امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 276648
۱۹۷۱
۲
۰
نسخه چاپی

نعوظ بی اختیار یا پریاپیسم | نعوظ آلت مردانه بدون تحریک!

به نعوظ طول کشیده که بدون اراده و میل فرد رخ ميدهد و اغلب با تحریک جنسی همراه نمی باشد، پریاپیسم گفته مي شود.

نعوظ بی اختیار یا پریاپیسم

نعوظ بی اختیار به وجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز می‌گردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاه‌ها و اندام‌ها تاثیر گذارد، می‌تواند به نعوظ بی اختیار منجر شود.

نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار را تحت عناوین نعوظ دائم و یا پریاپیسم نیز می‌شناسند. نعوظ بی اختیار شامل نعوظ‌ های طولانی مدت و در اثر هیچ تحریک جنسی است که معمولا دردناک نیز خواهند بود. این اختلال در صورت عدم درمان می‌تواند در طولانی مدت به اختلالات گسترده جنسی و ضعف عملکرد جنسی منجر گردد.

علائم و نشانه های اختلال نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار به دو صورت ایسکمیک و غیرایسکمیک اتفاق می‌افتد. این دو نوع اختلال دارای علائم متفاوتی بوده و تشخیص آن‌ها می‌تواند روند درمان را تسریع بخشد.

علائم نعوظ بی اختیار ایسکمیک

در پریاپیسم ایسکمیک که به آن نعوظ بی اختیار کم فشار نیز می‌گویند، بدن فرد با ضعف عملکرد در خروج خون از ناحیه تناسلی روبرو است. این اختلال با نشانه‌های زیر مشخص می‌شود:

• نعوظ با مدت زمان بیش از چهار ساعت

• نعوظ بدون پاسخ به هیچ گونه تحریک جنسی محیطی یا روانی

• نرم بودن راس آلت در زمان نعوظ

• احساس درد در آلت

نعوظ بی اختیار کم فشار و یا همان پریاپیسم ایسکمیک معمولا در افراد مبتلا به بیماری کم خونی گلبول‌های داسی شکل بیشتر دیده می‌شود.

علائم نعوظ بی اختیار غیرایسکمیک

پریاپیسم غیرایسکمیک که تحت عنوان نعوظ بی اختیار پر فشار نیز شناخته می‌شود تحت تاثیر جریان نامنظم خون به سمت آلت تناسلی اتفاق می‌افتد. این نوع اختلال معمولا با درد زیادی همراه نیست و به صورت نعوظ کامل نیز انجام نمی‌شود.

علل بروز نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار بوجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز می گردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاه ها و اعضا تأثير گذارد، می تواند به نعوظ بی اختیار منجر شود. از بین این عوامل می توان موردهای زیر را نام برد:

• استفاده الکل و مواد مخدر: نوشیدنی های الکلی، ماری جوانا و دیگر مواد مخدر می توانند با تحت تاثیر قرار دادن سیستم عصبی به اختلال نعوظ بی اختیار منجر شوند.

• آسیب دیدگی های ناحیه لگنی: اسیب های فیزیکی به ناحیه لگنی در مواردی که منجر به عدم خون رسانی درست به سیستم لگنی و تناسلی شوند، می توانند در ایجاد اختلال نعوظ دخیل باشند.

• آسیب دیدگی های نخاعی: مثل آسیب های وارده به نخاع می تواند عملکرد سلول های عصبی ناحیه تناسلی را درگیر کند و منجر به این اختلال شود.

• کم خونی گلبول های داسی شکل: کم خونی مربوط به گلبول های قرمز داسی شکل سبب ميشود تا خون بعد از وارد شدن به مويرگ ها و رگ های ظریف توان برگشت نداشته باشد.(به دلیل شکل داسی گلبول های قرمز و عدم حرکت صحیح آنها داخل رگ ها) و در نتيجه منجر به افزایش حجم خون و نعوظ بدون تحریک و بی اختیار آلت تناسلی شود.

• دیگر بیماری ها: مثل تالاسمی، بعضی سرطان ها و... نیزمی توانند بر اختلال نعوظ بی اختیار تاثیرگذار باشند.

عوارض پریاپیسم یا نعوظ بی اختیار

پریاپیسم ایسکمیک می تواند عوارضی جدی را در پی داشته باشد. خون محبوس شده در آلت در طی نعوظ دائم، محروم از اکسیژن می شود. زمانیکه نعوظ طولانی شود، خون با اکسیژن پایین می تواند شروع به صدمه زدن یا تخریب کردن بافت آلت کند. در نهایت پریاپیسم درمان نشده می تواند منجر به فیبروز آلت و ناتوانی در نعوظ شود.

تشخیص بیماری پریاپیسم

اگر چه هر دو نوع پریاپیسم علائم تقریبا مشابهی دارند اما به جهت تشخیص باید معاینه دقیق و آزمایشات تشخیصی صورت گیرد. آزمایشات تشخیصی شامل موارد زیر هستند:

 ارزیابی گازهای خونی

در این تست به وسیله خارج ساختن خون درون آلت و ارزیابی سطح اکسیژن آن می توان نوع ایسکمیک (که فقیر از اکسیژن است و تیره رنگ) و غیر ایسکمیک (خون روشن حاوی اکسیژن) را مشخص کرد.

آزمایش خون

آزمایش خون می تواند سطح گلبول های قرمز و پلاکت ها را مشخص کرده و در یافتن نوع بیماری زمینه ای مانند سرطان یا بدشکلی سلول های خونی کمک کننده باشد.

تست سم شناسی

این تست با استفاده از نمونه ادرار و ارزیابی سطح مواد مخدر و سموم انجام می گیرد.

سونوگرافی

با استفاده از سونوگرافی می توان جریان خون عبوری درون آلت و میزان جراحت یا ضربه به آلت را اندازه گیری کرد.

نعوظ بی اختیار

راه های درمان نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار در صورت عدم درمان می تواند مشکلات جدی برای شخص ایجاد کند. چرا که خون تجمع یافته در ناحیه تناسلی فاقد اکسیژن بوده و تجمع طولانی مدت آن باعث عدم غذارسانی به بافت ها و سلول های تناسلی و در نتیجه تخریب سلول ها می شود. درمان نعوظ بی اختیار شامل یک سری روش های درمانی متنوع جهت کمک به خروج خون تجمع یافته در ناحیه تناسلی است.

درمان فیزیولوژیک

در پریاپیسم غیرایسکمیک می توان از درمان های فیزیولوژیک استفاده کرد. برای مثال قرار دادن یخ در قسمت کف لگن (ناحیه بین قاعده آلت و مقعد) می تواند به از بین رفتن نعوظ ایجاد شده کمک کند.

درمان دارویی

دارو های سمپاتومیمتیک مثل فنیل افرین می توانند با منبسط کردن رگ های ناحیه تناسی به خروج راحت تر خون از این قسمت ها کمک کنند. البته این روش درمانی در افراد با فشار خون بالا توصیه نمی شود چرا که ممکن است باعث ایجاد اختلالاتی نظیر سردرد و سرگیجه در بدن شود؛ بنابراین توصیه می شود هنگام مراجعه به پزشک حتما از سوابق بیماری هایی نظیر فشار خون بالا پزشک خود را آگاه کنید.

از جمله سایر درمان های دارویی می توان رقیق کننده های خون مانند هپارین و کومادین را نام برد. همچنین بنا به سایر شرایط روانشناختی در فرد بیمار در برخی موارد دارو های ضد افسردگی و درمان کننده بیش فعالی نیز ممکن است تجویز شود.

جراحی

در صورت موفق نبودن درمان های ذکر شده ممکن است پزشک شما را تحت درمان های جراحی قرار دهد. جراحی برای درمان نعوظ بی اختیار شامل تغییر مسیر های رگ های خونی در ناحیه تناسلی جهت کمک به جریان بهتر خون انجام می شود.

راه های کنترل نعوظ بی اختیار

ممکن است فرد قادر به جلوگیری از بروز نعوظ های تصادفی نباشد و همین موضوع باعث نگرانی وی شود که در این موارد می‌توان به پزشک مراجعه و از طبیعی بودن امر یا وجود یک بیماری‌ زمینه‌ای دیگر اطمینان حاصل کرد. اما به طور کلی با رعایت مواردی می‌توان برای مدیریت بهتر نعوظ های تصادفی تلاش کرد:

• پرت کردن حواس و برداشتن تمرکز از فکر کردن به چیزی غیر از نعوظ. این حواس پرتی می‌تواند به فرد کمک کند تا با سرعت بیشتری از مرحله‌ی نعوظ بگذرد. در بعضی از افراد انجام یک کار ذهنی مانند حل مسائل ریاضی ساده می-تواند موثر عمل کند.

• اجتناب از تحریک نعوظ تصادفی. تحریک بیشتر می‌تواند نعوظ تصادفی را به یک نعوظ معمولی تبدیل کند که همین امر می‌تواند باعث طولانی‌تر شدن آن شود. در بعضی از مواقع این تحریک بیشتر ممکن است به علت حرکت لباس اتفاق بیفتد که باید از بروز آن جلوگیری کرد.

• تغییر موقعیت. تغییر موقعیت مثلا از حالت خوابیده به نشسته یا آزاد کردن فاق شلوار ممن است بتواند به فرد برای کنترل نعوظ کمک کند.

• سرد کردن بدن. رفتن به هوای سرد یا دوش آب سرد گرفتن ممکن است برای فرد کمک کننده باشد.

• قرار دادن دست‌ها در جیب. با اینکار می‌توان نعوظ را پنهان کرد.

• با استفاده از وسایل مانند کتاب، کیف یا ... می‌توان جلوی فاق شلوار را گرفته و نعوظ را از چشم دیگر پوشاند.

به طور کلی باید در نظر داشت که این موضوع وضعیتی طبیعی بوده و می‌توان آن را به عنوان نشانه‌ای از عملکرد سالم جنسی در مردان در نظر گرفت.

  • منبع
  • بیتوته
  • هلیکس
  • پارسینه
  • ساعدنیوز
  • دکتر شهریار ناطق

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید