دهد، را توصیه کند. اثربخشی دارو می تواند با عوارض جانبی مانند حالت تهوع، استفراغ و اسهال، به خصوص در دوزهای بالا، خنثی شود.
بعد از برطرف شدن حمله حاد نقرس، برای جلوگیری از حملات آینده دوز کمی از کلشی سین می تواند موثر واقع شود.
کورتیکواستروئیدها
داروهای کورتیکواستروئید، مانند داروی پردنیزون ممکن است التهاب و درد نقرس را کنترل کند. کورتیکواستروئیدها به صورت قرص هستند یا به مفصل تزریق می شوند.
کورتیکواستروئیدها معمولاً فقط در افرادی که نقرس دارند و نمی توانند NSAID یا کلشی سین مصرف کنند، استفاده می شود. عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها شامل تغییرات خلقی، افزایش سطح قند و فشار خون می باشد.
داروهایی برای جلوگیری از عوارض نقرس
اگر سالانه چندین حمله نقرس را تجربه می کنید. یا اگر تعداد آنها کم ولی بسیار دردناک هستند. ممکن است پزشک برای کاهش خطر ابتلا به عوارض مربوط به نقرس، دارویی را توصیه کند. اگر قبلاً شواهدی از آسیب نقرس در عکس اشعه ایکس مفصل داشته اید، یا به توفی، بیماری مزمن کلیه یا سنگ کلیه مبتلا هستید، ممکن است داروهایی برای کاهش سطح اسید اوریک در بدن توصیه شود. این گزینه ها عبارتند از:
• داروهایی که تولید اسید اوریک را مسدود می کنند
داروهایی به نام بازدارنده های گزانتین اکسیداز (XOI)، از جمله آلوپورینول (آلوپریم ، لوپورین ، زیلوپریم) و فبوکوستات (یولریک) ، میزان اسید اوریک بدن را محدود می کنند. در نتیجه سطح اسید اوریک خون و خطر ابتلا به نقرس کاهش می یابد.
عوارض جانبی آلوپورینول شامل بثورات و کاهش سلول های خونی است. عوارض جانبی فبوکوستات شامل بثورات پوستی، حالت تهوع، کاهش عملکرد کبد و افزایش خطر مرگ مرتبط با قلب است.
• داروهایی که دفع اسید اوریک را بهبود می بخشند
این داروها به نام اوریکوسوریک شامل پروبنسید (پروبالان) و لزینوراد (زورامپیک) هستند. داروهای اوریکوسوریک توانایی کلیه ها را در دفع اسید اوریک بهبود می بخشند.
با مصرف این داروها سطح اسید اوریک خون و در نتیجه خطر ابتلا به نقرس کاهش مییابد، اما سطح اسید اوریک در ادرار افزایش می یابد. عوارض جانبی شامل درد معده و سنگ کلیه است. لزینوراد را فقط می توان همراه با XOI مصرف کرد.
دیدگاه